De Legende Van Aturia

6.

Ik kan niet geloven dat het morgen zover is. Al mijn kracht, hoewel ik die nu al lijk te hebben. Ik kijk naar Clement, kon hij maar weer gelukkig zijn. Hij laat het niet zien, maar hij gaat kapot vanbinnen. Ik hoor hem altijd huilen als hij een douche neemt, of als ik vroeger thuis ben. Soms hoor ik hem zelfs praten met Umah Sbastian onze vader. Niet dat hij hem kan horen, maar hij vind het fijn om met hem te praten. Ik wenste dat ik de kracht had om hem beter te maken. Dan zou hij weer gelukkig zijn. Ik sluit mijn ogen en wacht tot de zon mij zal wekken om mijn krachten te geven op mijn zestiende verjaardag.

Ik open mijn ogen en merk dat Clement weer ligt te huilen. Ik sta op en ga naast hem zitten. "Clement, gaat het?" hij veegt snel zijn tranen weg en knikt. "Gewoon de pijn. Het gaat wel" ik zucht. Ik wil over zijn hoofd aaien om hem rustig te maken maar zodra ik zijn hoofd aanraak voel ik een ongekende kracht door me heen stromen. Ik voel dat hij hele erge pijn heeft, mentaal en fysiek. Ik voel het langzaam verdwijnen, net als mijn water verdwijnt als ik dat wil. "Gaat het?" vraag ik als hij verbaast met grootte ogen over zijn benen wrijft. "Ta-talia" stottert hij, terwijl de tranen over zijn wangen rollen. "Het is weg, ik voel geen pijn en, en ik kan mijn be-benen bewe- wegen." Stottert hij weer. "Ik kan ze bewegen" fluistert hij. Ik kijk verbaast naar mijn handen en denk aan mijn wens van gisteren. Nee, dat is onmogelijk. "Talia, hoe?" ik kijk hem verbaast aan. "Wat?" "hoe deed je dat?" vroeg hij huilend van blijdschap. "Ik weet het niet, ik legde gewoon mijn hand op je hoofd. En toen, voelde ik de kracht door mijn arm stromen, en. En toen jou pijn, die langzaam verdween". Hij keek me verbaast aan. "Dank je, dank je zo erg" hij vloog me om de nek. Hij stond, hij stond me gewoon te knuffelen. Ik keek hem blij aan met tranen in mijn ogen. "Dit moeten we Helena vertellen" zegt hij. "Helena" gil ik door het huis. Helena komt de trap op vliegen en zwaait de deur open. "Wie? Wat? Waar? Wat is er gebeurt?" vraagt ze bang. Haar blik gaat naar Clement en dan naar mij. "Clement" gilt ze. "Je staat, je loopt" gilt ze weer en rent op hem af. "Talia deed het" fluistert hij. Met de leg-uit-ik-snap-er-geen-reed-van-blik staart ze me aan. "Gisteren voor ik ging slapen wenste ik dat ik hem kon genezen" begon ik, en legde het uit. "Ja maar, je zou alleen water kracht moeten hebben" fluistert ze. Haar ogen lichten op. "Aturia" fluistert ze. "ja" antwoord ik zonder er bij na te denken. "Huh" zegt ze. "Je zei mijn naam" zeg ik op een duhu-toon. "Nee, ik zei Aturia" ik kijk haar met grootte ogen aan. "Jij bent Aturia" ik weet dat Helena nu gaat flippen dus ik zeg snel "Nee, die bestaat toch niet. Dat is alleen een domme legende" ze staart me aan met open mond. "Hoe wil je dit dan verklaren?" ik kijk naar het punt achter haar. "Geen idee, hoe kan ik weten of ik haar ben, mij ben, je snapt me" ze knikt. " Wens een kracht, met heel je hart. En dan kijken of het gebeurt" ik kijk haar aan en vraag me af wat ik zou willen. Natuur, dat lijkt me echt geweldig. Ik sluit mijn ogen en concentreer me alleen op de wens om die kracht te hebben. Ik open mijn ogen en loop naar bloembak. Ik raak het aarde aan en een grootte roodde bloem groeit uit de aarde. Ik kijk er verbaast naar. "Aturia" fluister ik. Mijn moeder staart me maar aan en weet niets meer te zeggen. Ik weet ook even niet wat ik moet doen. Ik ben de legende, ik ben een legende. Ik staar naar mijn handen en kijk dan naar de bloem, weer naar mijn handen en dan naar Clement. "Je bent de uitverkorene die ons land zal verlossen" ik staar hem aan. "Ik? Ik weet niet hoor, ik heb wel deze magie maar, kan ik het wel aan?" hij grijnst. "Niet alleen, maar wel met de vijf van de elementen" ik staar hem weer aan. "De gene met de kracht vijf keer zo sterk als de andere" herinnert hij me. "Hoe weet ik wie, ik ken alleen hun voornaam" hij kijkt me even bedenkelijk aan. "Ik moet echt beneden het eten klaar maken voor de gasten" zegt Helena en loopt naar beneden. "We kunnen op het Netwerk van Oteaw kijken, daar staan alle mensen op uit Oteaw, we hoeven alleen op hun namen te zoeken en dan contacteren we ze zodra we weten welke de goede zijn". Hij pakte vader zijn ring die altijd in zijn nachtkastje lag. Hij deed hem om en drukte op het kristal op de bovenkant van de ring. Het roodde kristal lichte op en er verscheen een scherm met een bureaublad er op. Hij klikte op de button 'Netwerk' en er opende een zoekmachine. Hij zocht op de eerste naam die in mijn boek van Aturia stonden. 'Arden' meteen kwamen er honderd resultaten op de naam Arden. Ik zuchtte. Dit word hem niets zo. Maar Clement leek dit al vaker gedaan te hebben en klikte op 'Categorie'. "Welke kracht heeft ze?" ik keek even schuin naar het boek. "Vuur" zei ik. Dit stond in kleine letters onder het verhaal. Hij klikte op 'Vuur' en toen bij Rang 'Proff'. Ik grinnikte, dat ze zelfs Rang als een categorie hebben gezet. Beginner tot Proff. Net als bij onze scholen. Al snel bleef er nog maar één Arden staan. "Arden Heamns" fluistert Clement. "Dat is haar" het voelde zo bekent, haar naam. Alsof ik haar al jaren kende.

