Zo veel pijn ,maar te veel liefde #VOLTOOID#

29.

Ik trok me pj aan en lag met me rug naar inaya. Ik ga je nu iets vertellen. Ons wijk dus waar inaya woont is erg. We vechten tegen een anderen wijk. Wij zijn de 1080 en die anderen wijk molenbeek, die groep heet de bronx Ik wist wel als ik naar die wijk zou gaan zou iedereen op mij schreeuwen of zelfs slaan. Maar ja. Inaya de broers zien mij als hun zusje en ik als mijn broers. Dus ik moet opleten. . Ow en yassin die heeft hem gesmeert. Weg gegaan. Maar wat raar is ik heb geen liefdesverdriet. Nou ik was ook niet alleen bezig met hem. Dat verhaal ligt achter me. Met deze gedachte viel ik in slaap.

Ik opende me ogen en keek om me heen. Huh waar is inaya. Ik keek op me telefoon. "Sorry dunya ik moest van me moeder naar belgië voor me nicht ze gaat operiren sorry duun als ik kom gaan we leuke dingen doen. " nou lekker zeg. Ik trok een normale broekbaan met een chanel t-shirt. Ik maakte een strake donet knot naar achter en grootte parel oorbellen in. Ik pakte me roze chanelhandtas en deed me spullen in. Ik deed witte adidasjes aan van inaya ze maakt me dood. Ik liep uit huis aan gezien het 10 uur is. Ik liep de straat uit. Ik deed me oordopjes in en deed ali b- klein beetje geluk ft boef ,sevn alias. Het zonnetje scheen mooi. Ik liep ongeveer een half uur. Opeens verscheen er molenbeek. De wijk waar ik niet in mocht waarom eigenlijk. Kan toch geen kwaat als ik naar binnen ga. Ik liep verder en zag een groep jongens hangen. Toen ze me aan keken waren ze stil en volgde elk stap die ik maakte. Ik liep snel door. Ik had het gevoel dat ik na gevolgt werd. Ik hoorde stappen. Opeens werd me tas getrokken. Ik rende er meteen achter aan. Hij was veel sneller. Maar toch hield ik het vol. Ik was hem kwijt. Ik was alles kwijt. Ik liep straat in straat uit. Ik liep een straat in en zag hem met mijn tas op me rug. Ik rende naar hem toe en sprong op hem. Het was te merken dat hij schrok. Ik liet hem vallen. Ik trekte mijn tas uit zijn handen. "Geef terug a dief". Hij bromde. Ik hoorde de sirenes. De politie liep naar hem en naar mij. Ik werd aan gehouden en hij ook."wtf waarom ik" "ik heb niks gedaan zij viel mij aan". "IK jij heb mij" ik werd onderbroken door de politie vrouw. "Stilte als je nog praat zullen er grootte gevolgen zijn". Ik hield mijn mond en keek boos naar de dief. Sws marokkaan. Hij keek me boos aan. Kifech je stilt me tas en kijkt me boos aan dacht ik. Ik draaide me om en keek boos naar het raam. Toen we aan gekomen waren troken ze me ruw mee. Ik werd gebracht naar een leeg kamer. "Tfoe voor hem wollah tfoe voor hem". Even later kwam er een man binnen. "Jek met tet hashmish"( ja toch schaam je je niet). "Wat heb ik gedaan". "Dus je weet het zelf niet". Ik schud me hoofd en kijk hem aan. "Je hebt een oud vrouw geduwt en overlast veroorzaakt". "Maar maar maar" zal ik zeggen wat die dief bij mij heeft gedaan. Weetje wat laat maar ik hoef geen onderzoek. "Sorry had het niet door". "Oke ik gun je, je bent vrij maar je moet wachten daar op de stoelen in de gang je moet een excus brief schrijven." "saff is goed". "Waga jalla voor dat ik je hier aan houd" "okee" . ik liep naar de gang en zag de dief ik liep gelijk haar hem toe. "Jah shvar" (jeh dief). Hij keek me met een oog aan. En glimlachte. Ik zat de stoel naast hem. Hij lachte en keek naar me. "En je lacht nog" zeg ik. Hij lachte zacht en leunde naar achter. Het was even stil. "Je bent zowizo geen echekam". Ik keek hem aan en een een wenkbrouw ging omhoog. "Je hebt mij niet verraden". "Hoe weet jij dat" "dan zat ik hier toch niet". Me hand boeien deden pijn maar sbar.

