De Legende Van Aturia

4.

"Je krachten, ze, ze zijn terug" Stotter ik verbaast. Hij grijnst. "Dankje zussie, had ik nog niet gezien" ik stamp tegen zijn arm en kijk nep-boos naar hem. "Nee, even serieus, dank je. Zonder die zalf was ik nu niet beter" ik lach maar hem en ga naar de keuken om wat drinken te pakken. Hij rolt achter me aan en praat wat over zijn krachten. "Over morgen dan heb je je zestiende verjaardag. Dan krijg je al je krachten". "Ik weet het, ik ben best zenuwachtig. Ik bedoel ik ben al heel sterk, wat komt er nog?" hij kijkt me even onzeker aan. "Eigenlijk Talia, weet ik het ook niet. Ik heb nog nooit zo'n sterke basis-magier gezien. Je kan al bevriezen en ontdooien?" ik knik. "Vormen en loslaten?" ik knik weer "maken en laten verdwijnen?" ik knik. "Ik snap het niet. Echt niet, ik kon dat allemaal niet voor mijn zestiende" ik zelf vind het ook raar, ik snap er niets van. "We zien wel" het is al avond aan het worden en ik heb zo weer een les die ik moet geven en daarna ga ik jagen. We eten snel ons eten op en ruimen dan samen op. Ik help Clement naar boven en ga zelf naar de school voor basis vechttechniek. "Je hebt nu klas J3" ik knik twijfelend. Ik moet hun leren schieten met een hand pistool. Terwijl ik alles klaar zet zie ik Nero, een zwart-magiër. (A/n ik ben niet racistisch maar het heet gwn zwarte magie, niets te maken met huidskleur) ik kijk hem een beetje schuin aan. "Talia" zegt hij op een beetje een enge manier. "Ow hey, hoe was het ook al weer. Ow ja. Mislukte magiër" hij rolt met zijn ogen en komt op me af. Zijn blik staat duister. "Ik ben je hulp, het komde seizoen" grijnsde hij. Ik zucht. "Denk maar niet dat ik je ga waarderen door tonen van 'goed gedrag'". Nero heeft meer als de helft van zijn leven in de gevangenis doorgebracht. "Ik wens je succes met je leven hier aan de goede kant". Hij kijkt met een dodelijke blik me aan. Maar ik negeer hem en verwelkom de kinderen. " Wie is die enge man?" vraagt een meisje zachtjes als we aan het trainen zijn. "Nero, zwart-magiër. Blijf maar uit zijn buurt." Ze knikt en gaat verder. Een zwart pistool met een gecamoufleerd legerkleurig handvat, zit in mijn hand en ik schiet. In de roos, ik heb een heel precies richtingsgevoel. "Dat kan ik ook" zegt Nero en pakt een pistool, roze met zwart. Hij richt en schiet er naast. "Roze, en mis" spottend kijk ik hem aan. Hij mimed mijn woorden na met een raar gezicht maar ik negeer het weer. Zijn hand trilt om me wat aan te doen, maar dat zal hij niet winnen. Gelukkig voor hem is de les afgelopen. Dit betekent jagen. Ik pak mijn spullen. Opeens word ik heel hard tegen de muur geduwd. Nero zijn felblauwe ogen stonden vol lust. "Ik krijg jou wel. Precies waar ik wil" zijn gezicht kwam dichter bij en hij kuste me. Ik kon nergens heen. Hij bleef maar kussen. Zijn benen stonden een beetje wijd dus gaf ik hem een knietje. Niemand kloot met Talia. Zeker Nero niet. Ik ren naar huis en pak mijn jager spullen. Want het bos wacht op me. "Talia stop. Stop met lopen" Clement haalt me in met zijn rolstoel. "Ga nou niet. Je buit van gisteren was meer dan genoeg. En ik wil niet weer alleen zijn" fluistert hij. Ik loop terug en leg mijn spullen weer terug. "Hoe gaat het met de pijn?" vraag ik. "Het gaat wel, heb je nog van die zalf?" ik knik en pak het uit de kast met de medicijnen. Ik ontdooi het ijs wat ik gisteren er omheen had gedaan en laat het water verdwijnen. "Kan je het deze keer wel zelf?" vraag ik zachtjes. "Ik denk het" hij rolde naar de wc en riep even later "Talia?" ik liep zijn kant op en stopte voor de deur. "Ja?" "kan je helpen met aankleden?" fluistert hij haast. Ik grinnik om zijn roodde wangen van onzekerheid. "Natuurlijk" ik pakte zijn kleding en deed het bij hem aan. "Goed?" hij knikte blozend. "Hey, niet zo verlegen. Hij is best groot hoor" zijn ogen worden groot en zijn wangen nog roder. "Grapje ik heb niet gekeken. Maar je hoeft je niet te schamen, je kan dat niet en ik help je gewoon, niets bijzonders" hij zuchtte opgelucht. En lachte.