Secret agent

Hoofdstuk 8

Dan opeens hoor ik een knal. Trudie heeft de auto geraakt en nu crasht de auto. Eerst draai ik rondjes op de weg maar dan kukelt de auto van de klif met mij er in...

De auto valt van de klif. Hij bonkt en schut heel erg omdat hij steeds tegen de rotsen aan komt. Ik heb overal pijn en ik ben ook helemaal vies maar dit is niet het goede moment om daar over te zeuren. Opeens hangt de auto stil. Ik kijk uit het raam. Een rots houd de auto tegen dus kan hij niet veder vallen. Ik voel een bloeddruppel langs mijn gezicht glijden. Er zit een snee aan de zijkant van mijn voorhoofd. Ook zie ik dat er een grote snee in mijn arm zit. Toen ik naar beneden viel is mijn riem stuk gegaan en ben ik naar achteren gevallen dus sta ik nu achterin. Ik probeer naar voor te kruipen want ik had mijn raam open en daar zou ik dus door uit kunnen. Het lukt maar als ik net uit het raam wil klimmen schuift de auto weer een stuk naar beneden en begint te kraken. Ik kijk uit het raam naar boven en zie Trudie staan. Ze lacht even en loopt dan weg. Ik kijk zoekend om me heen. Daar!!! Ik pak mijn telefoon en toets snel een nummer in. Het is het nummer van Dustin.

'Hallo?' hoor ik Dustin zeggen.

Ik begin zacht te snikken en zeg dan 'Dustin, alsjeblieft je moet me echt komen helpen'.

'Rosa, wat is er! Waar ben je?'

'Trudie hoort bij Jack... Ze heeft er voor bezorgt dat ik van de klif zou vallen met de auto'

'Rosa, ik kom je zo snel mogelijk halen. Waar ben je?' vraagt Dustin.

Opeens begint de auto weer te schuiven en ik gil.

'Rosa!....Rosa!' roept Dustin paniekerig door de telefoon.

'Dustin kom snel ik hang met de auto aan de klif ik kan ieder moment vallen'!

Dan hangt Dustin op.

'Dustin???'

Ik hoop echt dat Dustin op tijd komt...

Na 5 minuten zit ik nog steeds paniekerig in de auto. Opeens hoor ik een heleboel lawaai boven me. Ik kijk naar boven en zie een helikopter. Mijn redding!!! Opeens begint de auto weer te schuiven en te kraken. Als ze maar opschieten. Na een minuutje zie ik dat iemand uit de helikopter gaat en dat hij met een touw langzaam naar beneden gaat. Het is Dustin! Als hij bij de deur van de auto hangt. Trekt hij de deur er uit en zegt 'Rosa rustig maar alles komt goed'. 'Oké' is het enige woord dat ik kan zeggen. 'Kun je iets dichterbij komen' vraagt Dustin. Ik zet voorzichtig een stapje dichter naar Dustin toe maar het was geen goed idee want de auto verschuif een stuk naar beneden en kraakt nu nog veel erger dan eerst en dat is geen goed teken. 'De auto gaat vallen' zegt ik snel terwijl ik aan het hyperventileren ben.

'Rosa, je moet naar me toe springen' roep Dustin.

'Ik kan het niet! Ik durf niet!'

'Rosa je moet springen! Vertrouw me!' Roept Dustin.

Terwijl Dustin dat zei, valt de auto en ik kan nog maar net naar Dustin toe springen. Hij vangt me en zegt 'hebbes'. Hij heeft me stevig in zijn armen en dat voelt fijn. Ik leef nog! Ik ben niet dood!

We worden weer de helikopter in getrokken. We laten elkaar los en Dustin vraagt 'gaat het'? Ik knik en ga op een bankje zitten. Dan komt Dustin naast me zitten en slaat een arm om me heen en ik leg mijn hooft op zijn schouder. En zeg 'bedankt dat je me hebt gered, al weer'. Dustin glimlacht zwak en zegt 'graag gedaan'...

(Hoi allemaal, wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Vergeet niet om mijn andere boeken ook te lezen)