Secret agent

Hoofdstuk 19

*Ik hoor dat Dustin zijn kamer uitloopt en naar beneden gaat. Ik doe hetzelfde....

Dustin is in de keuken en ik loop ook naar de keuken om hem te komen helpen met het ontbijt. Wanneer ik de keuken binnen loop kijkt Dustin even op en grijst een beetje verlegen. 'Zal ik even helpen met het ontbijt klaarmaken?' vraag ik aan Dustin. 'Ik zal wel ontbijt maken. Als je wilt kun je alvast in de tuin gaan zitten. Het is lekker weer buiten, dan kunnen we buiten ontbijten'. 'Ja is goed' zeg ik. Ik doe mijn slippers aan die bij de tuindeur staan. En loop naar buiten. Ik ga in de schommelbank zitten en kijk naar de tuin. (Zie foto). De zon schijnt en de vogeltjes fluiten. Ik doe even mijn ogen dicht en laat de zon lekker op mijn gezicht schijnen. Ik denk na over wat er gebeurd is gisteren en probeer het te herinneren. Maar het lukt niet. (Eerlijk gezegd vind ik het best wel jammer dat ik niets kan herinneren. Ik vind Dustin eigenlijk wel heel erg leuk!). Ik doe mijn ogen open als ik hoor dat Dustin de tuin in komt lopen met 1 bord en 1 kom. Hij zet de kom voor me neer op de tafel en zegt 'alsjeblief, ik hoop dat het zal smaken!'. Ik kijk in de kom. Het is yoghurt met vruchtjes en muesli (het ziet er heel lekker uit). Dustin gaat op de stoel tegenover me zitten (*er zit ook nog een tafel tussen ons in). 'Eet smakelijk' zeg ik. 'Eet smakelijk'. Ik neem een hapje van mijn yoghurt 'mmmm.....'. Terwijl we eten is er een ongemakkelijk stilte tussen ons (logisch). Ik wil die stilte breken door iets te zeggen maar ik weet echt niet wat ik moet zeggen (dat is nog nooit voorgekomen).

*na 3 minuten
Ik zie dat Dustin diep in gedachten is maar opeens moet Dustin glimlachen/grinniken. 'Wat is er? Waarom lach je?' vraag ik glimlachend/nieuwsgierig. 'Ohw niets laat maar' zegt Dustin snel. 'Nee zeg!' zeg ik snel want ik wil het nu wel weten. 'Er zit yoghurt op je wang' zegt Dustin lachend. 'Echt?!' ik veeg snel met mijn hand langs mijn wang waardoor Dustin nog harder door gaat lachen. 'Het zit er nog steeds.' 'Wacht ik haal het wel weg' zegt Dustin. Hij buigt voorover en streelt mijn wang. 'Is het weg?' vraag ik als Dustin zijn hand weer terug trekt. 'Ja het is weg' zegt Dustin. Dan is er weer z'n ongemakkelijke stilte....

Dustin: 'Nog even over gisterenavond......'

Ik: 'ja....'

.....

Ik: 'ik kan me niets meer herinneren van gisteravond. Jij?'

Dustin: 'Nee ik ook niet echt...'

Dat klonk niet echt heel erg geloofwaardig! Misschien herinnerd hij zich nog wel iets? Ik hoop het niet! Dat zou zo gênant zijn!

Ik: 'echt? Helemaal niets?' Vraag ik nog maar een keer voor de zekerheid.

Dustin: 'nee....'
(Weer niet echt overtuigend)

Dustin staat op om zijn bord/mijn kom op te ruimen en terwijl hij weer terug naar binnen loopt zegt hij nog snel 'maar je zoende wel heel goed, hoor'.

'Ohhh' hij weet nog wel wat van gisteravond?! Ik sta snel op en loop achter hem aan. 'Dat zeg je alleen voor de grap! Jij weet ook niets van gisteravond! Toch?' vraag ik terwijl ik achter hem aan loop naar de keuken. Dustin lacht en zet het bord/kom in de vaatwasser 'dat is voor jou een vraag en voor mij een weet!' zegt hij lachend/knipogend. Ik kijk hem boos aan 'vertel nou wat je weet!'. Dustin lacht en zegt dan 'oke ga maar even op de barkrukken zitten, dan zal ik vertellen hoe het ging'. Ik ga op een barkruk zitten en Dustin doet hetzelfde. Ik wil weten wat Dustin weet maar ik weet niet zeker of hij eigenlijk wel iets weet.

Dustin: 'oké wil je weten wat er gebeurd is gisteravond?.....'

Ik: 'ja! Vertel!'

Ik zit in spanning te wachten op wat hij gaat vertellen. Misschien weet hij wel wat er gebeurd is gisteren!

Dustin: 'oké ik zal het je vertellen.... Gisteren zat ik gewoon James Bond te kijken en toen opeens besprong jij me en zei: "Ohw Dustin, ik houd zo veel van je, vanaf de eerste keer dat ik je zag! Ik kan nu echt niet meer van je afblijven!"........

Ik: 'ja geloof je het zelf! Dat is echt niet gebeurd! Jij weet ook niet meer wat er gebeurd is, gisteren!'

Zeg ik een beetje boos maar toch glimlachend.

Dustin kan ook zijn lach niet meer inhouden en zegt 'je hebt gelijk, sorry. Ik kon het gewoon niet laten!'

We schieten allebei in de lach en als we uitgelachen zijn zegt Dustin serieus en heel lief 'eigenlijk vind ik het wel jammer dat ik niets meer herinner van gisteravond, want ik vind je echt leuk'......

(Hoi iedereen! Sorry dat het weer zo lang duurde voordat ik weer een hoofdstuk online zette! Ik heb het heel erg druk! Ik moet 3 Keer per week trainen (sport), 1 keer per week een wedstrijd en ik heb het heel druk met school! Dus nogmaals sorry! Ik had nog een vraag aan jullie... vinden jullie het leuker als ik veel romantiek in de hoofdstukken stop of willen jullie liever actie/spannend? Ik hoor het graag in de reacties! Alvast thnx! )