Όλα είναι ένα στοίχημα [Βιβλίο 1]

κεφάλαιο 2

Μια ώρα τουλάχιστον είμαστε στα μαγαζιά και δεν βρίσκω τίποτα συμπαθητικό. Τα κορίτσια δοκιμάζουν διάφορα αλλά ούτε αυτές έχουν βρει κάτι αξιόλογο.

"Τι λες για αυτό;" με ρωτάει η Άρτεμις και μου δείχνει ένα μπεζ φόρεμα.

"Άρτεμις εσένα δεν σου πάνε τα εκρού, σε χλομιάζουν" της λέει η Ήβη.

"Όχι για μένα για την Κλειώ. Εγώ θα βάλω φούστα"

Ξέρουν ότι αν δεν βοηθήσουν δεν θα βρω ποτέ κάτι να μου αρέσει.

Κοιτάω το φόρεμα άλλη μια φορά και το πλησιάζω πάνω μου ψάχνοντας τον κοντινότερο καθρέπτη για να με δω.

"Απαπα εσένα και αν δεν σου πάει αυτό το χρώμα!" λέει η Ήβη. Αρπάζει την κρεμάστρα και το τραβάει μακριά μου. Τότε ανοίγει η κουρτίνα από το δοκιμαστήριο που ήταν η Ίρις και την καρφώνουμε με τα μάτια όλες ταυτόχρονα. Φοράει ένα ασπρόμαυρο στράπλες μέχρι πιο πάνω από το γόνατο που της πάει φοβερά.

"Είσαι θεά!" δηλώνει η Ήβη. Η Ίρις στέκεται στον καθρέπτη και κοιτά την αντανάκλασή της

"Θα το πάρω" δηλώνει.

Αλλάζει, το πληρώνει και βγαίνουμε από το μαγαζί και πάμε στο δίπλα. Τώρα η Ίρις είναι σε πολύ καλή διάθεση και το γεγονός ότι βρέθηκε κάτι τόσο ωραίο μας ευχαριστεί όλες που έχουμε αρχίσει να απελπιζόμαστε. Στο επόμενο μαγαζί, λοιπόν,  η Ίρις ψάχνει για όλες μας και ομολογουμένως βρίσκει κάτι πολύ όμορφα ρούχα. Μέχρι και εγώ δοκίμασε δύο φορέματα αλλά δεν μου στρώνουν ωραία. Η Άρτεμις δοκιμάζει μία πολύ ωραία φούστα που όλες συμφωνούμε να την αγοράσει και αρχίζουμε να ψάχνουμε μία ασορτί μπλούζα, εκτός την Ήβη η οποία έχει πάρει δεκαπέντε διαφορετικά ρούχα και τα δοκιμάζει ένα ένα. Τελικά βρίσκουμε μία μαύρη μπλούζα που πάει και σε εκείνη και στη φούστα και η Ήβη εμφανίζεται επιτέλους με ένα υπέροχο μαύρο φόρεμα.