West Coast

11-Simple Man

"Oh, take your time, don't live too fast
Troubles will come and they will pass
You'll find a woman and you'll find love
And don't forget, son, there is someone up above"

Νιώθω τον ήλιο να καίει το πρόσωπό μου. Το σώμα μου είμαι πιασμένο και νιώθω ζαλισμένος. Κάποιος χτυπάει το παράθυρο του αυτοκινήτου και προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι.
"Φίλε πρέπει να φύγεις από εδώ. Εμποδίζεις."μου λέει ένας τύπος μόλις ανοίγω τα μάτια μου.
Κουνιέμαι λίγο και χτυπώ το καφάλι μου στο προςτατευτικό για τον ήλιο που είναι ανοιχτό.
"Γαμώτο."βρίζω και το κλείνω με δύναμη.
Τραβώ με δυσκολία το κινητό από την τσέπη μου και κοιτώ την ώρα.
10:08.
Υπέροχα. Πόσες ώρες είμαι εδώ μέσα; Βάζω μπρος και ξεκινώ για το σπίτι.
Δεν θυμάμαι καν πόσες μέρες γίνεται αυτό και ούτε ξέρω πόσες φορές έχω ξυπνήσει μέσα στο αυτοκίνητο χωρίς να έχω ιδέα τι έγινε το χτεσινό βράδυ. Σεξ με άκυρες, πολύ αλκοόλ και καμιά άλλη ανάμνηση.
Σέρνομαι στην κυριολεξία από την εξώπορτα στο ασανσέρ και από εκεί μέχρι την πόρτα του σπιτιού μου. Ρίχνω μια ματιά προς το διαμέρισμα της Jane αλλά μέχρι εκεί. Άδικος κόπος να χτυπήσω από την στιγμή που δεν είναι εκεί. Ψάχνω τα κλειδιά κκαι ευχαριστώ τον θεό που είναι μέςα στην τσέπη μου ακόμη. Πετάω τα παπούτσια στην άκρη και πέφτω στον καναπέ.
Όταν ξυπνάω αρχίζει πλέον να νυχτώνει. Η ώρα είναι σχεδόν 8. Το στομάχι μου πονάει. Ένδειξη ότι δεν έχω φάει κάτι. Παρ'όλα αυτά αποφασίζω να κάνω πρώτα ντουζ και μετά να βγω έξω να τσιμπήσω κάτι.
Φανερά πιο χαλαρός και ανανεωμένος από την επίδραση που είχε  το νερό πάνω μου ντύνομαι ώστε να φύγω. Φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου περνώντας το χέρι μου πάνω τους και είμαι έτοιμος.
~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σταματώ το αυτοκίνητο σε μια άκρη και μπαίνω στην πιτσαρία. Εύχομαι να μην βρω κάποιον ενοχλητικό γνωστό εκεί. Είναι η μοναδική πιτσαρία που υπάρχει εδώ κοντά.
Σπρώχνω την πόρτα και το κουδουνάκι χτυπάει. Κατευθύνομαι προς ένα άδειο τραπέζι λίγο απόμερα από τα άλλα μα δεν προλαβαίνω.
"Hey Mat. Έλα εδώ."μια γνωστή φωνή αντηχεί μέσα στον χώρο. Γυρίζω και βλέπω τον Tomas με την Alison. Χαμογελάω και πλησιάζω.
"Tom, που είσαι δικέ μου;"λέω και κάνουμε την καθιερωμένη χειραψία. Οι σωστοί κολλητοί έτσι είναι.
"Φίλε χάθηκες. Ούτε σχολή δεν έρχεσαι για να σε δούμε"με κατηγορεί.
"Έχεις δίκιο. Το ξέρω. Θα επανορθώσω."
"Τί λες για το βράδυ;"προτείνει.
"Καλή ιδέα. Μολίς τελειώσουμε από εδώ τότε."συμφωνώ.
"Εσύ Alis; Πώς είσαι;"λέω με ειρωνικό τόνο.
"Μαι χαρά, Mat. Ευχαριστώ που έστω με πρόσεξες."απαντά.
Παραγγέλνω στην σερβιτόρα που έρχεται και συνεχίζω να μιλάω.
"Εσείς οι δύο πηδιέστε ακόμα;"ρωτάω και πίνω λίγο από την Coca Cola μπροστά μου. Δεν απαντά κανένας από τους δύο. Κοιτάζω εναλλάξ αναμεσά τους.
"Ωπ,συγγνώμη. Έπρεπε να σας χαρακτηρίσω ως fuckbuddies. Ακούγεται πιο κομψό."κορο'ι'δεύω.
