Is It You?

Chapter 62

Alice’s POV

“Nasan na kaya yun?” tsk. Kanina pa ako ditong naghahanap. Tulog kasi si Jerome that’s why I took the chance na maghanap ng telepono o cellphone. Gusto ko na kasi talagang makaalis dito. Isang linggo na ako dito. Isang linggong irita na kay Jerome. Kung makautos kasi wagas. Pero I find two things na meron sila in common ni Jonathan. Una, pareho silang masarap magluto, pangalwa mas nagiging masungit sya kapag inaantok, ganun. Pero mas masungit si Jerome. Haaay! I miss Jonathan!! Waah!!! Sio save me!!!

Kanina pa akong naghahanap, paikot-ikot na nga eh, sa sala, kusina, kwarto ko, pati banyo. Sinubukan ko ding mahanap sa kwarto nya kaso baka magising yun.

“Anong hinahanap mo?” para akong nafreeze dahil sa gulat. Humarap ako sa kanya.

“Yung pendant ng kwintas ko nawalala eh, bigay pa naman sakin yun ng lolo ko mula sa lola ko” I made a sad tone.

“Tss” aba? Tinalikuran ako. Buti na lang kesa sungitan ako nyan. Makabalik na nga lang sa kwarto ko. Mission failed eh.

“Oy! Kulit, flashlight oh, hanapin mo” humarap ulit ako sa kanya, may hawak nga syang flashlight.

“Sakin?”

“Oo na! dali” napablink ako tapos dahan dahan akong lumapit sa kanya para kunin yung flashlight baka kasi tinitrip ako.

“Ano ba! Bilis!” ayan na naman sya, kaya kinuha ko agad. At nagtatakbo na ako sa kwarto ko. Paano yan? Di naman talaga nawawala yung pendant nasa jewelry box ko lang naman yun eh. What to do?!

After 2o and a half minutes ng pagtunganga at pag-iisip kung anong dapat gawin eh wala pa din akong naisip. Kalian nyong nagtagal ako ng ganun?

*tok.tok*

“Kulit, di ko din mahanap pendant mo, nahanap mo nab a?” naghahanap din sya?

“Hindi din eh” naglungkot-lungkutan na naman ako.

“Pssh magbihis ka, aalis tayo. bilis” demanding  as ever. Haay. As usual suno sunod ako. Pssh.

After ko magbihis, lumabas ako ng kwarto

“Bagal mo”

“Kelan ba ako naging mabilis para sayo?!”

“Tsk, punta tayong mall, paltan natin yung pendant” nauna na syang maglakad

“Pero Jerome! Eh biga---”

“Tara na” ayan na naman. Sumunod kana nga lang Alice. Feel ko talaga mas matanda sya. Pssh.

sa sasakyan tahimik. Ibibili nya akong kwintas? Mabait din naman pala toh. Galante. Parang si Jonathan din galante. Tinitignan ko siya. Gwapo talaga, wag lang iimik.

“Jerome what if nahuli ka? Anong gusto mong gawin ko?” I asked

“Bahala ka”

“Hmm pag-iisipan ko” di naman nya ako inaabuso, physical abuse hindi. Sa pandinig pwede pa, lagi na lang akong sigawan eh. Katakot.

Nakarating na kami sa mall. Alam nyo bang iniisip kong iwanan sya. Pero parang ayoko. Alam nyo bang sa isang linggo pagtigil ko dito narealize kong para din palang si Leighton sya, kadalasang mag-isa, parang ang lungkot. Kaya sya siguro ganyan. Tapos kagabi, naparinig ko boses nya, he shouted. Nanglalaki na naman nanay nya. Kaya pala wala. How sad :[ kaya siguro naattach sya kay Yuuki kasi si Yuuki alam nya talaga kung paano mag-comfort. Si Yuuki sa kabila ng problema positive pa rin. Pero itong si Jerome mabilis madala ng damdamin.

“Hoy! Tinatanong kita, anong pendant?”

“Ha? Ah ano butterfly tas color magenta na gems”