The dance world!

#11 Ετοιμασίες και σχέδια!

Την άλλη μέρα, πρώτος ξύπνησε ο Ερμής. Αφού χασμουρήθηκε έβγαλε ένα βογκητό πόνου. Για κάποιο λόγο βρισκόταν στο σκληρό πάτωμα...φαίνεται ότι εκεί τον είχε πάρει ο ύπνος. Είχαν ξενυχτήσει όπως ήταν αναμενόμενο, γιατί κανένας (για κανένα λόγο) δεν πάει για ύπνο όταν είναι με φίλους! Έριξε μια ματιά γύρω γύρω...το σπίτι φαινόταν γενικά σε καλή κατάσταση, αν εξαιρέσεις τη γαβάθα του ποπκορν που πρέπει να είχε γλιστρήσει από τη Νεφέλη όταν την πήρε ο ύπνος και τα ποπκορν απλώνονταν σε μια απόσταση 3 μέτρων. Η Νεφέλη ήταν έτοιμη να πέσει από στιγμή σε στιγμή από τον καναπέ και η Δήμητρα με το Χρήστο είχαν μαζευτεί στην άλλη γωνιά αγκαλιασμένοι έχοντας και οι δύο ένα αχνό χαμόγελο, που πάει να πει ότι κάτι καλό ονειρεύονταν...μάλλον ο ένας τον άλλο! Βγάζοντας άλλο ένα βογκητό, σηκώθηκε μορφάζοντας. Μη έχοντας τι άλλο να κάνει, πήγε κοντά στη Νεφέλη και άρχισε να τη γαργαλάει. Στην αρχή άρχισε να γελάει σιγανά ενώ κοιμόταν, και μετά "ντουπ" ...
-Αααα!...τι συμβαίνει;...
-Συγγνώμη μωρό μου, απλά ήθελα να σε ξυπνήσω με γαργαλητό, δεν υπολόγιζα να σπάσεις και τα κόκαλά σου!
Νεφέλης POV
Πώς με είπε;;;;;; Ή είναι τύφλα από χθες, ή του βγήκε αυθόρμητα...δε θυμάμαι να ήπιαμε χθες τόσο, ίσα ίσα σχεδόν καθόλου!
Ωχ Νεφέλη έμπλεξες, πετάχτηκε η φωνούλα.
Παράτα με...γιατί να έμπλεξα; Είναι καλό παιδί, ωραίος...
Και αν απλά θέλει να στην πέσει γιατί έτσι κάνει με όλες; Και το κάνει μόνο και μόνο για να βρει ασχολία και μετά σε πληγώσει όπως κάνουν οι περισσότεροι;
Δεν έχει δείξει τέτοια σημάδια προς το παρόν...τώρα το "μωρό μου" πραγματικά με ξάφνιασε όμως, εντάξει τον γουστάρω, αλλά αυτός από πού κι ως πού; Δεν είμαστε ζευγάρι... ακόμα...
--------(τέλος Νεφέλης POV)
-Είμαι εντάξει δεν πειράζει..., είπε η Νεφ και σηκώθηκε κάπως αμήχανα.
Αφού ξύπνησαν και τους άλλους δύο, τσίμπησαν κάτι για πρωινό και άρχισαν την οργάνωση του σχεδίου. Ο Ερμής κρατούσε ένα μολύβι και ένα χαρτί και φαινόταν σαν να οργάνωναν σχέδιο για μία ληστεία που πρόκειται να έκαναν
. Είχε σχεδιάσει τη γειτονιά της Δήμητρας και που θα πήγαινε ο καθένας. Το πιο δύσκολο μέρος, ήταν να πάρουν τα πράγματα της Δήμητρας από το δωμάτιό της και να φύγουν χωρίς να τους πάρει κάποιος είδηση.
-Θα πρέπει να είμαστε πολύ γρήγοροι, είπε ο Χρήστος.
-Ναι πρέπει, αλλά για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει πρώτα απ'όλα να ξέρουμε πολύ καλά το σχέδιο και να είναι σίγουρη η Δήμητρα ότι θέλει να φύγει μαζί μας!, είπε ο Ερμής.
-Θα έρθω σίγουρα! Μην ανησυχείτε δεν αλλάζω γνώμη πλέον., είπε με σιγουριά η Δήμητρα.
-Ωραία, και όταν πάρει όσα πράγματα χρειάζεται από το δωμάτιό της, σε ποιο σπίτι θα πάμε;, ρώτησε η Νεφέλη.
-Στο δικό μου θα πάμε όλοι μαζί. Έτσι κι αλλιώς την επόμενη μέρα πετάμε για Αγγλία οπότε θα έχετε φέρει όλοι τα πράγματά σας σπίτι μου., είπε ο Χρήστος.
