KÜSTAH

Bölüm -2-

Başımda çalan alarm sağolsun güzel ve sorunsuz uykumdan olmuştum. Lanet olsun ki bu alarmsız neden uyanamazdım ben. Yada okul neden vardı. Saat 7 arkadaşım. Bir insan 7 de nasıl kalkabilirdi. Okuyorsa kalkardı tabi. Dün gece dengesiz züppenin dedikleri aklıma geldi ve en önemlisi ismimi söylemişti.mayıs demişti. İyide bu nasıl olabilirdi ya beni tanımıyordu bile. Bu sorunu muhakkak halledecektim.şimdi kalkıp hazırlanmam gerekiyor du.

Sonunda yataktan kalkıp lavobanın yolunu tuttum elimi yüzümü yıkdiktan sonra dişlerimide firçaladım. Son olarak okul formamı giydim ve hazırdım. Neden bu okulun forması bu kadar iğrençti ki. Ne olurdu sivil gitsek. Sanki ilkokul cocuğuyduk.

Okul sabahları evde kahvaltı yapmaz daha doğrusu yapamazdım çünkü çok erkendi ve mideme yemek girmezdi. Mecbur okulda atıştırırdım birşeyler. Aşağı indiğimde annemle babam her zamanki gibi kahvaltıdaydılar beni artık davet etmiyolardı. Çünkü artık biliyorlardı okul sabahları kahvaltı yapmadığımı o yüzden kısa bir vedalaşmanın ardından evden çıktım.

Okulum evime yaya 20 dakika arabayla 10 dakikalik uzaklıktaydı. Yani bayağı bir uzaktı 20 dakika hiç yürüyemezdim. O yüzden en yakın durakta okula giden otobüsün gelmesini bekledim.
Yaz ayina girmiştik zaten fazla kalmamışdı okullarında tatil olmasına. Biran önce bitseydi. Lisede son senemi okuyordum. Benim için lise hayatıda bitiyordu. Okul ile beraber. Bitsindi, üniversite de okul. En azindan sivil okul.
Gerçekten okula giderken forma giymekden nefret ediyordum. Neyseki iç sesimle olan düşüncelerimle zaman hemen geçmiş ve beklediğim otobüs gelmişti. Hemen en ön sırada boş bulduğum yere oturdum.

Çantamdan kulaklığımı çıkardım ve telefonumdan müzik açıp 10 dakikalık yolu böyle geçirmeyi planlıyordum. Çünkü ne kadar kısa olursa olsun birşeylerle uğraşmazsam bana uzun ve sıkıcı gelirdi.

Nihayet okula vardığımizda ücretimi ödeyip okul bahçesine giriş yaptım. Acaba zeynep gelmişmiydi bugün okula. Zeynep, sıra arkadaşımdı. Zaten pek bir arkadaşım yok. Tek tük zeynep de onlardan biri ve en önemlisi sıra arkadaşım. Neyse ki zeynebin "Mayısss" diye seslenisinden sonra okula gelmiş olduğuda kesinleşmiş oluyordu. Döndüm ve "Efendim tatlım?" Öyle bir bağirmışdıki birşey oldu felan sanmadım değil.

Ama zeynep di bu birşey olmasada böyle neşeliydi bağırırdı. Ama yinede her şeyi düşünüyor insan.
Zeynep yanıma gelip, "Ayy ay ay kız çok özledim ya vallaha uzun zamandır görüşemiyoruz nasılsın iyisin dimi yok bir sıkıntın."
Tövbe estağfurullah buda neydi şimdi araya sadece 2 gün girmişdi. Cumartesi,pazar. "Ze-zeynep bogulacam, ya noluyo araya sadece 2 gün girdi ne bu özlem. Böyle iyiyim canım ben yok bir sıkıntı. Asıl sen iyimisin?" Dedim ve sorar gözlerle ona baktım çünkü ben pek iyi olduğundan emin degilim.

Zeynep hemen surat asarak "Aşk olsun mayıs ben arkadaşımı özleyemezmiyim. Ha 2 gün, ha 10 gün ha 1 ay, ha 1 sene özledim işte. Ben de gayet iyiyim hemde turp gibi iyiyim." Dedi ve kaslı sandığı kollarını havaya kaldırdı gülerek. "Ya yok yanlış anlama da biran öyle bir tepki verince bende tutamadım kendimi." Dedim ve arayı yumuşatmak için sarıldım hemen.

"Neyse neyse bak gel mayıs seni bizim ekiple tanıştırıyım ne zamandķr diyoduk bu güne kısmetmiş artık." Bende ne güzel unuttu diye sevinmiştim lanet olsun şimdi sırasımıydı.
"Ya zeynepcim şimdi sizin muhabbetinizi bölmiyim ben sen takıl sonra takılırız biz de."
Mayıs istiyormusun diye sorsalar hayır istemiyordum. Nerde bolluk orda gerisini boşverelim. Ama öyleydi yani. "Mayıs iyice saçmalıyorsun gel hadi."

Off kurtulamıyacakdım en iyisi tanışıp aradan hemen çekilmekdi. Allah bilir bir daha ne zaman göreecektim bu insanlari.
"Peki madem ama fazla kalamam işlerim var zaten biraz."
Evet daha kütüphaneye gidecektim gerçekden işlerim vardı. Sonunda zeynebin isteğini kırmayıp az da olsa su meşhur arkadaş ekibiyle tanışmaya gidiyorduk.