A hundred Rays of Sunset

twelve

"Good morning babe, let's eat na." Nick

So I went downstairs and headed to the kitchen. It's already past 7AM.

Lumipas po ang isang buwan and now I'm 5months pregnant. Parang hindi ko namalayan because our set-up is not that bad. Umuuwi si Nick dito every night sometimes dito siya nag lu-lunch to see if I'm okay. Hindi naman kasi gaanong kalayuan but almost a 30 mins. ride to his office.

Today is my scheduled checkup at sasamahan ako ni Nick, he took a 1 day leave para dito.

"Let's eat so we can finish your checkup early. " mukhang nagmamadali nga siya.

"What's the rush babe?" tanong ko. Natutunan ko na po na tawagin siya niyan kasi sa loob ba naman ng isang buwan na magkasama sa iisang bahay at matulog sa iisang kwarto hehe. I'm just too grateful to have him now.

"Bibili diba tayo ng gamit ni baby." he pouted when my face looked shocked kasi nakalimotan ko naman talaga hehe sorry naman. By the way, lalaki po ang anak ko hehe.

"Oh okay, sorry nawala sa isip ko." tapos nagmadal na kami kumain.

Habang nag totothbrush kami ng sabay I asked "Ano kaya ipapangalan ko sa baby?" and my hands went to brushi again.

"Nikko" sabi naman niya.

"Para kapangalan mo?" ako.

"Yes, para gwapo tulod ko." Tas nag gwapo sign siya.

Napatawa nalang ako sa kapilyohan ng lalaki to. I will admit na fafall na ako sa kanya hehe. Sino ba hindi ma fafall sa taong to eh, responsible, sweet, charming and caring.

Habang on the way sa mall he asked me something.

"Babe, pwedeng favor?" Nick.

"Ano yun?" ako.

"Ano kasi." Nick. Pinuputol na naman niya.

"Ano ba yun Nickolai." ako. Nawoworied tuloy ako.

"Kasi I have a merting out of town for 5 days, okay lang ba sayo?" nag isip ako, he's glancing me every now and then tapos ang tahimik namin. "But I can just send my secretary there naman kung di ka papayag..."

Pinutol ko na siya "okay" sagot ko. He held my hand and kissed the back of it. "Basta wag ka mang chiks okay!"

Napatawa na lamang siya sa sinabi ko "Yes naman babe, magiging good boy ako sayo PROMISE!"

The hours turned into days at umalis na nga si Nick for his meeting. Nakakapanibago kasi sobrang tahimik. It's his second day na wala siya.

I went to the kitchen to get some food habang himas himas ko ang tiyan kong lumalaki na. But before I could finish eating may nag doorbell. Sure akong hindi si Nickolai to.

Lumabas ako at may nakita akong babae hindi naman bata pero may edad siya light.

"Ano po sadya natin?" sabi ko sabay bukas ng gate. Mukha naman siyang donya kaya nag gesture ako na pumasok siya.

Pumasok naman siya and watched the overall of the house tapos sa akin nag end.

"So ikaw pala." Ale

"Anong ako po?" tanong ko sa kanya.

"Ikaw pala ang babae ng anak ko!" and she dropped the tone. Kaya lumakas tibok ng puso ko.

Siya pala ang mama ni Nickolai!

"Ano po ibig niyong sabihin?" nag deny ako acting like nothing.

"Wag kana mag deny iha, ikaw ang babaeng pinaggagastosan ng anak ko. He's wasting his time to you. Didn't you know you're making things worse on his side?!" Now this time halatang galit na galit na siya.

I just kept quiet.

"Alam mo bang being with you is the worst thing he did! Hindi na siya magiging presidente ng companya because she have you! Kung hindi ka lang umeksena! A worthless girl, binuntis ng iba tapos nagpaka donya sa anak ko na parang legal kayo!" Ale. She even move forward malapit sa akin and made eye contact.

"Hindi ka pa ba nag sasawa sa kayamanan ng anak ko!!?" Ale.

She shouted all those words pero yung mukha niya iisang expression lang. Parang naka resting bitch face. Pero aaminin ko wala akong maisagot, bumagsak nalang basta yung luha ko. Eh sa totoo naman talaga ang pinagsasabi niya.

"He chose you more than his future!" After niyang sinabi yun she slapped me in the face.

Para akong nahilo kaya napa kapit ako sa backrest ng sofa. Malakas din yata yun. Sobrang nanginig talaga kalamnan ko.

"Bagay yan sa mga dagang katulad mo." may nilabas ata siyang cheque book, nagsulat at pinirmahan.

She threw that piece of paper worth a 100 thousand "Sana okay na yan para mawala kana sa buhay ng anak ko." Then she stormed out of the house.

Ang sakit.

to be continued...