I Want You By James Rodriguez

32

Pov Rikki

De film is bijna afgelopen. Ik lig weer eens op James zijn buik, zoals wel vaker gebeurt. Door het gebonk van zijn hart word ik rustig en kan ik zo in slaap vallen. "Zullen we slapen??" Vraagt hij lachend. Doordat hij lacht gaat zijn borst op en neer. ik knik. "Ja, ik ben moe..." zeg ik en gaap. We staan op en zetten de tv uit. Voor ik een stap kan zetten zak ik door mijn benen. Ik val op de grond, en alles word zwart...

Pov James
Ik loop de kamer uit en hoor een plof achter me. Als ik me omdraai zie ik Rikki bewusteloos op de grond liggen. Ik ren naar haar toe en voel aan haar pols of haar hart nog klopt. Zwak, maar ja. Ik bel het alarm nimmer en binnen no time staan ze voor de deur. Ze word meegenomen in de ambulance. Ik stap ook in en pak haar hand vast. "het komt goed Rikki, ik beloof het, ik blijf bij je." Tranen rollen over mijn wangen. "Komt het goed??" Vraag ik aan een arts. Hij knikt. "Het kan twee redenen hebben dat ze flauw viel, of ze is zwanger... of ze heeft teveel stres gehad de laatste tijd." Zegt hij. "nou, die eerste kan niet, nouja ze is dan niet zwanger van mij... waarschijnlijk de tweede." Zeg ik knikkend. "Wat heeft ze de laatste drie maanden gedaan." Vraagt hij. "Ze ging terug naar Nederland voor de bruiloft van haar vriendin. Die dag daarvoor kregen wij ruzie. Bij de bruiloft kwamen we weer samen. Die dag daarna overleed haar beste vriend. Kwam haar beste vriendin bij haar en haar neef wonen. Nouja, haar neef en zij hebben ook nog ruzie gehad, ze moest naar een ouderavond van de zoon van haar neef. Daarna ging ze naar Frankrijk voor het EK. Daar is ze een paar keer lastig gevallen door jongens, moest ze dronken mensen naar hun kamer brengen en hun douchen. En toen kwam ze vandaag weer terug." Eindig ik mijn verhaal. "Dat in drie maanden??" "Ja, zoiets..." we komen aan in het ziekenhuis, waar ze naar een kamer word gebracht. Ik wil achter haar aan lopen maar ik word tegen gehouden door een paar vrouwen. "Laat me los, ik wil naar haar toe." Zeg ik boos en probeer me erdoorheen te beuken. "Nee, dat mag niet... wij houden je wel gezelschap." Zegt één van de vrouwen flirtend. "Nee dank je, ik wil naar mijn vriendin. Ze is alles voor me en ik kan niet zonder haar. En nee ik ga niet met één van jullie, want jullie kunnen nooit tegen haar op. Niemand is zo perfect als Rikki." Zeg ik en duw ze aan de kant. Rikki ligt zo bleek als maar kan in het bed. Een infuus ligt aan haar arm. "Meneer u mag hier nog niet komen." Zegt de dokter. "sorry meneer, maar ik wil nu bij haar zijn, ik kan er niet tegen om te wachten." Zeg ik en pak Rikki haar hand. Langzaam draait haar hoofd mijn richting op. "Oke, blijf maar." Ik ga zitten naast het bed. "ik blijf bij je beauty, samen komen we erdoorheen." Ik plaats mijn lippen op haar hand. Nieuwe tranen lopen over mijn wangen. Dan opeens komt er een lange piep uit het apparaat dat naar het bed staat. Mijn adem stopt. Er worden van die schok dingen op haar borst gezet. "Nee Rikki, blijf bij me, alsjeblieft ik kan niet zonder je. Eren lo major que me ha pasado...." snik ik. (Je bent het beste wat me ooit is overkomen.) "Meneer u word verzocht deze kamer onmiddellijk te verlaten." Ik schud mijn hoofd. Ik word opgepakt door twee mannen en buiten de kamer neergezet. "NEE RIKKI!!!!!" Roep ik. De deur sluit. Huilend zak ik in elkaar, tegen de muur, wat maakt mij het ook nog uit. "MALDITO!!!" roep ik weer. (Gvd) er komt iemand naast me zitten. Ik doe er geen moeite voor om te kijken wie het is. "Kunt u mij vertellen wat de thuis situatie is van deze vrouw??" Vraagt degene naast me. "Ik ben 25, nog geen u." Zeg ik boos en wil opstaan. De man houd me tegen. "Kun je me vertellen wat de thuis situatie is van haar??" Vraagt de man opnieuw. "Wat bedoelt u daarmee." "Wie zijn haar ouders. Hebben die ruzie, zijn er anderen waarmee ze optrekt." "Waarom wil u dit weten, dat heeft niks te maken met waarom ze hier nu ligt. Haar ouders zijn overleden net als haar beste vriend. Ze woont bij mij of bij haar neef met zijn zoontje, zo goed??" Nu sta ik wel op. "Jij bent neem ik aan haar vriend, hebben jullie het al gedaan." Ik kijk hem raar aan was dat een serieuze vraag. "Uuhm ja, veilig." Zeg ik eerlijk. Hij kijkt op van zijn kladblok. "Was dat een eerlijk antwoord." Vraagt hij "waarom zou ik daarover liegen..." hij haalt zijn schouders op. "Kan ik nu eindelijk naar haar toe." Mijn geduld raakt op. "Nee, de artsen zijn nog met haar bezig." WAT!!! "Waarom niet, vertel me gewoon wat er aan de hand is met haar. ik heb het recht het te weten." Een nieuwe lading tranen rolt uit mijn ooghoeken. Ik doe ook geen moeite ze tegen te houden.