Pv. Marwan

Ik werd een kamer in geduwt. Deze kamer ken ik uit duizende. Ik zat daar rustig onderuit geleund. Daar kwam aicha binnen. "Jekk a kheba jij heb dit gedaan". "Houwed rasek weja had mshie l'3abs". (Gedraag je voor dat je de cel weer in gaat). Ik bleef stil en keek haar vies aan. Ze ging door met praten maar de helft hoorde ik niet. "Marwan marwan saff jallah je bent vrij je moet daar op die stoel wachte" ik liep naar de stoel. Even later kwam dat meisje. Ze was wel hajek mooi zowizo kwam ze niet van hier. Ik werd wakker gemaakt door haar "jah shvar" ze keek me vies aan. Om haar een beetje te irriteren glimlachte ik en bekeek haar. "En je lacht nog" ik lachte zacht voor dat ze ging schreeuwen op mij". Ik leunde naar achter. Ze heeft me niet verraden ze is goeie ik hoef geen 1 week vast te zitten. "Je bent zowizo geen achekem". Ze keek me aan met een opgetroken wenkbrouw wat zo sexy bij haar stond. "Je hebt mij niet verraden" "hoe weet jij dat". Ik keek haar lachend aan. "Anders zat ik hier toch niet" ik zag dat haar handen pijn deden zij verdiend het niet om hier te zijn. Eerlijk is eerlijk ik heb spijt van wat ik heb gedaan.

Pv. Dunya

Ik kreeg een briefjeverschil. ze haalde mij uit de boeien en hij ook. Ik begon met sorry. Ik hoor gekras. Ik kijk naast me en zie de dief een grootte middelvingen teken. Ik lachten en schudde me gezicht. Eigenlijk is hij wel leuk. "Kom" hij pakte me papier en tekende een middelvinger op. "Nee niet doen". Hij negeerde me en ging verder. Hij voude het op en bracht het naar de balie. Ik liep mee en kreeg mijn lichtrose chanelhandtas. We liepen zo snel mogenlijk naar buiten. We liepen. "Wat is je naam eigenlijk". Ik keek hem aan. Kan toch geen kwaat. "Dunya en jij". "Marwan". "Aangenaam" "aangenaam". "Maar dunya he hoe oud ben je dan" "bijna 18". "Dus 17". "Wat een verschil". Hij lachte zacht. "Jij". "Ik ben 18". "Best wel jong voor een dief". Hij keek me dit keer geirriteer. Ik was moe en ging zitten en leunde teggen een portiek. "Wat doe je". "Ben moe". Hij maakte van mijn mond een o en zat naast me. Het was stil. "Sorry dunya". Ik keek hem aan. "What the fuck". "Kifech jij reageert zo". " wat verwacht je anders o nee dankje wel dat je me tas heb gestolen en dat je me bijna een straf blad heb gegeven o nee geef niks hoor". Zei ik boos. Hij keek maar dood voor zich. Eigenlijk was het echt ziellig voor hem. "Sorry". Zei ik dit keer tegen hem. "Nee nee jij hoort dit niet te zeggen jij hebt gelijk". "Nee ik was gewoon boos". Ik aaide hem over zijn hand. Eigenlijk heb ik medelijde met hem.ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik was moe door alles. En keek gewoon voor mij. Ik wist wel dat hij me een paar keer zat aan te staren. Na een paar minuten stond ik op. "Naar waar ga je " "weet ik niet". "Okee". "Blijf je dat hier". "Wil je dan dat ik mee ga" "em nee maar ja". "Ik ga wel help me". Ik pakte zijn hand en trok er aan. Hij was te zwaar."ik doe het wel zelf". Hij stond zelf op en lachte me uit. Ik negeerde hem en liep. Hij liep naast mij. Ik pakte me telefoon op. 3 uur. A niet laat. We liepen de Station in. Het was leeg. Ik hoorde me favo liedje. Boef-lauw. We danste er allebij als een gek op. Toen het klaar was lachte ik. Hij ook hij heeft een mooie lach. Wauw. "Zie je als je lacht lijk je een stuk liever". "Ben ik gemeen dan" " dat weet ik niet ik weet niet wie je bent". Hij sprong op me en begon me te tillen en te bijten in me arm. "Jeg marwan niet vies doen". "Ben ik lief". "Je bent de liefste". Lachte ik. Ik ging met zijn wenkbrauw op en neer en liet me los. In het station was er een mac . we bestelde allebij ons menu. Vissss. We aten heerlijk. Toen ik me om draaide zag ik nouvel. Hij keek me en bleef kijken ik ook. Hij ging met zijn vinger over zijn keel als gebaar je gaat dood. De rilling over me heen. "Dunya wat is er ". "Ik moet weg". Ik stond op en wou weg gaan. "Ik heb je nummer nog geen eens dunya". Ik pakte een mac papier en scheef daar me nummer op. En gaf het aan hem. "Marwan sorry". En gaf hem een knuffel en ging snel lopend weg. Ik ga dood.