I Want You By James Rodriguez

24

Pov Rikki

Het is half zeven en ik sta klaarwakker naast het bed. James is zijn training aan het afzeggen. Ik doe een lange zwarte jurk aan met zwarte open sleehakken. Ik steek mijn haar op en loop dan naar beneden op te eten. Niet dat ik iets door mijn keel krijg, maar het valt te proberen. Zelfs James die van eten houd eet bijna niks. Als ik een half broodje heb gehad loop ik weer naar boven om mijn tanden te poetsen. James komt achter me staan. Ik begin mijn make-up op te doen. Beetje foundation, concealer, eyeliner, mascara en lippenstift. James stond aandachtig te kijken. Intussen is het half acht. James moet nog zijn nette kleding aantrekken. "Je moet even helpen uitkiezen." "Nou een zwarte broek." Hij pakt er drie uit de kast. Ik wijs er één aan. Dan pakt hij twee jasjes uit de kast. Daar wijs ik er ook één van aan. Een zwarte stropdas, en blouse. "Hen je ook een witte blouse??" Vraag ik. Hij knikt en pakt er één uit de kast. "Ja doe die maar aan." Zeg ik en hij doet wat ik zeg. En nu is het bijna acht uur. We lopen het huis uit op weg naar de begraafplaats. Het is zo dichtbij, dus we gaan lopen. Ik kijk naar de grond. Ik voel dat er mensen naar ons kijken. "Volgens mij worden we bekeken." "Denk het ook." In stilte lopen we verder. Ik haak mijn arm door de zijne terwijl ik een paar tranen wegveeg. Als we aankomen zijn er al een paar mensen uit Nederland. Ook zijn ouders zijn er. Marianne, zijn moeder, komt naar me toe en knuffelt me. Haar ogen zijn rood van het huilen. Dan komt Gerard, zijn vader. "Het komt goed." Zegt hij en knuffelt me ook. "Weet ik, allen het doet pijn." De tranen rollen over mijn wangen. Een paar van zijn vrienden komen er ook aan. Om de beurt knuffelen ze mij. Dan komt de lijkenwagen eraan. De kist word gedragen door vier mannen. Rose loopt erachteraan. Als ze langs lopen doet ze net alsof ze een traan wegveegt. "Ze huilt niet eens echt." Zegt Gerard. Ik knik. Het is nu precies half negen en Rose gaat achter de microfoon staan. "Hallo allemaal, bedankt dat jullie zijn gekomen voor Matt, mijn man." Ze laat een snik klinken. Cristiano komt bij ons staan. Rose gaat verder met haar verhaal over hoe erg ze het wel niet vind, Mar het klinkt allemaal heel erg nep, alsof ze geen gevoelens had, alsof ze het acteert. "Bedankt dat jullie naar me geluisterd hebben, nu komt zijn en mijn beste vriendin, Rikki." Ik stap naar voren. "Lieve Matt, je bent mijn beste vriend, ik kon je alles vertellen, je luisterde beter dan dat iemand anders deed, je wist al mijn geheimen, nog meer dan dat Rose er weet. Ik ben er kapot van dat je er nu niet meer bent, nouja je zal altijd in mijn hart blijven." Ik haal diep adem. Rose kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. "Als ik niet bij Rose was, was ik bij Matt, Matt was mijn beste vriend, ik weet meer van hem dan dat iemand anders hier doet, zelfs meer dan zijn vrouw. Onze start was niet de beste, daarom vertel ik het ook niet. De dag dat we vrienden werden was de dag dat we gingen volleyballen met de klas. We zaten samen in een team. Team naam, Ronaldo Power." Een paar jongens beginnen zacht te lachen. "Elk punt dat we scoorden riepen we sieuuuuuuuuuu, zoals Cristiano Ronaldo doet. Aan het einde van de dag gaf hij mij zijn Ronaldo shirt als aandenken aan die dag. Zo kwam hij er na een maand mee dat hij iemand leuk vond. Dus ik probeerde hem aan dat meisje te koppelen, maar dat meisje zei steeds dat ze hem niet leuk vond. En volgens mij is dat nog steeds zo." Ik kijk naar Rose, die haar hand voor haar mond slaat. "Uiteindelijk kregen die twee wel wat. Deels was ik teleurgesteld, want die twee lieten mij toen een beetje zitten. Dit was drie jaar geleden. Alle problemen die ze hadden kreeg ik van twee kanten te horen, en steeds kwam eruit dat Matt heel erg zijn best deed om haar te houden, maar zij het liet hangen. Al mijn problemen die ik had met mijn vader, dat ik niet terug mocht naar Spanje, daar luisterde hij naar. Hij trooste me, en verzorgde me zelfs. Ala ik weer eens ruzie had met iemand kon ik bij hem terecht. Ik hield meer van hem dan dat Rose deed, dat is vandaag heel goed te merken. Het laatste wat Matt tegen me zei was, ik hou van je Rikki, van jou en van rose, je was mijn beste vriendin, een vriendin aan wie ik alles kon vertellen. Blijf tegen me praten als je je alleen voelt." Ik veeg mijn tranen weg, wat boeit mij het dat mijn make-up uitgelopen is. "En dat id wat iedereen moet blijven doen, blijf tegen hem praten, Matt luistert. Bedankt voor het luisteren. Nu komt zijn moeder." Ik stap achter de microfoon weg en loop weer naar James en Cristiano toe. Als ik langs Rose loop probeert ze me te haken. Ik ga met de hak van mijn hakken op haar tenen staan en gooi mijn gewicht, die ik eigenlijk niet heb, erin. Ze kreunt zacht.