Όλα είναι ένα στοίχημα [Βιβλίο 1]

κεφάλαιο 24

Δεν προλαβαίνω να κουνήσω και χτύπησε το κινητό μου. Ίρις διάβασα στην οθόνη.

"Έλα" λέω

"Είσαι με τον Ιάσονα;" με ρωτησε με ενθουσιασμό και περιέγια.

"Όχι" απάντησα φυσιολογικά.

"Το ήξερα ότι έλεγε ψέματα" είπε και άλλαξε τόνο.

"Ποιος;"

"Ο Διονύσης, τον έπιασα να κλείνει το τηλέφωνο με ένα χαζό χαμόγελο. Όταν το ρώτησα τι έγινε μου είπε ότι εσύ και ο Ιάσονας τα βρήκατε και μάλιστα είναι σπίτι σου"

"Τι;" εγώ και ο Ιάσονας να τα βρούμε, δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Ίσως συνχωρίσουμε ο ένας τον άλλο αλλά και πάλι δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε ποτέ να γίνουμε φίλοι.
"Αυτό είπα και εγώ" είπε η 'Ιρις με λίγη απελπισία "Λες να τρέχει κάτι και με άλλη;"

Ότι να 'ναι όμως...

"Ίρις όλα καλά. Ο Ιάσονας ήταν εδώ, μπροστά μου του μίλησε"

"Τι; Τότε γιατί είπες ότι δεν είναι έκει; Είσαι σίγουρη πως μίλησε στο Διονύση; Γιατί είναι ο Ιάσονας σπίτι σου;" δεν νομίζω ότι είχε πάρει ανάσα τόση ώρα που μιλούσε. Άνοιξα το στόμα μου να της εξειγήσω αλλά με διέκοψε πάλι.

"Μπες fb αυτό θέλει ομαδική βιντεοκλήση!" και μου το έκλεισε στα μούτρα.

Συνδέθηκα και περίμενα τις υπόλοιπες. Πρώτα με κάλεσε η Ήβη.

"Τι έπαθε η άλλη και με ξύπνησε; σαν τρελή έκανε"

"Νόμιζε ότι την απατάει ο Διονύσης. Μισό λεπτό..." μόλις παρατήρησα τι είναι πίσω από τη Ήβη, αυτό δεν είναι σπίτι της. "Που είσαι;"

"Σπίτι μου" μου απάντησε ψέματα. Φορούσε μια μπλούζα που σίγουρα δεν ήταν δική της και μαύρα ακουστηκά στο ένα αφτί ενώ σίγουρα ήταν συνδεδεμένη από κινητό.

"Γεια σας κορίτσια!" συνδέθηκε η Άρτεμις χαρούμενη.

"Για πες μας εσύ Άρτεμις είναι αυτό το σπίτι της Ήβης;" ρώτησα και η Άρτεμις παρατήρισε το παράθυρο με την Ήβη.

"Ούτε καν" δήλωσε η Άρτεμις.

"Λοιπόν ήρθα και γω" μας διέκοψε η Ίρις και ένα καινούριο παράθυρο άνοιξε κάτω από το δικό μου.

"Άντε λέγε τι μας ήθελες" είπε η Ήβη βιαστικά και χαμηλόφωνα.

"Πως είναι το κεφάλι σου εσένα;"

"Χάλια" απάντησε η Ήβη θυμωμένη. Κάτι έχει αυτή.

"Σας ξεσήκωσα όλες λοιπόν επίδη η Κλειώ μας από εδώ, βασικά εκεί, τεσπά καταλάβατε, είχε τον Ιάσονα σπίτι της" ανακοίνωσε η Ίρις κι με κοίταξαν και οι τρεις καλά καλά περιμένοντας εξηγήσεις.

"Ήταν μεθυσμένος και κοιμήθηκε σπίτι μου" είπα αλλά το ενοχλιτικό τους ύφος δεν έφυγε από τα πρόσωπά τους "Αυτό μόνο"

"Τι είπαν οι γονείς σου;"

"Δεν έγινε τίποτα άλλο;"

"Τσακωθήκατε;"

"Φυσικά και οι γονείς μου με άφησαν να τον φιλοξενήσω στο δωμάτιο του Οδυσσέα. Και τηλεφώνησα στους γονείς του στη μέση της νύχτας να τους πω ότι είναι καλά και θα κοιμηθεί σε εμένα, μια φίλη"

"Γκουχου γκούχου" έκανε πως βήχει η Ίρις.

"Μαλώσαμε; δεν το λες μαλώσαμε τέλος πάντων θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα" απάντησα και στην τελευταία ερώτηση "Έφυγε από το σπίτι και μετά άρχισε να βρέχει και τον κυνήγησα να ξανάμπει μέσα στη μέση του δρόμου. Αυτά τέλος η ανάκριση!" δήλωσα και ήξεραν ότι και να ρωτήσουν δεν θα έλεγα τίποτα.

"Εσύ Ήβη που είσαι τελικά;"

"Ο Ίωνας δεν με πήγε σπίτι χθες αλλά με έφερε στο δικό του και τώρα είναι κάπου αφού βριστήκαμε λίγο" απάντησε.

"Γιατί μαλώσατε πάλι;" ρώτησε η Ίρις με αγανάκτηση.

"Δεν θέλω να το συζητήσω. Νομίζω έρχεται, κλείνω!" είπε και βγήκε το ίδιο δευτερόλεπτο.

"Και εμένα με παίρνει ο Διονύσης" είπε η Ίρις και έδειξε το κινητό της "Τα λέμε"

Έτσι μείναμε εγώ και η Άρτεμις στην οθονη του υπολογιστή μου.

"Έπρεπε να το είχα καταλάβει πως ήταν μεθυσμένος και να μην σε φορτώσω χθες" απολογήθηκε η Άρτεμις.

"Τι λες; χθες ήταν η βραδιά εσένα και του Απόλλωνα ούτε να το σκέφτεσαι. Έφυγε αυτός;"

"Τσου κάνει μπάνιο" απάντησε η Άρτεμις ντροπαλά.

"Πως το βλέπεις με τον Ιάσονας;" είπε για να αλλάξει θέμα.

"Είναι πολύ περίεργο. Κάποιες φορές είμαστε φυσιολογικά. Μιλάμε τυπικά και κανονικά αλλά μετά κάτι παθαίνω και επιτύθεμαι. Εγώ θέλω απλά να τον αγνοώ γιατί επιτίθεμαι;"

"Αχ βρε Κλειώ" είπε "Απλά επειδή είσαι ευγενική δεν τον αγνοείς και με το που καταλαβαίνεις ότι δεν το καταφέρνες πισμώνεις, θυμώνεις με τον εαυτό σου και με αυτόν και ξεσπάς κατευθείαν πάνω του"

...

Τη νύχτα πριν με πάρει ο ύπνος, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, σκεφτόμουν τα λόγια της Άρτεμις. Είχε δίκιο νομίζω για κάποιο λόγο δεν εμένα μακρία όσο και αν αυτό ισχυριζόμουν πως ήθελα.

~Τέλος