'Arden Heamns,

Element; Vuur

Woonplaats; Woodden

Rang; proff

Leeftijd; zestien

Contact opslaan

Contact bericht sturen '

"Stuur haar een bericht" zegt Clement. Ik kijk hem een beetje bang aan. "Ik weet niet hoor, gaat dat niet wat snel. Ik weet nog maar net dat ik Aturia ben, ik weet niet eens hoe ik er mee om moet gaan." Hij grinnikt. "Dat weet je wel, je bent alleen bang voor het gevecht" ik kijk weg van hem. "Misschien wel" fluister ik haast onhoorbaar. "Maar toch, stuur haar een bericht. Jij bent de enige die weet dat je Aturia bent, jij bent de 'leider' van deze groep". Ik zucht en tik op 'contact bericht sturen'. Met trillende handen tik ik een bericht.

'Arden,

Dit gaat waarschijnlijk heel raar klinken maar ik ben Aturia.

Ik wil je vragen om morgen om 10:00 bij het bos tussen alle elementen te zijn,

Vriendelijk groet,

Aturia'

Het is zo onwennig om mezelf Aturia te noemen. "Oké wie is de volgende?" vraagt Clement nadat we het bericht hebben verstuurt. "Clement" hij kijkt me vragend aan. "De volgende naam is Clement" zeg ik met een bemoedigende lach. 'Clement' 'water' 'proff' er staat maar één naam na deze gegevens.

Clement Sbastian

Clement kijkt me verbaast aan. We openen zijn profiel en zien inderdaad een foto van hem.

'Clement Sbastian,

Element; Water

Woonplaats; Uri

Rang; Proff

Leeftijd; zeventien

Contact berichtsturen'

"Maar, dat ben jij. Hij heeft het contact al in zijn lijst staan dus, dit ben jij" kwam er stotterend uit. "Clement jij bent één van de vijf sterkste uit heel Oteaw" hij keek mij verbaast aan. "Zou dat te maken hebben met de drie klassen die ik oversloeg, met het feit dat ik nu door jou genezen ben en nog sterker ben?" ik keek hem verbaast aan. "Drie klassen, nog sterker?" vroeg ik verbaast. "Ja, ik sloeg drie klassen over in mijn training tot proff. En ja, ik ben nog sterker. Nadat jij mij beter maakte vanochtend merkte ik de gigantische kracht in mijn lichaam. alleen was die me nog nooit opgevallen door de zwakte die mijn ziekte me gaf". Ik ben verwondert en staar hem aan. Hij is één van mijn bondgenoten.