"Ναι, κάτι τέτοιο είμαστε τελοσπάντων."απαντά τελικά ο Tom.
"Πάντα τόσο αδιάκριτος είσαι;"επιτίθεται η Alison.
"Δεν είμαι αδιάκριτος. Αδιάκριτος θα γινόμουν αν κανείς δεν ήξερε γι'αυτό. Τώρα που πολλοί είναι αυτοί που το ξέρουν απλά ενημερώνομαι για τις εξελίξεις"απαντώ και στηρίζω τα χέρια μου στο τραπέζι.
"Είσαι κάφρος το ξέρεις έτσι;"νευριάζει.
"Παίρνω μαθήματα από την καλύτερη."λέω σηκώνοντας το φρύδι μου και ακουμπώ πίσω στην καρέκλα.
"Γκουχου, γκουχου."ξεροβήχει ο Tom.
"Alis, τι λες να ηρεμήσεις λίγο;"συνεχίζει.
"Tom, σε ενδιαφέρει και σένα το συγκεκριμένο θέμα."φωνάζει δυνατά κάνοντας την ήδη λεπτή φωνή της να ακούγεται περισσότερο τσιριχτή από ότι είναι.
"Μπορώ να το συζητήσω αυτό με τον Μat όταν θα είμαστε οι δυο μας."απαντά ήρεμα ο Tom.
"Τότε να πηδήξεις τον Mat το βράδυ."φωνάζει. Αρπάζει τα πράγματά της άρον άρον και φεύγει.
"Είναι εντάξει. Θα της τηλεφωνήσω όταν θα έχει ηρεμήσει."ξεφυσάει ο Tom.
"Φίλε πώς την αντέχεις καν;"ρωτάω κόβοντας από την πίτσα που μολις έφεραν.
"Είναι καλή. Όταν είμαστε μαζί τουλάχιστον είναι καλή. Δεν κάνει σαν υστερικό πλάσμα. Είναι ήρεμη και ευαίσθητη. Τώρα πιθανότατα θα κλαίει επειδή μιλήσατε έτσι. Αλλά τι μπορώ να κάνω για να μην δείχνει τόσο σκύλα στους γύρω της αφού έτσι έχει μάθει να τα αντιμετωπίζει όλα; Είναι δύσκολος χαρακτήρας το ξέρω και ξέρω επίςης πως ακούγονται σε σένα όλα αυτά αλλά είναι η αλήθεια φίλε."λέει.
"Δεν την έχω γνωρίσει αλλά από το λίγο που την ξέρω μου φαίνεται σκύλα. Πραγματικά δεν πίστευα πως θα ήταν όπως μου την περιγράφεις. Νομίζω πως πρέπει να της ζητήσω συγγνώμη για όλα αυτά. Είμαι τόσο καφρος τελευταία."ξεφυσάω.
"Δεν νομίζεις ότι πρέπει να μιλήσουμε;"ρωτάει.
"Θα το κάνουμε. Να είσαι σίγουρος."λέω και τελειώνω την πίτσα μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αρκετή ώρα μετά περνάμε την πόρτα από τον γνωστό μπαράκι. Βολευόμαστε στις θέσεις μας και παραγγέλνουμε από ένα ποτό ο καθένας μας.
"Φίλε νομίζω ότι τα έχω κάνει σκατά."λέει ο Tom και σπάει την σιωπή.
"Σε τι θέμα τα έχεις κάνει σκατά; Γιατί δεν είναι και η πρώτη φορά."τον κοροϊδεύω.
"Έχεις δίκιο. Αλλά αυτή την φορά τα πράγματα είναι πολύ σκούρα."η φωνή του χρωματίζεται από ντροπή και σκύβει το κεφάλι.
"Tom, όχι πάλι. Μου είχες ορκιστεί ότι τελείωσες με όλες αυτές τις βλακείες. Τώρα τί έκανες πάλι;"
"Πούλησα κόκα σε κάποιους τύπους. Μην φανταστείς τίποτα φοβερές ποσότητες. Χρειαζόμουν τα λεφτά οπωσδήποτε."ξεφυσάει.
"Είσαι μαλάκας Tom. Τί έγινε και τα σκάτωσες;"φωνάζω.
"Δεν γύρισα τα λεφτά στον τύπο από όπου προμηθεύτηκα την κόκα. Ειχαμε συμφωνήσει να πάρει ο καθένας από μισά, αλλά δεν του έδωσα τίποτα. Με κυνηγάει τώρα. Με παρακολουθεί, μου τηλεφωνεί συνεχώς και με εκβιάζει και εγώ δεν έχω τα λεφτά."αγανακτεί.
