De Legende Van Aturia

7.

"Dat was het laatste bericht" zucht Clement. "Komen jullie, de eerste gasten zijn er" schreeuwt Helena van beneden. "Ik moet mijn jurk nog aan doen en, en ik moet mijn haar nog doen, traditionele make-up" streste ik. "Rustig, laat me je helpen" hij loopt naar de kast en pakt mijn jurk. Ik trek hem aan en zorg voor mijn make-up. Hij vlecht mijn haar. "Clement ik ben zenuwachtig." hij knikt. "Snap ik, maar het komt wel goed." Ik ben echt heel bang. Straks vinden ze me niet mooi. Of straks verpest ik het helemaal. Clement wrijft zacht over mijn rug en fluistert me bemoedigend toe. "Vandaag is jou dag." ik knik en loop naar beneden. "Talia, schatje" tante komt heupwiegend op me af lopen en kust beide wangen. "Wat ben je gegroeid." ze heeft me al twee jaar niet gezien. Ze woont nu in het zuidelijkste deel van het element water. Ik onheils haar. "Ik heb u gemist" ik lach naar haar. "Ik jou ook, en weet je wie er naar popelt om jou te zien?" ik schud mijn hoofd. "Mijn zoon Sam" ik kijk haar verbaast aan. "Ik woon samen met Gerwin. Hij is gescheiden met zijn destijds zijnde vrouw en zijn zoon Sam woont dus nu samen met Gerwin bij mij." ik knik naar haar. "Hij is vijf." ze wijst naar een jongetje die verlegen achter zijn vader staat. "Wat schattig." fluister ik. Ik loop naar hem toe en ga door mijn knieën tot ik op zijn hoogte ben. "Hey, jij bent zeker Sam?" Zijn ogen kijken me niet aan. "Aturia..." fluistert hij. Ik kijk hem verbaast aan. "Hoe?" Hij kijkt me aan. "Ik voel je kracht." Mijn ogen zoeken naar zijn bedoeling met deze worden. "Kom op Sam, niet weer die onzin" ik kijk hem vriendelijk aan. "Ik denk dat hij gelijk heeft. Hij kan kracht voelen en dan de sterkte gebruiken tegen zijn vijand" ik knik bemoedigend naar hem. "Sam, koester je kracht. Je zal het nodig hebben" Zijn moeder kijkt me even verbaast aan maar gaat dan gewoon weer zitten. "Dus Talia, je hebt vandaag al je krachten" ik knik hevig. Clement komt langzaam naar binnen gelopen. "CLEMENT SCHATJE" ze valt stil en neemt hem volledig op. "Er is iets aan je verandert... Niets zeggen". Ik grinnik even en kijk Clement glimlachend aan. "Je hebt je haar geknipt, nee je hebt een nieuwe stijl van je haar?" hij grinnikt. "Ik kan weer lopen Tante, ik ben genezen"