The dance world!

#5 Πίσω στην καθημερινότητα

Το ξυπνητήρι χτυπούσε αδιάκοπα, προσπαθώντας απελπισμένα να ξυπνήσει τις δίδυμες αδερφές από τον βαθύ ύπνο τους. Ήταν η συνηθισμένη αυτή βαρετή μέρα της «αρχής» των σχολείων! Αυτό σύμφωνα με την Νεφέλη σήμαινε ΞΑΝΑ καθημερινότητα για άλλους 9 συνεχόμενους μήνες! Όχι αποκλείεται να το άντεχε πάλι φέτος... Αναστέναξε δυνατά και ξεφύσυξε. Η μαμά, είχε το πολύ κακό συνήθειο κάθε φορά που άρχιζε το σχολείο ,να μετακινεί το ξυπνητήρι πριν πάει για ύπνο, ώστε μία από τις δύο τουλάχιστον να αναγκαστεί να σηκωθεί και να μην έχει το άγχος να τις ξυπνάει κάθε πέντε λεπτά. Ακούς εκεί πράγματα! Κανείς άλλος δε βασανίζει έτσι τα παιδιά του. Ενώ πήγαινε να σηκωθεί ξαφνικά ο σπαστικός θόρυβος σταμάτησε.
-Καλημέραα..., είπε ενθουσιασμένη η Έβελιν.
Πού τον βρίσκει τέτοιο ενθουσιασμό ήθελα να 'ξερα...σκέφτηκε η Νεφέλη.
-Καλημέρα Εβ!, είπε η Νεφέλη και έκατσε στο κρεβάτι της οκλαδόν. Πώς και τόσος ενθουσιασμός πρωί πρωί ...ξέρεις αρχίζουν σχολεία...;
-Χαχα αμάν βρε Νεφέλη λες και δεν με ξέρεις! Πάντα με ενθουσιάζει η πρώτη μέρα! Ξέρεις γιατί συναντάς τους φίλους σου και όλους τους συμμαθητές, γνωρίζεις και κανένα καινούριο παιδί, μάθημα δεν κάνεις...γιατί να μη μ'αρέσει;
-Εμένα δε μου αρέσει γιατί ξέρω ότι από τη στιγμή που αρχίζουν μετά δε θα υπάρξει μέρα που να πάρεις ανάσα...τέλος πάντων πάμε να πάρουμε πρωινό και θα δούμε πώς θα είναι...μπορεί όπως λες να μην είναι και τόσο τραγικό.
-Ναι ρε θα δεις!
Μετά από τρία τέταρτα αφού έφαγαν και ετοιμάστηκαν, πήραν το λεωφορείο και έφτασαν. Συνάντησαν όλους τους γνωστούς τους και αφού μπήκαν στην αίθουσα του Β2 παρατήρησαν κάποια καινούρια πρόσωπα ανάμεσα στους παλιούς συμμαθητές. Τίποτα το ιδιαίτερο, ένα κοντό αγόρι με γυαλιά (σπασικλάκι φαινόταν) και μία κοπέλα με μακριά όμπρε ξανθά μαλλιά. Όπως όλες, σκέφτηκε η Νεφέλη. Ανυπομονούσε να αρχίσει ο χορός να δει ξανά τον Ερμή και να αρχίσει τη χορογραφία. Πόσο της είχαν λείψει και τα δύο... Η Έβελιν φυσικά είχε ήδη αρχίσει τις γνωριμίες με την κοπέλα και ερχόταν μαζί της προς το μέρος της Νεφέλης.
-Χευ Νεφ! Γνωριστήκατε με την Ηρώ; Είναι καινούρια!
-Χάρηκα!, είπε με ένα ψεύτικο χαμόγελο η Νεφ. Ανυπομονούσε να φύγει.
-Κι εγώ!, είπε η Ηρώ που όμως φάνηκε πραγματικά να χάρηκε.
Εε οκ δε φαινόταν και τόσο ψωνάρα, σκέφτηκε η Νεφ. Έλα Νεφ μην είσαι τόσο μουτζούφλα, το κορίτσι είναι οκ!, είπε η φωνούλα.
-Από ποιο σχολείο είσαι;
-Από το 5ο, είπε η Ηρώ.
Πιάσανε τη συζήτηση οι 3 τους έως ότου μπει μέσα η καθηγήτρια για να τους δώσει τα βιβλία και κάτσανε στις θέσεις τους.
Χωρίς να το καταλάβουν πέρασε η ώρα και βγήκαν από την αίθουσα. Η Ηρώ έμενε λίγο πιο πέρα από το σπίτι των διδύμων, και έτσι περπάτησαν μαζί μέχρι το σπίτι τους. Τους είχε μιλήσει για τα πάντα, και εκείνες τη ρώταγαν όλο περιέργεια, μέχρι που έφτασαν σπίτι τους και αποχαιρετήστηκαν. Ήταν όμορφη κοπέλα και συμπαθητική. Σίγουρα αργά ή γρήγορα θα άρχιζαν όλοι να της την πέφτουν.
