A hundred Rays of Sunset

six

"Aaah!" sigaw ko kasi parang sumakit ang tiyan ko. Napahawak ako dito and have a grip on the side mirror of the car. It's so darn painful! Please baby, dont give up. Ganito ba talaga pag buntis? You dont know what you want? Para kasing kanina gusto ko wala akong anak tapos ngayon I want to continue my pregnancy.

"Manganganak ka na ba? Pe-pero-" kumapit ako sa kwelyo niya at nahihila ko siya paibaba sa sobrang sakit. "A-aray a-" Nickolai.

"Nick ang sakit ng tiyan ko. I dont know whats going on." ako. dali dali niya akong inalalayan.

He drove the car so fast para makarating kami sa pinaka malapit na hospital dito. Sobrang sakit na talaga. He held my hand at ginawa ko iyong stress ball. Talagang doon ako napapakapit at nagsisigaw.

"Hu-hu-hu-hu" hinga ko. Para kasing anytime may malalaglag.

"Malapit na tayo- ah!" sigaw niya ng hinigpitan ko ang kapit sa kamay niya. Hindi ko to kasalanan sobrang sakit na kasi. Pero sa totoo lang naaawa na ako sa kamay niya.

Madali kaming insikaso pagdating sa hospital. And I can clearly see his hand na may mga marks ng kuko ko. Sorry naman, ang sakit na kasi eh. I went into a room at hindi ko na alam ang nangyari. Everything went black fortunately kasi nakarating kami dito sa hospital ng maaga.

I heard audible sounds, its like there are people around me. Am I dead? Is my child dead? No, it cant be. I tried to open my eyes and saw no one but I am so sure na hindi pa ako patay. I am in a hospital and naalala ko na ang nangyari. Did the baby survived? Ano kaya nangyari?

"Nick?" mahina kong sigaw pero walang sumagot "Nick!?" talagang pinilit ko ng sumigaw ng malakas. Nakita ko siyang nagmadaling lumabas sa banyo. Natawa ako ng mahina but it just calmed me. At least alam kong hindi niya ako iniwan. Then I remembered the baby."Nick? how was the baby?" at naupo ako.

"Wait let me call the doctor first." at lumabas siya. Ang seryoso ng mukha niya paglabas. For sure sobrang galit na niya.

The doctor came in and checked me "Okay ka na iha, your vitals are okay and fortunately your baby is okay." nakahinga naman ako ng maluwag doon. "But be careful next time, bawala na uminom at ma stress." tapos lumabas ang doctor and we are left here so silent.

"Nick?" tapos umupo siya sa tabi ng kama with his left arm resting beside me. Tapos nakatitig lang siya sa akin. "Galit ka noh?" and I held his index finger at niyugyog ito like a kid wanting to buy a lollipop. "Sige na sermonan mo na ako, okay lang sa akin, kasalanan ko naman kasi to." pero wala parin siyang imik. Okay! ayaw mo magalit, pwes ako na ang magagalit. Nag cross arms ako at tumitig sa kanya ng masama. "Now, Im angry." ako.

But instead of answering me back and blame me he drew very near me. His arms both on the side and his face so close to me that isang inch na lang ay mahahalikan na naman niya ako. No, he actually kissed me, again! at napakapit naman kuno ako. But it was a swift kiss.

"Magagalit ka pa ba?" Nickolai.

to be continued...