-Και πότε θα αποχαιρετήσουμε τους γονείς μας;
-Θα μας πάνε μέχρι το αεροδρόμιο έτσι κι αλλιώς, οπότε θα τους χαιρετήσουμε εκεί. Δήμητρα εσύ μπορείς να έρθεις με όποιον από εμάς θέλεις., είπε ο Χρήστος.
-Οκ σύμφωνοι, τώρα πάμε καμιά βόλτα γιατί θα μας λείψει η Καλαμάτα τόσους μήνες που θα λείπουμε!, είπε ανυπόμονη η Νεφέλη.
-Εντάξει, αλλά μην ξεχνάτε έχουμε και πράγματα ενός χρόνου να ετοιμάσουμε! Δεν πρέπει να καθυστερήσουμε και για το σχέδιο, γιατί απ'ότι είπε η Δήμητρα, ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος. Δεν πρέπει να χάσουμε ούτε λεπτό!, υπενθύμισε ο Ερμής.
-Σιγά έχουμε ακόμα πολλές ώρες μέχρι το βράδυ, πάμε μια βόλτα να ξεαγχωθούμε και να ξεχαστούμε., είπε η Δήμητρα.
Γύρω στις  2μ.μ. ήταν πίσω στα σπίτια τους. Η Νεφέλη με τη Δήμητρα είχαν πάει σπίτι της Νεφέλης και τα αγόρια σπίτια τους. Η Δήμητρα είχε σκοπό να μην ξαναγγίξει το πόδι της σε εκείνο το σπίτι, παρά μόνο όταν ερχόταν η ώρα του σχεδίου. Δεν είχε όρεξη να ξαναδεί τη μητέρα της και τον πατριό της να της φωνάζουν. Γι' αυτό προτίμησε να πάει να βοηθήσει τη Νεφέλη με τα πράγματα. Γνωρίστηκε και με την Έβελιν που βρισκόταν σπίτι εκείνη την ώρα και άρχισαν όλες μαζί να βάζουν πράγματα και ρούχα στην πελώρια βαλίτσα της Νεφέλης. Είχαν βάλει μουσική και έβαζαν με χορευτικές κινήσεις τα πράγματα μέσα, ανάλογα με το τραγούδι. Αφού είχαν μαζέψει τα περισσότερα, έκαναν ένα διάλειμμα και η Νεφέλη βρήκε παλιές φωτογραφίες από τις πρώτες της παραστάσεις. Καθόντουσαν καμιά ώρα κοιτάζοντας τις διάφορες εμφανίσεις της Νεφέλης και βρήκαν και αρκετά βίντεο όπου έριξαν πολύ γέλιο. Η Νεφέλη μικρή ήταν το κοριτσάκι που ενώ όλοι θα έκαναν την ίδια κίνηση, εκείνη θα το ξεχνούσε και θα έκανε μια άλλη. Οπότε ξεχώριζε...αρκετά...
Ξαφνικά άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο της. Ο Ερμής! Ωχ αργήσαμε σκέφτηκε...
-Έλα Ερμή...
-Έλα Νεφέλη πού είστε είχαμε πει πριν μισή ώρα....!
-Ξεχαστήκαμε συγγνώμη ερχόμαστε αμέσως.
Έκλεισε το τηλέφωνο και έτρεξε προς το δωμάτιο να κλείσει τη βαλίτσα. Έβαλαν γρήγορα τα παπούτσια τους και έφυγαν γρήγορα για το σπίτι του Χρήστου.
-Απ'ότι κατάλαβα, πρέπει να είναι λίγο πιο πέρα από εδώ, μέσα σε ένα από τα στενά., είπε λαχανιασμένη ύστερα από 5 λεπτά η Νεφέλη.
Τέλος φτάσανε και ανέβηκαν πάνω.
-Ρε κορίτσια μπράβο! Τι κάνατε και αργήσατε; Τώρα πρέπει να κάνουμε το μισό χρόνο! Ελπίζω να μη μας προλάβουνε οι γονείς της Δήμητρας.,είπε ο Ερμής.
-Έλα ηρέμησε μια χαρά θα προλάβουμε, έχουμε 30 λεπτά από τώρα, είπε η Δήμητρα χωρίς να φαίνεται να το πιστεύει και η ίδια ότι θα προλάβουν.
Χωρίς να καθυστερούν, ξεκίνησαν τρέχοντας για το σπίτι της Δήμητρας. Ένα τετράγωνο πριν, ο Ερμής έκανε νόημα σε όλους να σταματήσουν.
-Θυμάστε το σχέδιο έτσι;
-Ναι, εννοείτε!, αποκρίθηκαν οι υπόλοιποι.
-Ωραία, Νεφέλη έφυγες!, είπε ο Ερμής κατενθουσιασμένος! Φαίνεται πως του άρεσε  το γεγονός ότι ήταν ο αρχηγός της ομάδας.