"Πόσα είναι;"τον ρωτάω κοφτά.
"Δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα γι'αυτό Mat. Αρκετές φορές με έχεις ξελασπώσει και δεν γίνεται να σε μπλέξω πάλι σε κάτι τέτοιο. Θα σκεφτώ κάτι να κάνω."κοιτά γύρω του αμήχανα.
Αφήνω το ποτήρι που κρατώ στο χέρι μου και πιάνω τον γιακά την μπλούζας του πλησιάζοντας στο αυτί του.
"Το ξέρεις ότι μπορεί να κάνει οτι θέλει; Οτι μπορεί να σε σκοτώσει;"ψιθυρίζω.
"Έχεις μπλέξει Tom. Τόσο πολύ άσχημα."τελειώνω και αφήνω τον γιακά του σπρώχνοντας τον πίσω.
Δεν μιλά. Ούτε καν με κοιτάζει.
"Δεν μπορείς να μου λες ότι κάτι θα σκεφτείς. Κι αν δεν προλάβεις; Τί θα γίνει τότε; Δεν εχει σημασία τι έκανα για σένα στο παρελθόν. Σημασία έχει ολοι θα σε ξεμπλέξω από αυτές τις μαλακίες μια και καλή. Αλλά είναι η τελευταία φορά."επιτίθεμαι στα συναισθήματά του για να πετύχω τον σκοπό μου.
"Πες μου πόσα είναι και το θέμα τελείωσε."μιλώ ήρεμα.
Ξεφυσάει, πίνει λίγο από το ποτό του και κουνιέται άβολα στην θέση του. Τον κοιτάω επίμονα περιμένοντας την απάντηση του.
"Τέσσερα χιλιάρικα."λέει τελικά και εγώ γουρλώνω τα μάτια.
"Τι σκατά έκανες τέσσερα χιλιάρικα;"φωνάζω.
"Είχα πολλά να πληρώσω."με κοιτάει ένοχα.
"Ωραία. Παίρνεις τον τύπο αύριο και του λες να συναντηθείτε το βράδυ. Θα έχεις τα λεφτά και θα τελειωσεις με τον μαλάκα."
"Mat, είναι πολλά. Δεν είσαι δα και κανένας πλούσιος. Ξέρω πως τα χρειάζεςαι.Και ξέρω πως δουλεύεις για να τα βγάλεις. Δεν μπορείς να τα δώσεις σε μένα."
"Μπορείς απλά να σταματήσεις να μιλάς; Έκανες ότι έκανες και θέλω να σε βοηθήσω. Μπορείς να το δεχτείς χωρίς λόγια που είναι περιττά."απαντώ και του ρίχνω ένα στραβό βλέμμα.
"Ένα ακόμα."φωνάζω στον μπάρμαν και του δείχνω το ποτήρι μου.
"Εσύ τι ζόρια τραβάς και εξαφανίστηκες;"ρίχνει το μπαλάκι σε μένα.
"Κοίτα να ξεμπλέξεις εσύ με τις μαλακίες και άσε εμένα."λέω περισσότερο επιθετικά από ότι περιμένω.
"Ώπα φίλε, ηρέμησε. Δεν ήξερα ότι θα σε πείραζε τόσο πολύ να μάθω που ήσουν τόσες μέρες."σηκώνει τα χέρια ως ένδειξη υποχώρησης.
"Συγγνώμη αλλά δεν είμαι στα καλά μου τελευταία."ξεφυσάω.
"Ειναι εντάξει."με χτυπάει ήρεμα στην πλάτη και με κοιτάει στα μάτια δείχνοντας μου ότι εννοεί κάτι περιςςότερο από αυτό.
Το μυαλό μου κάνει την καρδιά μου να πονάει. Οι αναμνήσεις με την Jane που με χτυπάνε σπάζουν κάθε τοίχος που έχτιζα όλον αυτό τον καιρό. Η καρδιά μου βρίσκεται εκτεθημένη στον κίνδυνο χωρίς τίποτα για να μπορεί να προστατευτεί. Και έτσι απλά διαλύεται. Νιώθω την μαύρη τρύπα μέσα μου να μεγαλώνει τρώγοντας τα σωθικά μου χωρίς κανένα έλεος.
Και γω μένω να κοιτάζω τον Tom έτοιμος να καταρρεύσω από το κάψιμο που νιώθω.
Πίνω με μιας το ποτό που κρατώ στο χέρι μου και παραγγέλνω πάλι.
~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~
Είναι σχεδόν 4 όταν ο Tom νευριάζει με την συμπεριφορά μου και με τραβά να φύγουμε.
