Zo veel pijn ,maar te veel liefde #VOLTOOID#

47.

Ik rende naar buiten waar weet ik niet. Me grootste nachtmerrie is uitgekomen. Ik rende weg weg van alles. Ik werd na een tijdje moe en zat op een bankje. De vijver kon je nog net zien omdat het zo donker was. Ik barste uit en snikte hard. Iedereen die voorbij liep keek me aan met medelijden paar mensen wouden me helpen maar ik snauwde ze af . Ik bleef uren op het bankje zitten en huilen. Waarom is het leven zo moeilijk als je denkt dat het weer beter gaat. Als je hebt wat je wilt ben je het zo weer kwijt. Bij die woorden moest ik harder huilen en denken aan chael. "Miriam". Ik hoorde me naam de stem die ik uit duizende kende. Ik wou hem niet aankijken. Ik graafte al me moed op en keek hem emotieloos aan."Waarom volg je me". Zijn blik sprak boeken delen. Ik wist dat hij me volgde. Hij kwam voor me staan en hurkte naar me. Ik deed gelijk me hoofd omlaag. Ik hoef geen extra pijn te zien. Hij pakte me hand en gelijk trok ik het weg. "Wat is er Miriam". Ik likte me drogen lippen. "Negeer me vraag niet". Hij was stil. Ik tilde me hoofd op en zag hem gelijk in me ogen kijken. Zijn blik gleed naar me lippen. Me lippen voelde zich aan getrokken. Ik kon het niet meer volhouden. Hij ging naar voren en zoende me. Ik was alles vergeten. Iedereen om me heen was ik vergeten. Het enige waar ik aan dacht was chael en ik. De nare gedachtes dat ik hier met een jonge stond te zoenen en me ouders in het ziekenhuis lagen schrok ik van. Ik duwde hem van me af. Ik zakte in en huilde op de grond als een klein kind. Ik voelde dat chael me optilde en liep. Ik ging rustig door met huilen op chael de schouders. Ik werd een auto in geduwd. Chael ging er ook gelijk in en ik keek hem aan. "Miriam kun je alsjeblieft vertellen wat er is". Ik schudde me hoofd en keek hem pijnlijk aan. Hij pakte allebij me handen en keek me met een smeekende blik aan. "Mmijn o...ouders hebben een......auto-ongeluk gehad" zei ik half stotterend en snikkend. Hij was stil. Hij was zeker geschrokken "Kun je me brengen naar huis". "Tuurlijk"

Onderweg snikte ik hard en kon ik niet ademen. "Wil je wat water". Ik knikte. Hij haalde een flesje water uit de la en haalde de dop der af. Snel zet hij het voor me mond en ik dronk een grootte slok. Dit deed hij allemaal met 1 hand omdat hij aan het rijden was. Ik zuchte heel hard.

Onderweg was het stil. Angst en zorgen zweerfde er rond. Chael stopte en ik stapte gelijk uit de voordeur was nog steeds open.

Ik liep naar binnen met chael achter me aan. Ik raapte me telefoon van de bank raar want ik had hem laten vallen.

Ik zag dat ik 24 gemiste oproepen had. Van jouad ,Nowel ,tarik en faidy me anderen neef.

De deuren van me huis waren allemaal open. Tarik en faidy waren zeker naar mij opzoek gegaan ze kunnen hier elk momment komen.

Ik liep snel naar chael en pakte zijn handen vast. "Je moet weg gaan chael". "Ik ga niet weg". "Me neven komen zo naar huis en ze gaan jou dood maken als ze je hier zien". "Dat maakt mij niks uit ik doe alles voor mijn liefde". "Doe het je alsjeblieft niet aan ik wil je niet kwijt". "Ik wist het". Ik keek chael raar aan. "Ik wist wel dat je van me houd" ik kon hem alleen maar aankijken en niks zeggen. "MIRIAM". ik hoorde me neven me roepen ik keek geschrokken naar de richting waar ik werd geroepen. "ga alsjeblieft" hij knikte en gaf me een kus op me wang. Hij ging via de open balkon.

Ik zakte naar beneden en deed me handen om me ogen. "Doe rustig aan Miriam" zei tarik. Ik bleef stil en huilde door. "WAAR WAS JIJ KKKR DEBIEL". Ik keek faidy aan en stond op. "HOE THE FUCK KUN JIJ SCHREEUWEN OP MIJ WIE BEN JIJ". ik kreeg gelijk een klap ik keek hem aan en sprong op hem tarik hield me tegen. "Wat is jou probleem kkkr mens" zei tarik tegen faidy. "Miriam ga buiten maar afkoelen ik kom binnen 10 minuten naar je toe. Ik liep boos naar buiten om het hoek van mij had je een bankje ik zat er boos op en keek voor me. Opeens voelde ik een hand voor me mond. Ik verstijfde en trilde van angst "als je gaat schreeuwen gebeurt er iets" die stem kwam mij bekent voor.  Ik knikte snel. Die gene kwam voor me en haalde zijn muts voor zijn gezicht weg. Mijn hart stond stil. "Immadd" haalde ik er zacht uit. "Duss je bent weer terug gegaan naar chael mmmm leuk toch" hij deed een zakmes naast me keel. "Is niet fijn he dit gaat er met hem gebeuren als je zo door gaat" ik bleef stil en kneep ik me handen. "Jammer je ouders...... had je maar moeten luisteren". "Jij". Ik duwde hem maar hij was weer te sterk. "Jij durft wel ik zal je laten zien". "Jij hebt me ouders vermoord" hij haalde zijn schouders omhoog. De tranen waren er al. "moordenaar" zei ik met me kiezen op elkaar. Hij lachte "die tijd dat ik er niet was zag ik alles wat je deed alles je vader was echt een goeie drugs dealer jammer was......ga zo door en dan komt iedereen aan de beurt en jij als laatst je hebt nu een keuze jij gaat met me mee of je familie inclusief die kleine schattige neefjes". Ik slikte diep een keuze die ik niet kon maken. "Je hebt geen tijd meer je neef is bijna klaar met bellen". Ik snikte en beet hard op me lippen "ik ga mee"haalde ik er piepend uit. Hij pakte me arm grof en nam me mee ik moest huilen dat is het enige wat ik kon doen. Huilen. Ik werd een auto in geduwd. Alles was zwart. De enige vraag die rond me ging was waarom doet hij dit?.

Okee like en reageer gewoon