Την καημένη, σκέφτηκε η Νεφέλη. Να πεις οτι υπήρχε και κανένας ωραίος ... Όλοι πατσαβούρια!
Τελικά άξιζε και με το παραπάνω αυτή η ευκαιρία για ταξίδι στην Αγγλία. Διαφορετική ζωή πολύ πιο ενδιαφέρουσα,νέες γνωριμίες , χορός , χορός και πάλι χορός! Το έβαλε στόχο. Θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να περάσει από τους κριτές, περάσει δεν περάσει ο Ερμής. Χωρίς να χάσει λεπτό, έβαλε τα μεγάλα ακουστικά της και άραξε στον καναπέ σκεπτόμενη τη ζωή που θα την περίμενε. Της άρεσε πολύ να σκέφτεται πώς θα είναι, τι θα κάνει και πώς θα τα περνάει μόνη της στο εξωτερικό! Σίγουρα όπως και να είναι, θα μου μείνουν αξέχαστες εκείνες οι μέρες, συλλογίστηκε.
Έφτασε απόγευμα και σε μία ώρα θα πήγαινε χορό! Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο... Είχε τόσο άγχος, αλλά όχι το αποπνικτικό που δεν μπορείς να ανασάνεις...ένα ευχάριστο άγχος που θα συναντούσε τον Ερμή και επίσης που θα τους έδιναν οδηγίες για το διαγωνισμό. Είχε ετοιμαστεί από πολύ νωρίτερα, και έκοβε βόλτες μέσα στο δωμάτιο.
-Πωω σταμάτα επιτέλους ρε Νεφέλη...ζαλίστηκα! Μην έχεις τόσο άγχος, κάτσε χαλάρωσε λίγο. Έχεις ακόμα μία ώρα φουλ!
-Δεν καταλαβαίνεις ότι ανυπομονώ πολύ; Η πρώτη μέρα του χορού είναι η καλύτερη, αλλά ειδικά φέτος θα είναι πολύ διαφορετική! Καλύτερα να ξεκινήσω από τώρα να πάω, γιατί όσο περιμένω εδώ αγχώνομαι. Εκεί θα ηρεμήσω λίγο.
Έτσι ξεκίνησε και μετά από 10λεπτά περπάτημα έφτασε στη Σχολή και μπήκε μέσα. Είχαν αλλάξει λίγο τη διακόσμηση από πέρσυ. Προχώρησε προς τα αποδυτήρια και έκατσε σε έναν πάγκο. Κανείς δεν είχε έρθει ακόμα. Λογικό...μόνο αυτή είναι η τρελή που ετοιμάζεται μία ώρα νωρίτερα και τρέχει να περιμένει επειδή έχει άγχος.
Άφησε την τσάντα της και ξάπλωσε πάνω στον πάγκο με τα πόδια λυγισμένα. Έκλεισε τα μάτια της και ξεφύσυξε ελαφρά για να χαλαρώσει. Μόλις τα άνοιξε είδε δυο μέτρα πιο πέρα τον Ερμή να αφήνει την τσάντα του στον απέναντι πάγκο. Η Νεφέλη αμέσως πετάχτηκε πάνω και έκατσε κανονικά.
-Δε χρειαζόταν να σηκωθείς, είπε γελώντας με την απότομη αντίδρασή της.
-Εε απλά ξαφνιάστηκα λίγο. Δεν το περίμενα να έρθει κάποιος από τώρα, είπε κοκκινίζοντας η Νεφέλη. Πωωω βλάκα με βρήκε ξάπλα και νόμιζε ότι κοιμάμαι στον πάγκο των αποδυτηρίων! Ρεζίλι έγινα, σκέφτηκε αγανακτισμένη με τον εαυτό της.
-Ναι η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο νωρίς, αλλά ανυπομονούσα πολύ και είπα να έρθω., είπε ο Ερμής και έκατσε στον πάγκο κι αυτός κοιτάζοντας τη Νεφέλη. Εσύ;
-Κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη τρελή...!, είπε η Νεφ γελώντας και ξεχνώντας προσωρινά το άγχος της.
Έπιασαν συζήτηση για το πώς βαριούνται στην ιδέα άλλης μιας σχολικής χρονιάς και το ότι πρέπει να τα καταφέρουν να περάσουν τους κριτές.
-Σκέφτομαι να βάλω μέσα πολλές καινούριες φιγούρες στη χορογραφία μου...και πιστεύω να τους αρέσουν., είπε ο Ερμής.
-Είμαι σίγουρη ότι θα τους αρέσουν!, είπε με ένα τεράστιο ενθαρρυντικό χαμόγελο η Νεφέλη.
-Ευχαριστώ...,είπε κάπως αμήχανα ο Ερμής. Θέλεις να μπούμε μέσα να περιμένουμε τους άλλους;
-Ναι φυσικά!
------------------------------------------------------------------------------------------------
Γεια σας!💙👊🏼💙Άργησα πολύ αλλά τελικά έβαλα! Να ξέρετε με υποστηρίζετε πολύ με τα αστεράκια σας! Keep going⭐️💟