KÜSTAH

Bölüm -1-

Ben Mayıs Candemir. 18 yaşında yaşadıklarını bir türlü unutamayan ve kimseye içini dökemeyen genç kız.Aslında içimi dökerim ama dökecek kimsem yok tek sorun bu. Babam candemir holdinginin sahibi evet holding felan ne kadar zengin bu mu sorunlar yaşamış bunun mu kimsesi yok diyebilirsiniz. Haklısınız da,ama şunu da unutmayın her zengin olan her zaman mutlu ve sorunsuz değildir zenginlik, mutluluk, huzur getirmez.Sadece para getirir ve bu benim için çok da önemli birşey değil. Param olmasın huzurum, yanımda biri olsun yeter diyenlerden mayıs. Belki ileride beni huzura kavuşturan bütün yaşadıklarımı unutturan biri çıkar belli mi olur düşüncesinde.
〽〽

Ben, Barış Aksan. Genç kızların gözdesi,Yakışıklı,Cesur,Küstah,Kızlarda alt tarafa yoğunlaşan bir karakter zaten ilerleyen bölümlerde bunu sizde göreceksiniz.Barış için söyleyecek fazla bişey yok aslında hayatında yaşadığı zorluklardan şimdi bahsetmiyeceğim. Bölüm bölüm herşey ortaya çıkacaktır. Bakalım neler olacak?
💫💫

Güneşin ışıkları odamı yeterince aydınlatırken yaşayacağım sıkıntıları düşünerek uyandım bugün.Alıştım artık, yaşadığım hayatta mutlu olmak diye bir kural yok.Her zaman üzgün,kırılmış ve mutsuzsun dur.Olay bu kadar basit 3 kelime.

Daha fazla yatak da durmamın bir faydası olmayacağından yavaş yavaş kalktım.Evet çok üşengeçim ve uyandığım yaklaşık 1 saat oluyo hala yatakdayım.Napiyim bıraksalar ömür boyu yatağımdan kalkmazdım.Çok da güzel,övülecek bir hayatım yok beni seven annem,babam,ablam 3 kişi benim hayatım sadece 3 kişiden ibaret dahası yok.

"Mayıss." Annemin seslenişiyle kafamın içindeki sesler yok oldu. Evet yine bir kahvaltı fastlı. "Geliyorum anne." Ne olduğunu sormama gerek yoktu vereceği cevabı biliyorum "Kahvaltı hazır." Üstüme siyah büstiyerimi altıma da kot şortumu giydikten sonra elimi yüzümü yıkayıp kahvaltıya indim.
"Günaydın,oo sofra harika görünüyor döktürmüssün valide." Deyip anneme sulu bir öpücük kondurdum. "Hani mayıs hanım burda sadece valideniz yok." Bir öksürük sesi. Evet babamın kıskançlıkları. "Babacımm sanada günaydın." Deyip babamada sulu bir öpücük kondurdukdan sonra artık yemeğe oturduk.Ablam yoktu üniversite için eskişehire gitmişdi. Ve ben çok rahattım ablamın dırdırlarından okul zamanları kurtulabiliyordum çünkü. Bugün haftasonuydu ve bu yüzden böyle rahattım. Masada ki sessizliği bozan babam oldu. "Mayıs,kızım biz bir karar aldık." Hayda buda neyin nesiydi şimdi. "Ne kararı babacım." Dedim yutkunarak. "Şimdi kızım biliyosun ki biz antalyadaki şirketimizi başka adamlara verdik idare etmeleri için ve bu tuttuğumuz adamlar şirketi daha da batırdılar.Bu yüzden biz de antalya ya dönmeyi düşünüyoruz annenle."
Babamın dediklerini aklım almıyordu buda nesiydi nasıl antalyaya gidebilecekleri. Ben ne olacaktım, okulum ne olacaktı, bunları nasıl unuturlardı. "Baba sen ne dediğini farkındamısın bilmem hatırlıyomusun ama benim burda bitirmem gereken bir okulum var. Arkadaşlarım,eğitimim,herşeyim burada bunları nasıl düşünemezsiniz." Evet içimdeki herşeyi söylemiştim içimde tutmama gerek yoktu.Herşey dogruydu. Ben haklıydım babam saçmalıyordu adeta. Babam derin bir nefes aldı ve "Evet herşey de haklısın kızım zaten bu yüzden annenle biz gidiyoruz sen kalıyorsun. Ablanda zaten 1 haftaya gelecek yanlızda kalmıyacaksın işler düzelene kadar idare etmeliyiz lütfen anla bizi." Evet işler kötü tabiki gitmeleri gerekiyor ama ben istemiyordum burada yanlız kalmak istemiyordum. Yeterince yanlızdım zaten ailemden başka kimim vardıkı. "Kızım baban haklı en azından işler düzelene kadar böyle olmak zorunda yoksa seni neden bırakalım emin ol bizimde içimiz hiç rahat değil ama bazı şeyler istediğimiz gibi gitmiyo, görüyorsun." Annem de üzgün ve çaresizdi. Oda istemiyordu ama mecburdu. "Peki öyle olsun madem, işler kötü gidin bakalım.Neyse size afiyet olsun biraz hava alıcam ben çıkıyorum." Çok bunalmıştım biraz hava almaya ihtıyacım vardı. "Peki, dikkat et kızım fazla geç kalma." Zaten nereye gidebilirdim ki en fazla evin hemen aşağısındaki kafeye.