A hundred Rays of Sunset

one

"Good morning Danica, is everything okay?"

"Yes madam, tawagan niyo nalang po yung number na binigay ko sa inyo."

"Thank you."

Makaka-alis na rin ako sa impyernong ito. Pagkatapos niya akong mabuntisan, iiwan na lang ako basta na para bang pusa sa daan. I am 2 weeks pregnant and my boyfriend just ran away like a jerk.

But what matters now is to give myself a new home for my baby. Gagawin ko ang lahat para mabuhay siya at mabigyan ng magandang buhay.

"Flightxxx, please proceed to...."

Papunta na akong Pilipinas ngayon. That is the only place I know that we'll be safe. My mother's country land. I just hope may tutulong sa amin doon.

A couple of hours had passed.

"This is it baby." at hinawakan ko ang tiyan ko.

I actually dont know where to go. Panginoon, sana ay makahanap po ako ng matutuluyan.

When my feet landed the hallway of the airport sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Totoo nato at kailangan ko panindigan ito.

"Ma'am, dito po kayo." may lalaking humila sa bag ko.

"Hey! Ano bah!" at pilit kong inagaw ang bag ko.

May kamay na humawak sa handle ng bag ko "Bitawan niyo yan." isang lalaking katangkaran.

Binitawan ito ng lalaking driver ng taxi "Salamat" yun lang nasabi ko.

"Sa susunod mag ingat ka, basta basta nlang nanghahablot mga driver dito para maging pasahero nila." he reasoned out.

"You don't have to explain. Thanks anyway." at umalis na ako. Nakakatakot pala talaga rito.

I walked and walked and walked and walked. Mukhang wala akong patutunguhan dito.

"Wait." sabi ko sa sarili ko. I remembered the card that Danica gave me. I looked for it in my shoulder bag. Wala dito. Hinalungkat ko ang isang bag pack ko but it was not here. Nako naman! Sa lahat pa ng pwedeng mawala yun pa.

Its getting dark and I am sitting here sa isang coffee shop. I think its going to rain. Para kasing nag faflash ang lightning mula dito sa kinauupuan ko.

"Ma'am mag koclose na po kami." sabi ng isang babae na mukhang mas bata sa akin. I smiled and went outside.

I walked until I saw a waiting shed at naghintay ng.. who knows? Buhay nga naman.

It started to rain when a car passed by at natalsikan ako.

"Hey!" sigaw ko at huminto naman ang kotse.

Bumaba ang isang lalaking namumukhaan ko "I'm sorry mi-" napatigil siya when he acknowledge my face. "It's you again miss. Do you need a ride?"

That was the last words I heard when my system shut down.

to be continued...