I Want You By James Rodriguez

33

Pov Rikki

Ik kijk om me heen. Waar ben ik in hemelsnaam beland. Overal staan apparaten te piepen. Zacht hoor ik James iets fluisteren. "Sorry Rikki, het is allemaal mijn schuld, het spijt me zo verschrikkelijk erg..." ik probeer te praten maar er komt geen geluid uit mijn keel. Ik kijk hem dan maar aan en schud mijn hoofd. "Jawel Rikki, het is mijn schuld.." weer schud ik mijn hoofd. Een kraken geluig komt uit mijn keel als ik weer iets wil zeggen. "praat maar niet lieverd, het kost je te veel moeite." Ik glimlach zwak. "Ga maar weer slapen, dan ben je snel weer de oude." Ik probeer weer wat te zeggen. Het komt eruit als een snik. De tranen stromen over zijn wangen. Ik slik. "James...." komt er moeilijk uit. "Te...." hij kijkt me wat moeilijk aan. "amo..." hij krijgt een kleine glimlach op zijn gezicht. Er komt iemand binnen. "Meneer Rodriguez, de oorzaak van het flauwvallen is duidelijk stres. Morgen zal ze weer makkelijk kunnen praten en kan ze van de intensive care af." Zegt de man en loopt weer weg. Hij kijkt een beetje verbaast. "Nou, ga maar snel weer slapen beauty, morgen mag je hier weg, ik blijf bij je. Voor altijd." Hij plaatst een kusje op mijn vingertoppen. Voor altijd. Spookt de hele tijd door mijn hoofd. Toch val ik in slaap. Gewoon een normale slaap.

Mijn bed begint te bewegen. Ik open mijn ogen en kijk verschrikt om me heen. James loopt naast me en kijk zwak glimlachend vooruit. Ik pak zijn hand vast waardoor hij schrikt. Zijn glimlach word wat groter. "Goedemorgen beauty." Fluistert hij. "Goedemorgen .." fluister ik moeizaam. "Waar gaan we heen..." vraagt ik. "Naar een andere kamer beauty, zonder piepende apparaten.." "heb je al wat geslapen..." "ja een beetje, het meeste kijk ik gewoon naar jou." Fluistert hij. Ik glimlach naar hem. "Ik hou van je James, je bent de beste." Hij lacht nu ook. Ik word een kamer in gereden. Een man brengt ons wat te eten en verlaat de kamer dan weer. Het is stil, James eet wat maar krijgt niet veel op. Integendeel met mij, ik hen honger dus eet ik alles op. "Dat jij niet dik wordt..." lacht James. "Hoezo zou ik dik worden van één bordje met eten, ik word pas dik als ik bergen chocolade eet zonder het eraf te sporten." Zeg ik lachend terug. "Chocola?? Daar hou ik niet eens van." Ik kijk hem geschrokken aan. "Wie houd daar nou niet van, chocola is het beste wat er is uitgevonden." Zeg ik lachend. "Neeh, pizza eerder." Ik sla mijn hand voor mijn hoofd. "Dit slaat nergens op..." mompel ik. "jawel, op jou hoofd..." lacht James en plaatst een kusje op mijn wang. "Bijdehand..." zeg ik op een zeiktoon.

"Heee, krijgen jullie ook een nieuw tenue voor beachvolleybal??" Vraagt James als het een tijdje stil is geweest. "meestal niet, maar het kan wel. hoezo..." antwoord ik. "Nou, misschien kan je een nieuw tenue doen met een zwart-wit logo, als rauw teken voor Matt." Zegt hij schouder ophalend. Matt... zijn woorden spoken door mijn hoofd. Jij was degene waar ik het meest van hield... een traan loopt over mijn wang. Dan knik ik als teken dat het een goed idee is van James. "heb je een papier en potlood?? Dan kan ik het logo maken die Matt had bedacht..." zeg ik zacht. Hij glimlacht zwak en pakt een papier en potlood voor me. Ik had het natuurlijk zelf gepakt als ik het bed uit mocht, maar dat mag ik niet dus James moet het maar pakken. Ik begin te tekenen. Een grote blokletter R en P. In de R staat onaldo en in de P staat ower. Ik maak de lijnen dik zwart en laat je naar binnen vervagen. Vanaf de rechterkant naar binnen dan. (Zie bovenstaande foto...) boven de R en de P zet ik nothing is forever. In plaats van always and forever. "Oehh hard..." mompelt James naast me. "het is wel waar..." zeg ik terug. "en achterop??" Vraagt hij. "mag ik nog een papier??" Hij pakt een stapeltje en geeft het. Ik maak mijn naam in blokletters en doe er hetzelfde mee als de R en de P. "Hen je rugnummer??" Vraagt hij. "Die komt daarboven, het is zeg maar een sport BH dus in de smalle kant komt het nummer en daaronder op de rug je naam." Hij knikt begrijpelijk. Ik kijk naar zijn gezicht. Dikke wallen zitten onder zijn ogen. "James, je moet gaan slapen, ik red het wel een paar uur zonder je." Hij wil wat gaan zeggen maar ik kijk hem streng aan zodat hij wel gaat slapen. Dan na een tijdje ligt hij toch te slapen. Stil leg ik alles aan de kant en ga ik ook slapen.