A hundred Rays of Sunset

four

I woke up with my eyes so sore. Nakita ko si Nickolai na naka upo sa isang upuan at nakayuko sa backrest nito. I saw a little peek sa bintana ng humangin ng kaunti. Wala pa namang araw but the skies are getting blue.

"Hey," at binuksan ni Nikcolai ang lampshade na katabi ng higaan ko.

"Nagising ba kita?"
Napatawa ako ng kaunti sa tanong niya.

"Hindi naman." sagot ko. Humihilik kasi siya pero hindi naman iyon ang nagpagising sa akin.

"You need to get some sleep Gabbrielle." at pinapahiga niya ako.

"No, I'm fine." at sumandal ako sa headboard ng kama while facing him. "May malapit bang dagat dito?"

Siya naman ang napatawa "Its 10mins away from here."

"Pwede mo ba ako ihatid doon?" ako.

"No," at tumahimik siya but "sasamahan kita." then he smiled. Nakakaganda naman ng araw ang taong to.

Nag-iwan siya ng note sa ref pagkatapos niya ako bigyan ng fresh milk.

"Okay ka na?" tanong niya ng mapaskil niya iyon sa ref.

"Pwede ko ba dalhin to doon?" hindi ko pa kasi nauubos eh.

"Of course," natahimik na naman siya. "you can." tingnan mo, hilig mambitin! hahaha

Napangiti ako sa mga pambibitin niya.

Nakatitig lang siya sa akin "Ang ganda mo pala pag naka ngiti." kaya napatawa ako ng bahagya. Para kasi siyang bata na sobrang curios at nasagot ang tanong niya na patanong din. Ganyan po ang ekspresyon ng mukha niya ngayon.

We entered his car and drove off.

She is so angelic, bakit kaya nagawa ni Kal iyon sa kanya? sa isip ni Nickolai habang pasiplat na tinitingnan si Gabbrielle.

"Andito na tayo." at pinagbuksan niya ako ng pintuan.

Ang sarap titigan ng araw na papasikat pa lang. Ang hangin na sobrang gaan sa pakiramdam. Ang dagat na para bang ang lalim ng iniisip nito.

"Let's go." hinawakan ni Nickolai ang kamay ko at naglakad na.

Sobrang ganda talaga ng pagsikat ng araw. Promise ko sa iyo baby, magiging matino na si mommy. Magiging mas matapang na ako ngayon. Bibigyan kita ng maayos na buhay kahit hindi buo ang ating pamilya. Ipaparanas ko sa iyo kung gaano kasarap ang mabuhay.

"Ang lalim naman ng iniisip mo." Nickolai.

Ngumiti ako sa kanya habang hawak hawak ko ang karton ng fresh milk "Gusto ko mangulekta ng picture ng bawat sunrise at sunset sa bawat lugar na mapupuntahan ko."

Iba man ang sagot ko pero "Let's do it together." Nickolai. kaya napangiti ako.

to be continued...

please do vote, comment or follow me!! :*