CAMBAZ

3/KRİZ

Siyahın daha koyu tonu var mıdır? Ya da gözyaşı hep renksiz mi olmak zorunda? Acılarımın renklerini belirlemek zorunda mıydım?

Benim girdiğim çukur dipsiz karanlıktı.Ne kadar çırpınsam da kurtulamıyordum.Bir ipin gerilme sesi yankılandı o çukurda.Sonradan anladım. Beni kurtarmak için gönderilen bir ip değilmiş,kendimi asmam içinmiş.

Serma ile hastaneye vardığımızda annemin yanına iliştim.O güzel simsiyah saçları darmadağın olmuş haldeydi.Kafasını koyduğu beyaz yastığa tel tel dökülmüştü.Gözleri kapalıydı.Nefes alış verişlerini hissediyordum.Yavaş ama derinden.Gözüm tam karşımdaki sandalyede oturan babama kaydı.Ellerini dizinde birleştirmiş,kambur şekilde oturuyordu.Gözlerini zemine çevirmişti.

''Fevzi amca,geçmiş olsun.''

Ben babamı iğrenç bakışlar içerisinde süzerken Serma'nın bu dediği sinirimi bozmuştu.Bakışlarım anında Serma'ya ilişti.Anlamış olacak ki başını öne eğdi ve gözlerini yumdu.

''Teşekkür ederim kızım,beni tek düşünen sensin.''

'Demek kızına laf çarpıtıyorsun'.Dedi içimdeki ses,ona hak verdim.Artık sinirlerime hakim olamıyordum.Diğeri 'Ne olacaksa olsun Duygun.' dedi.O da haklı ama şimdi benim konuşmam gerekti.Sizin değil.

''Her şey senin yüzünden oluyor.Bunun farkındasın değil mi?''

'Hadi kızım göreyim seni!' yine mi? şimdi de bana gaz vermeye başladılar.Hem sinirleniyordum hem de komik geldiği için gülüyordum.

''Hep her şey benim suçum olur zaten.''

''Evet öyle!''

Bir anda ayağa kalkıp bağırmaya başlamıştım.Sinirden bir anda gözlerim dolmuştu ama gülüyordum da.

''Yine isminin hakkını veriyorsun kızım,Duygun.Duygulu ama duygularını kullanamayan insan.''

''Kes sesini.Benimle konuşma.Def ol git.''

Son kelimeyi bastıra bastıra söylemiştim.Onun yüzünü görmeye katlanamıyordum.Babamla uğraşırken annemi unutmuştum.Gözlerim annemi buldu ve gözünü açıp bize baktığını gördüm. Bu beni daha da üzdü.Çünkü o bakışları iyi bilirdim.Bıkmıştı ve çok haklıydı.Özür dilerim anneciğim.

''Anne,iyi misin?''

Gözlerimden yaşlar ardı ardına daha da çok akmaya başladı.

''İyiyim,yeter artık.Didişip durma şu adamla.''

İyi falan değildi.Anlıyordum.Gözlerinden bile ne hissettiğini ne demek istediğini anlıyordum.Aramızda gizli bir alfabe var gibiydi.

''Çık odadan Duygun.Babanla konuşacağım.''

Sesi çok çıkmıyordu.Kötü olduğu her halinden belliydi.

''Öyle mi?''

''Öyle.''

Serma yanımdaki sandalyeye oturmuş en başından beri olanları pür dikkat izliyordu.Öyle yapması gerektiğini çok iyi biliyordu çünkü.

Gözüm yanmaya başladı ve ardından kafamı yana çevirip elimle göz yaşlarımı silmeye başladım.

''Hadi Serma.''

Serma' da sandalyeden kalkmış ve önümden yürüyüp odadan çıkmıştı.Anneme göz ucuyla bakarak bende odadan çıktım.Babam kapıda duruyordu.Ona aşağılayıcı bir bakış attım ve ardından güçsüz ve yorgun bir ses ile seslendim.