"Είμαι καλά φίλε δεν χρειάζεται να φύγουμε. Δεν ειμαι καν μεθυσμένος."παραπονιέμαι.
"Είσαι όμως αρκετά μεθυσμένος για να φύγουμε. Πού έχεις το πορτοφόλι σου να πληρώσω;"ρωτάει και ψάχνει τις τσέπες μου.
"Εδώ είμαστε."αναφωνεί μόλις το βρίσκει.
"Μην κουνηθείς από εδώ. Σε δύο είμαι πίσω."προειδοποιεί.
Σταματαώ να μουρμουράω μιας και το κάνω για αρκετή ώρα και περιμένω.
"Πάμε."ακούω ξαφνικά και τρομάζω.
Περνά το χέρι του γύρω από τον κορμό μου προσπαθώντας να με βοηθήσω να περπατήσω μέχρι το αυτοκίνητο.
Στην διαδρομή έχω κλείσει ματιά και σε αρκετές κοπέλες και μία από αυτές ανταπόδωσε χτυπώντας δυνατά τον πισινό μου.
"Μαλάκα, μαζέψου."φωνάζει ο Tom και του δίνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου.
Με βολεύει στο κάθισμα και και μπαίνει και αυτός μέσα ανάβοντας την μηχανή του αυτοκινήτου.
Είναι περίεργα ήσυχος και ξέρω πως αν ήταν κάποια άλλη φορά τώρα θα με έβριζε για το πόσο ήπια αλλά δεν το κάνει.
"Δεν θα πεις τίποτα;"τον ρωτάω.
"Όχι δεν έχω να πω τίποτα μαζί σου σε αυτή την κατάςταση που είσαι. Απλά θα σε πάω σπίτι."απαντά και είναι το τελευταίο που λέει.
Οδηγά αρκετά χιλιόμετρα μέχρι που αρχίζω να ζαλίζομαι . Το στομάχι μου ανακατεύεται και η ορασή μου θολώνει.
"Τοm, πρέπει να σταματήσεις. Νομίζω ότι θα ξεράσω."λέω στα χαμένα.
Ελαττώνει ταχύτητα και περνά σε μια άκρη. Ανοίγω την πόρτα και προσπαθώ να βγω.
Ο κρύος αέρας δροσίζει το προσωπό μου και για λίγο νιώθω καλύτερα. Στηρίζομαι στο αυτοκίνητο και κοιτάζω στον ουρανό. Μαύρος με ελπίδες φωτός. Αυτό ήταν η Jane. Ένα μέρος της ήταν μαύρο. Τόσο μαύρο που δεν την αφήνει να αισθανθεί όμορφα. Και μόνο αυτό το λίγο φως μπορεί να της δώσει μερικές στιγμές χαράς για να νιώσει ελεύθερη.
"Mat, σου μιλάω."ακούω τον Tom.
"Θα φύγουμε ή θα καθίσουμε ακόμα εδώ;"ρωτάει.
Μα δεν προλαβαίνω να του απαντήσω. Ότι έχω πιει βγαίνουν σαν ρουκέτα από το στόμα μου.
"Γαμώτο."βρίζει καθώς προσπαθεί να με στηρίξει.
Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάω ζαλισμένος.
Παίρνω μερικές αναπνοές για να ηρεμήσω και αποφασίζω πως είμαι εντάξει.
"Είμαι καλά τώρα μπορούμε να φύγουμε."λέω και μπαίνω στο αυτοκίνητο.
Περιμένω υπομονετικά τον Tom να τελειώσει με το ξέσπασμα του καθώς φαίνεται πως όλη αυτή η κατάσταση τον έχει εκνευρίσει. Βρίζει και χτυπά την ρόδα του αυτοκινήτου πριν μπει μέσα.
~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~~~~~
Πλήρης ησυχία επικρατεί μέχρι την στιγμή που φτάνουμε σπίτι μου.
"Σε ευχαριστώ για απόψε. Μπορείς να πάρεις το αυτοκίνητο για να γυρίσεις σπίτι. Τηλεφώνησε μου αύριο."λέω μονότονα και κάνω να βγω.
"Τελευταία φορά που γίνεσαι έτσι."με προειδοποιεί.
Του ρίχνω μια τελευταία ματιά και ανοίγω την πόρτα.
"Καληνύχτα."πετάω σκύβοντας το κεφάλι.
Ανεβαίνω στο σπίτι και το μόνο που κάνω είναι να πέσω στο κρεβάτι. Όλοι οι μυς μου αρχίζουν να χαλαρώνουν και νιώθω τις σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου να θέλουν απεγνωσμένα να ηρεμήσουν. Κλείνω τα μάτια μου και η κούραση με καταβάλλει.
