De Legende Van Aturia

8.

"Talia kom eens" Helena staat in mijn deur opening. Ik kijk naar haar gezicht. Ze kijkt bezorgt. "Je weet dat je het beter aan niemand kan vertellen..." Ik staar haar verbaast aan. "Je tante is, nou ja-" "Ze is een van hen?" Ik voelde de woede opwakkeren. Tante is een van hen. Vandaar dat ze het niet leuk vond dat m'n neefje dat zei. Ze zorgt voor mensen hun dood. Dat ze sterven van de honger. Ik keek Helena met een mengeling van woede en pijn aan. "En niet alleen zij zit er bij, maar nog veel meer mensen die zo denken te overleven." De pijn in Helena's ogen was duidelijk zichtbaar. "Talia, je kan dit niet aan mensen vertellen. Ze zullen je opsluiten, vermoorden of zelfs martelen tot de dood. Omdat jij anders bent, omdat jij hen wilt uitschakelen." Ik kijk haar niet aan. Terwijl ik wegloop probeer ik te bedenken hoe veel Clement al gezegd zou hebben. "Clement?" hij kijkt op. De ogen van mijn tante branden op mijn lichaam. "Kom eens..." hij komt een beetje verbaast naar me toe. "Clement we moeten dit geheim houden." fluister ik terwijl ik naar mezelf wijs. "Hoezo, weetje wel hoeveel hoop mensen weer zouden krijgen?" Ik kijk hem met pijn aan. "Ze is een van hen." Fluister ik nu nog zachter. "En daarnaast" ga ik verder. " Ik kan ze beter hoop geven door daden dan alleen te zeggen dat ik het ben. Als mensen zoals tante willen me opsluiten, martelen of  vermoorden. Want ze weten dat als ik onze mensen red. Dat wij wraak nemen, of ze huun geld niet meer krijgen. Want nu denken ze op deze manier te overleven, maar ze weten dat als ik kom. Er wraak komt." Clement kijkt langs me heen. " Talia,-" "Ik snap dat je blij bent dat je genezen bent, ik bedoel. Dat ben ik ook." " Talia..." " Maar ik kan ons niet redden als ik dood ben." " Talia, ze is aan het bellen en ze kijkt steeds naar ons." ik kan dieren zintuigen gebruiken, dus ik gebruik wolf zintuigen. ' Ja, ja ze is hier... Het boeit me niet wat jullie met haar doen.... Ja wij gaan wel weg. Ik SMS zo de plek door.'