My Childish Bitch

Epilogue

JOSH ALEXANDER

Ilang taon na din ang lumipas, at sa mga araw na nagdaraan, walang lumipas na hindi ako nagsisisi, na walang regrets, what ifs.

Ang hirap pala. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag. What happened 4 years ago was really not my will. Hindi ko ginusto.

Janne and I don't have a thing, hindi nagkaroon at hindi magkakaroon. She showed up sa bar na ininuman namin. Then may nilagay sya sa drink ko kaya nangyari ang nangyari, yung nakita ni Stephanie. All those things that happened, I regret it.

Umamin si Janne sa ginawa nya sakin and that she just like me to be hers. Willing sya iconfess lahat kay Stephanie, but it was too late, umalis na sya. Iniwan nya na akong mag-isa.

4 years, 4 na taon na akong nag-iisa. Finocus ko yung sarili ko sa negosyo. Sa loob ng 4 years, alam kong umuuwi uwi sya dito, minsan, susundan ko sya sa kung saan sya nandon, pero mukhang pinaglalayo talaga kami ng tadhana, dahil hindi sya natutuloy or iniiba nya yung itinerary nya.

4 years na din akong nag-aabang ng kung anong balita sa kanya. Pinutol nya lahat ng koneksyon namin. Kahit ang mga pamilya namin, apektado sa nangyari. Kung may nag-uusap man, parents lang namin, tungkol sa business.

4 years na ang tanging naging paalam nya ay ang sulat at singsing na ipinaabot nya pag-alis nya.

Sa mga business magazines ko nalang sya nakikita. Successful na talaga sya. Ibang iba na sya, pero hindi kaila na sya pa din ang babaeng minahal ko.

Over the years, I tried focusing on important things. Pero ni isang saglit, hindi sya nawala sa isip ko.

Salamat sa mga kaibigan namin, dahil binigyan nila ako ng pagkakataon. Alam kong gago ako. Pero tao lang din ako, nagkakamali.

*riiiing!!!*

"Oh, bakit?"

"Nasaan ka na?" Here she goes. She kept on nagging me since the day na nag-explain ako.

"Nasa office pa. I still got an hour."

Good thing she remained silent.

"I'll be on time. Okay? I have to hang this up now. Para hindi ako malate."

"*sighs* osige. Please, don't mess up this time."

I turned off my phone.

Tinapos ko ang dapat tapusin sa opisina at dumiretso sa airport.

Maaga ako ng 30mins. At delayed yung flight. Kaya nag-ikot ikot muna ako.

Kung umuwi ako nung araw na iyon sa kanya, kung sinamahan ko sya sa pag-aayos ng kasal namin, sana, sana walang gulo. Sana masaya kami.

Hindi ko naman sinisisi ng buo si Janne, dahil may mali din ako. Kaya lang, mali, maling mali yung ginawa nya.

Buti nalang, may Starbucks dito, kaya naman doon muna ako naupo.

Kung natuloy yung kasal namin, siguro, may anak na kami ngayon. Masaya. Pinagmamasdan ko ang isang pamilya na masayang nasa labas ng coffee shop.

Kamusta na kaya sya? May boyfriend na kaya sya? Pero sabi naman ni Yza, according to Steph, wala pa sya ulit boyfriend.

*sighs*

As i checked my watch, oras na pala ng arrival ng eroplano nya. Habang naglalakad ako, may nakabunguan akong babae and she stripped down.

"I'm sorry." I helped her stand.

I blinked.

Not once. Not twice either.