Ο πατριός και η μαμά της Δήμητρας θα έλειπαν από το σπίτι για 25 λεπτά ακόμη. Η Νεφέλη στην αρχή, πήγε περπατώντας  και έλεγξε το σπίτι και την περιοχή. Μετά αφού σιγουρεύτηκε ότι δεν υπήρχε κάποιος γνωστός, φώναξε τους υπόλοιπους με νόημα. Η Δήμητρα είχε φορέσει και κουκούλα, άμα τυχόν ερχόταν ο πατριός της νωρίτερα, να μην έρχονταν πρόσωπο με πρόσωπο, ή τέλος πάντων να προσπαθήσει να αποφύγει να την καταλάβει. Η Δήμητρα άνοιξε από την πόρτα, γιατί ήξερε ότι πάντα όταν δεν είναι κανείς στο σπίτι, ενεργοποιούν το συναγερμό. Αφού τον απενεργοποίησε, ανέβηκε με τη Νεφέλη πάνω να μαζέψει όσα πράγματα μπορούσε. Τα αγόρια φύλαγαν τσίλιες παίζοντας τους αδιάφορους. Μέσα σε 1 τέταρτο είχαν μαζέψει αρκετά ρούχα, αλλά έπρεπε να βρουν και χρήματα, γιατί οι γονείς της δεν της άφηναν ποτέ.
-Μήπως έχουν ξεχάσει καμιά κάρτα ή κανένα πορτοφόλι εδώ;, ρώτησε γρήγορα η Νεφέλη κοιτάζοντας γύρω.
-Πορτοφόλι δε νομίζω, κάποια κάρτα όμως μπορεί να έχουν αφήσει στο δωμάτιό τους. Αλλά πρέπει να ξέρω και τον κωδικό, δεν θα είναι εύκολο να τον βρω., είπε η Δήμητρα αναστατωμένη καθώς είχε ήδη φτάσει στο δωμάτιό τους και άνοιγε συρτάρια.
-Οι γονείς όλοι ίδιοι είναι. Αν βρεις κάποια κάρτα, σίγουρα στο ίδιο σημείο θα έχουν γράψει τον κωδικό σε κάποιο μπλοκάκι ή κάτι..., είπε η Νεφέλη.
-Νομίζω δεν υπάρχει τίποτα..., είπε απελπισμένη η Δήμητρα.
-Ας ψάξουμε λίγο ακόμα, έχουμε 5 λεπτά., είπε η Νεφέλη.
-Αλλιώς τι θα κάνω; Δεν το σκεφτήκαμε αυτό! Πωω δε γίνεται να φύγω έτσι!, είπε η Δήμητρα και άρχισε να κλαίει.
-Δήμητρα σταμάτα κάτι θα σκεφτούμε! Τώρα δε γίνεται να μην έρθεις, δεν αναβάλλεται τέτοιο ταξίδι. Θα σου δανείσουμε εμείς. Αλλά νομίζω ...ΑΧΑ ΒΡΗΚΑ!, φώναξε κατενθουσιασμένη η Νεφέλη. Λοιπόν δεν έχουμε χρόνο, κλείσε τη βαλίτσα, σκέψου γρήγορα μην ξέχασες τίποτα σημαντικό και φύγαμε. Δεν έχω όρεξη να μας δει ο τρελός πατριός σου στο δρόμο και να αρχίσει να μας κυνηγάει!, είπε η Νεφέλη πνίγοντας ένα γέλιο.
-Ωραία, πάω!,είπε η Δήμητρα.
Μετά από 2 λεπτά, είχαν κλειδώσει και ξανάβαλε η Δήμητρα συναγερμό παρόλη τη βιασύνη τους, για να μην καταλάβουν ο πατριός και η μαμά της με τη μία τη τρέχει.
Ο Ερμής πήρε τη βαλίτσα της Δήμητρας και πήγαινε τρέχοντας σχεδόν προς το σπίτι του Χρήστου. Τον ακολουθούσε η Δήμητρα, μετά ο Χρήστος και μετά η Νεφέλη. Μόνο όταν έφτασαν και έκλεισαν την πόρτα, σιγουρεύτηκαν ότι όλα πήγαν καλά. Τώρα πλέον  ήταν έτοιμοι. Ή μήπως κάτι έλειπε;
Η Δήμητρα δεν καθόταν ήσυχη, ήταν σίγουρη ότι κάτι είχε ξεχάσει.
-Δήμητρα ηρέμησε, είναι απλά επειδή φύγαμε τόσο βιαστικά. Δεν ξέχασες κάτι θέλω να πιστεύω..., είπε η Χρήστος.
-ΠΩ ΟΧΙ! Παιδιά πρέπει να ξαναπάμε!, είπε η Δήμητρα βροντώντας το πόδι της στο πάτωμα από αγανάκτηση.
-Τι έγινε; Τι ξέχασες;, ρώτησε η Νεφέλη.
________________________________________________
Γεια σε όλους!💟🙃 Επιτέλους ανέβασα κι άλλο ένα...το ξέρω ότι κάνω 5 χρόνια, αλλά δεν έχω χρόνο. Hope u enjoyed it!😘