~7

180 22 0
                                    

Bedenimin içindeki küflenmiş, zehirli acıyı dışarı atmam için feryat ediyordu gözlerim.

Ağlamak yetmiyordu. İçime saplanıp kalmış bir şey vardı. Tam kalbimde varlığı rahatsız eden zehirli bir şey vardı... Sökemiyordum. Kalbimin üstündeki derim, yara kabuğu bile bağlamamıştı. Pahalı, kadife kumaşı kan içinde bırakmıştım. Saatlerdir kazıyordum derimi. Kalbime ulaşıp, o zehirli oku sökmek için. Biraz rahatlatıyordu aslında. Derim söküldükçe, manevi acının hissi fiziksel acıya dönüyordu biraz biraz.

Kendime acıdım. Berbat haldeydim.

Natsu. Lütfen bakma buraya.

Onun ölüm anını yazdığım uğursuz sayfayı buldu gözlerim. Kenarları biraz kan olmuştu. Onu yazarken başlamıştım derimi kazmaya. Gözlerim yere indi. Adım sesleri duyuluyordu.

Yerdeki kan izlerini inceledim. Biraz daha arttı adım sesleri. Lanet prens geliyordu.

Yatağa baktım. Ne olduğunu bile anlamayacağım derecede pahalı kumaş, kırmızı sıvıyla dolmuştu. Ellerim önüme düştü. Gözlerimi kapatmak istedim ama onların karşısında güçsüz duruma düşemezdim.

Acınasıydım.

Öyle ki, zaten beni korumak için hayatını feda eden ejderimin... Hala gelip beni kurtarmasını istiyordum içten içe.. Bencil ve yalnızdım. Berbattım.
...

....
Güçsüzdüm.

Kapı açıldığında, halimi gören prensin gözleri fal taşı gibi açıldı. Yaklaşık üç saniyelik bir ne yapacağını bilememe anının ardından yanıma koştu ve pahalı kıyafetinin kana bulanmasını umursamadan beni kucakladı. Kapıya doğru koşarken bana uzak bir uğultu gibi gelen bir sesle bağırıyordu. Sanırım doktor çağırıyordu.

Gözlerinde korku vardı.

Nadide prensesine, ganimetine bir şey olmuş olduğu düşüncesinin onu korkuttuğunu düşündüm. Aptalca geldi.

Her şey bu adamın suçuydu. Milyon defa öldürmek istememiş miydim onu? İşte tam fırsatıydı. Elimi, uzun tırnaklarımı şah damarına saplamak için kaldırdığım sırada, gözlerimin etrafında küçük ışıklar uçuşmaya başladı.

Natsu bunun olmaması için mi, istemiyordu yaralanmamı? Ama bu ışıklar çok güzeldi. Mavi, mor, pembe...

Ah, ışıklar kararıyor.

Üzgünüm, geri alıyorum.. Haklısın Natsu. Bu karanlık hiç hoş değil.

Başımın arkaya düştüğünü hissettim... Bedenimdeki tüm gücün çekildiğini. Birkez daha....

Ona muhtaç hissettim kendimi.

Peri masalıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin