The dance world!

#10 Let the past go!

Η Δήμητρα δεν ησύχασε καθόλου μέχρι να μπούνε όλοι στο διαμέρισμα του Ερμή και να κλείσει η πόρτα. Μετά ξεφύσηξε και σωριάστηκε σε έναν μικρό καναπέ με απλανές βλέμμα. Η Νεφέλη έκατσε δίπλα της και την αγκάλιασε.
-Ό,τι και να συμβαίνει θα το αντιμετωπίσουμε μαζί. Εσύ απλά πρέπει να μας πεις τι γίνεται για να δούμε πώς να σε βοηθήσουμε., είπε με σιγουριά.
-Και να σας πω σε λίγες μέρες δε θα έχει κανένα νόημα. Εσείς θα πάτε Αγγλία, ενώ εμένα θα με εξαναγκάσει να μείνω Καλαμάτα και δε θα μπορείτε με κανένα τρόπο να με βοηθήσετε...
-Ποιος να σε εξαναγκάσει;, ρώτησε ανήσυχα ο Χρήστος ενώ είχε γονατίσει μαζί με τον Ερμή και την κοίταγαν.
-Ο πατριός μου..., είπε μελαγχολικά και ένα δάκρυ άρχισε να κυλάει στο μάγουλό της.
Αφού είδε τα διακαιολογημένα απορημένα βλέμματα των άλλων, πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε να τους λέει πώς είχαν τα πράγματα.
Στο τέλος, όλοι ήταν φανερά εκνευρισμένοι.
-Δεν μπορεί να το κάνει αυτό! Σου δίνεται η ευκαιρία για τέτοιο ταξίδι και θα κερδίσεις τόσες εμπειρίες από αυτό...όχι και να σου χαλάει τη ζωή με τέτοιο τρόπο., είπε θυμωμένη η Νεφέλη.
-Η μαμά σου τι γνώμη έχει;,ρώτησε ο Ερμής.
-Η μαμά μου έχει πλέον χάσει τη γνώμη της...από τότε που μπήκε στις ζωές μας αυτός, έχει γίνει μία αδιάφορη που δε νοιάζεται καθόλου για εμένα.
-Γιατί δεν τα παρατάς όλα και όλους και να έρθεις μαζί μας Αγγλία;, πετάχτηκε ξαφνικά ο Χρήστος. Εφόσον η ζωή σου εδώ πέρα καταστρέφεται, μπορείς να την ξαναχτίσεις εκεί. Έτσι κι αλλιώς είσαι αρκετά μεγάλη πλέον. Σε ένα χρόνο γίνεσαι 18,μπορείς να παίρνεις μόνη σου αποφάσεις χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
-Έχει δίκιο ο Χρήστος...για φαντάσου το.Να ξεχάσεις τελείως αυτή την απαίσια ζωή που σου προσέφεραν τόσα χρόνια οι γονείς σου και να πάμε να κυνηγήσουμε το όνειρό μας! Όλοι θα έκαναν το ίδιο στη θέση σου. Η ζωή είναι για να περνάμε καλά!, τη συμβούλεψε η Νεφέλη με ένα χαμόγελο και λίγο πείσμα.
-Το θέμα είναι ότι ο πατριός μου δεν είναι αδιάφορος για τη ζωή μου. Δεν μπορώ να περάσω απαρατήρητη και από αυτόν!
-Μην ανησυχείς, θα το οργανώσουμε καλά, δε θα μας πιάσουν απροετοίμαστους. Το θέμα είναι να θες και εσύ πολύ να κάνεις μία τέτοια κίνηση. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς την θέλησή σου., είπε ο Ερμής.
-Φυσικά και θέλω, αλλά σκέφτομαι ότι δεν είναι καθόλου απλό να γίνει, και δε θέλω να μπλέξω και εσάς με τα δικά μου...
-Όσο σκέφτεσαι τόσο θα το μετανιώνεις, εγώ λέω να τα ξεχάσουμε αυτά για σήμερα, και αύριο το ξανασυζητάμε. Γιατί δε βάζουμε την ταινία που λέγαμε;, υπενθύμισε στους υπόλοιπους ο Χρήστος, με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Έβαλαν μία ωραία ταινία που διάλεξε ο Χρήστος, καθώς κάθονταν στον καναπέ με μια κουβέρτα. Όσο πέρναγε η ώρα, τόσο άρχιζε να νυστάζει η Δήμητρα. Στο τέλος την είχε πάρει ένας ωραίος ελαφρύς ύπνος πάνω στην αγκαλιά του Χρήστου. Εκείνος την κοίταξε...πόσο ήρεμη φαίνεται...πρέπει να βλέπει ωραίο όνειρο!, σκέφτηκε και άρχισε αφηρημένα να της χαϊδεύει τα μαλλιά.
Χρήστου POV
Αυτό το κορίτσι έχει περάσει πολλά! Πάρα πολλά...χρειάζεται να ακούσει ένα «εγώ είμαι εδώ», ένα κομπλιμέντο, κάτι για να την κάνει πιο χαρούμενη. Χρειάζεται μία μεγάλη αγκαλιά, έναν ώμο να κλάψει και να βγάλει όλα τα δάκρυα που κρατούσε αυτόν τον καιρό. Χρειάζεται επειγόντως κάποιον να της δείξει...τι σημαίνει αγάπη!
_________________________________________________
Γεια σας!😜αυτή τη φορά ανέβασα πιο γρήγορα.
Αα κτ που ήθελα να σας πω απ την αρχή της ιστορίας αλλά το είχα ξεχάσει: Δε βάζω εικόνες με το πώς είναι τα πρόσωπα,ή φατσούλες για να δείξω ένα συναίσθημα. Θεωρώ ότι είναι πιο ωραίο  όταν κάποιος διαβάζει βιβλίο, να φαντάζεται μόνος του τις εικόνες, τα αισθήματα και τους ήχους!💞🙂αυτά από εμένα.
#Βανέσσα👊🏽