Ηρεμώ ελάχιστα και είμαι έτοιμος να κοιμηθώ. Μα ξαφνικά η πόρτα χτυπά τόσο δυνατά που νομίζω πως το κεφάλι μου θα εκραγεί. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω να ανοίξω.
"Mat, ανοίξει μου γαμώτο."αναγνωρίζω την φωνή του Tom και ξεκλειδώνω.
"Τί έπαθες;"ρωτάω μόλις αντικρίζω το κατακόκκινο πρόσωπό του.
Βαδίζει γρήγορα προς το μέρος μου και με σπρώχνει με δύναμη μέσα στο σπίτι. Χτυπά την πόρτα πισω καιρού ρίχνει ένα βλέμμα που ξέρω τι θα ακολουθήσει στα επόμενα λεπτά.
"Είσαι μαλάκας γαμώτο."φωνάζει και πιάνει την μπλούζα μου σπρώχνοντας με στον τοίχο.
"Είσαι τόσο εγωιστής που αντί να έρθεις σε μένα και να λύσουμε μαζί το πρόβλημά σου προτιμάς να μεθάς και να πηδάς όποια γκόμενα σου τριφτεί. Λες και έτσι όλα θα γίνουν μια χαρά. Αλλά μάντεψε; Τίποτα δεν θα λυθεί με αυτόν τον τρόπο. Θα γίνουν πιο χάλια ακόμα. Και τότε θα έχεις ακομα περισσότερες μαλακίες να μαζέψεις. Δεν βγάζω τον εαυτό μου καλύτερο. Έκανα μαλακιές πολλές αλλά πάντα ερχόμουν σε σένα. Εσύ; Τί έκανες εσύ, Mat;"συνεχίζει και ούτε στα μάτια δεν μπορώ να τον κοιτάξω. Σκύβω το κεφάλι και περιμένω να τελειώσει. Ξέρω οτι έχει δίκιο.
"Χάνεσαι για τρεις μήνες χωρίς ένα σημάδι ζωής και σε βρίσκω σε κακά χάλια. Πόσο καιρό έχει που γίνεται αυτό;"ρωτά.
"Δεν ξέρω."ψεύδομαι.
"Ξέρεις και πολύ καλά μάλιστα. Πες μου."πιέζει.
"Ένας μήνας και κάτι. Από τότε που..."δεν ολοκληρώνω την φράση γιατί μόλις τώρα συνειδητοποιώ οτι πάει πολύς καιρός από τότε που η Jane έφυγε.
"Από τότε που έφυγε. Από τότε που με παράτησε."λέω τελικά.
"Περάσαμε τόσο όμορφα και ήταν ότι καλυτερο έχω νιώσει ποτέ. Ένιωσα ότι θα είμαστε καλά μαζί. Ότι μπορώ να είμαι δίπλα της. Μα αυτή αποφάσισε για μένα,το καταλαβαίνεις; Δεν ρώτησε καν τι ήθελα εγώ. Έγραψε δυο μαλακίες σε ένα χαρτί και έφυγε. Γαμώτο τα κατέστρεψε όλα."ξεσπώ.
"Πώς την λένε;"ρωτά ήρεμα καθώς αφήνει την μπλούζα μου.
"Jane. Jane την λένε."
"Φίλε μου την έχεις άσχημα τώρα."περνάει το χέρι του γύρω από τον λαιμό μου και με αγκαλιάζει.
"Το ξέρω γαμώτο. Το ξέρω."κλαίω. Κλαίω σαν μικρό παιδί.
"Πάνε κοιμήσου. Θα έρθω το πρωί εντάξει; Θα μιλήσουμε το πρωί."λέει και με σπρώχνει προς το δωμάτιο.
"Την κάνω. Τα λέμε το πρωί."φωνάζει από το σαλόνι.
"Εντάξει."απαντώ πριν πέσω στο κρεβάτι.
Ακούω την πόρτα να κλείνει και ξεφυσάω. Αισθάνομαι λιγότερο σκατά από τις προηγούμενες μέρες και νομίζω ότι αυτό το ξέσπασμα το χρειαζόμουν.
Κλείνω τα μάτια για να ηρεμήςει το σώμα μου μα προπάντων οι σκέψεις μου και αποκοιμιέμαι αμέσως.

Alohaaa 🖖🏼
Τι γίνετε guys; Αρκετά μέγαλο κεφάλαιο νομίζω.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας και ελπίζω και την κατανόηση σας. Συγγνώμη για τυχόν λάθη.

Kisses 💋
xxx
Song:Simple Man-Lynyrd Skynyrd