De Legende Van Aturia

3.

"Uit" fluistert hij. Ik slik en knik als teken dat ik hem zal helpen. Ik sluit mijn ogen en pak de zoom van zijn ondergoed, langzaam trek ik het naar beneden en leg het weg. "Da-dank je" stottert hij. Even later zegt hij dat hij klaar is. Ik pak de onderbroek en doe hem rond zijn voeten. Langzaam trek ik de onderbroek weer naar boven. Ik sluit mijn ogen en laat de onderbroek los zodra hij aan is. Zijn ogen worden groot en hij zucht, wat klinkt als een zucht van opluchting. "Wat is er?" "de pijn, het, Het trok zo weg" zijn handen gingen over zijn benen en hij zei "het doet haast geen pijn meer" ik kon wel zingen. Ik vloog hem om de nek en kuste zijn wangen. "Ik ben zo blij voor je!" hij knuffelde me terug en bleef maar lachen. "Talia je moet echt gaan slapen" ik knik. Langzaam laat ik me zakken in mijn bed, ik ben echt moe. Mijn ogen zakken al snel dicht en ik lig te slapen.

Zodra ik wakker werd drukte ik mijn wekker uit. Ik snelde naar het bed van Clement. Hij lag zo vredig te slapen. Al snel liep ik de trap af om eten te bereidden. Een stuk brood voor mij, en een schaal pap voor Clement. Ik loop weer naar boven en zet het naast zijn bed. Ik ren weer naar beneden, mijn laatste examen begint over een uur. Ik schiet in mijn dagelijkse kleren en ren naar mijn school. "Hey Talia!" Britney mijn beste vriendin -met waterkracht- rende op me af en bekeek me eens goed. "Kind wat zie jij er slecht uit" "nou dank je" zeg ik grappend. "Nee gekkie, je ziet er moe en ziek uit, en ben je afgevallen of zo?" ik lach even om haar bezorgde moeder gedrag. "Nee, ik ben niet ziek. Ik ben wel afgevallen, maar dat komt door het trainen en jagen. Ik heb vannacht weinig slaap gehad. Ik heb een genezend middel voor Clement klaargemaakt en het werkte" vertel ik opgewekt. "Je houd echt van je broer hè?" ik knik. "Hij is mijn alles. Van hem heb ik alles geleerd qua wapens en mijn krachten." ze knikt. "Kom de examens beginnen zo" we lopen samen naar het lokaal van mr. Grew. "We gaan zo beginnen met het examen."

Zuchtend lopen Britney en ik naar buiten. "Wat saai die examens." ze knikt instemmend. "Gelukkig zijn we nu klaar" ik stem in. "Nu kijken of we zijn geslaagd. "Jij sowieso! Talia, jij deed echt elk deel super. Mag ook wel, je traint en studeert super veel" zucht ze. "Jij ook, ik heb je geen enkele fout zien maken" ze lacht weer een beetje. "Ik moet gaan werken" zucht ik en ren zwaaiend weg "Je moet echt wat tijd voor jezelf nemen" schreeuwt ze me nog na. Al snel kom ik in de school voor beginnende leerlingen. "Vandaag doen we de messen" meteen hoor ik gemengde meningen. "Het is heel interessant en zeker niet moeilijk, op het werpen na" ik grinnikt als ik hun gezichten zie. "We beginnen met steken". Ik heb een klas met gemengde elementen. Grotendeels aarde, maar ook heel veel lucht, natuur en vuur. Met mijn water maak ik een paar poppen om op te oefenen. Het water bleef zo in de lucht hangen. Ik deelde messen uit en maakte groepjes. Drie groepen, elk een pop. Ik maakte voor mezelf een pop van water en liet die pop zo. "Aandacht graag! Ik wil dat je een steek beweging maakt in het hart. Je hebt al geleerd hoe je kan zien of iemand beveiliging heeft of niet, dat is dus nu niet zo. Jullie messen, zijn messen die goed tegen ijs en water kunnen. Ik doe het een paar keer voor en dan laat ik het jullie één voor één doen". Ik maakte een steek beweging richting mijn pop en kwam in het 'hart'. De pop verloor zijn vorm en viel als een plas water op de grond. Ik pakte het op en liet het verdwijnen in mijn handen. Ik wees naar de eerste groep. "Als je niet steekt, messen in de houders om je heup!" schreeuwde ik. Meteen deed meer als de helft zijn mes in zijn heup zak. De voorste van de groepjes liepen naar de pop en staken. Slechts enkelen raakten het hart meteen en viel als een plas op de grond. Ik maakte hem weer en liet de volgende. Bij hen die het niet lukte om het hart te raken ging de pop niet stuk. "Volgende keer beter" zei ik. "Probeer te concentreren op het punt waar het hart zit en dan hart het mes steken". De jongen knikte en liep naar de achterkant van de rij. Zo verliep mijn les en kon ik weer naar huis. Daar waar Clement op me wacht. Ik pak mijn spullen en ren naar mijn huis. "Clement" gil ik en ren op hem af. Hij opent zijn armen en knuffelt me. "Ik heb je gemist" "je hebt me vanochtend nog gezien" ik grinnikt "het is al vier uur hoor, al die tijd zonder jou" hij lacht. Ik lach mee. Ik heb hem helemaal niet zo erg gemist en hij weet dat, het is een soort dingetje tussen ons. Hij kijk opeens serieus en pakt mijn arm. "Talia, check dit" hij laat me los en draait zijn rolstoel. Hij doet zijn handen samen en opent ze. Een waterstraal verlaat zijn lichaam en raakt het raam.