West Coast

10- Whiskey On The Rocks

"I've drinkin' all night long
So long baby, I'm gone"

Σχεδόν ξημερώματα γυρίσαμε από την ακτή. Μιλούσαμε και πείραζε ο ένας τον άλλον συνέχεια. Είμασταν ωραία μαζί. Νιώθαμε άνετα μεταξύ μας. Η Jane μου μίλησε για την οικογενειά της και έμαθα πως έχει και μία μικρότερη αδερφή. Ζει με τους γονείς σε μια πόλη αρκετά μακριά από την δική μας. Βέβαια όταν αναφέρθηκε στην αδερφή της ο δισταγμός στην φωνή της ήταν έντονος. Παρ'όλα αυτά δεν την πίεσα να μου πει κάτι παραπάνω. Το δύσκολο κομμάτι ήταν όταν με ρώτησε για την δική μου οικογένεια. Της είπα μόνο ότι ζουν δυο ώρες από εδώ και ότι έχω δύο ακόμα αδέρφια. Δεν ήθελα ίσως να πίστευα κιόλας πως είναι πολύ νωρίς να μάθει για τα προβλήματα της οικογένειάς μου. Και επίσης δεν γινόταν να της ξεφουρνίσω έτςι απλά πως ο μεγαλύτερος αδερφός μου τσακώθηκε με τους γονείς μου και έφυγε από το σπίτι όταν ήταν 21 χρονών και από τότε δεν τον έχουμε δει και η μητέρα μου έπεσε σε κατάθλιψη και εγώ σκιτσογραφώ κόμικς για να βγάζω λεφτά και να τα στέλνω για την θεραπεία της καθως τα χρήματα του μπαμπά από την δουλειά δεν φτάνουν για να καλύψουν όλα τα έξοδα.Η αδερφή μου είναι γύρω στα 17 και το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα τα βγάλω πέρα όταν η μικρή θα τελειώσει το σχολείο. Ξέρω πολύ δράμα αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.
Όταν ξύπνησα ήταν ήδη αργά και παραξενέυτηκα που η Jane δεν ειχε έρθει ακόμα σπίτι μου μιας και είχαμε κανονίσει να βγούμε. Βγήκα από το σπίτι μου και χτύπησα την πόρτα του διαμερίσματός της αλλά από μέσα δεν ακουγόταν τίποτα. Περίμενα αρκετή ώρα ελπίζοντας ότι θα μου ανοίξει και ότι δεν έφυγε ξανά. Μα η γιαγιά του πάνω ορόφου που γνωρίζει ακριβώς τι γίνεται στην πολυκατοικία με ενημέρωσε ότι την είδε να φεύγει με ένα σάκο το πρωί. Έφυγε. Γαμώτο έφυγε.
Μπαίνω ξανά στο σπίτι χτυπώντας την πόρτα πίσω μου. Περνώ το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου νευρικά και προσπαθώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου και να σκεφτεί λογικά. Αλλά το λογικό δεν φαίνεται να υπάρχει πουθενά.
Πάνω στην ώρα το κουδούνι χτυπάει και τρέχω να ανοίξω με την ελπίδα ότι μπορεί να είναι εκείνη. Ανοίγω και βλέπω τον καλοσυνάτο διαχειριστή να στέκεται και ένα χαμόγελο στολίζει το προσωπό του.
Αναγκάζω ένα χαμόγελο να σχηματιστεί και στο δικό μου πρόσωπο και μιλάω πρώτος.
"Καλησπέρα σας."
"Καλησπέρα αγόρι μου. Συγγνώμη που σε ενοχλώ αλλά έχω κάτι για σένα."χαμογελά ξανά και μου δείχνει ένα φάκελο.
"Σας ευχαριστώ πολυ."λέω και μου δίνει τον φάκελο.
"Αλλά τι είναι;"συνεχίζω καθώς τον επεξαργάζομαι.
"Συγγνώμη αλλά δεν γνωρίζω. Μου τον άφησες η κοπέλα που μένει απέναντι."απαντά και μου δειχνει το διαμέρισμα της Jane.
"Η Jane;"ρωτάω ξανά.
"Ναι μου είπε να σου τον παραδώσω σήμερα. Ήρθε να πληρώσει το νοίκι για το μήνα και μου είπε πως θα έφευγε για λίγο."
"Άμμ, σας ευχαριστώ τότε ξανά."απαντώ σαστισμένος.
"Τίποτα παιδί μου. Να είσαι καλα. Καλό σου απόγευμα."με χαιρετά και αποχωρεί.
Αυτό ήταν. Κάθε μου ελπίδα σκορπίστηκε.
Κάθομαι στον καναπέ, ανοίγω με τρεμάμενα χέρια τον φάκελο και τραβώ το χαρτί που υπάρχει μέσα.
Αρχίζω να διαβάζω τα καλοσχηματισμένα γράμματα και η καρδιά μου σπάει σε χίλια κομμάτια.
"Αγαπημένε μου Mat,
Ξέρω πως μετά από αυτό ίσως πονέσεις. Ίσως με μισήσεις. Μα ήθελα να ξέρεις ότι εγώ ποτέ δεν θα το κάνω. Θέλω να σου ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη. Συγγνώμη που δεν έμεινα μαζί σου και συγγνώμη που σε έκανα να με εμπιστευτείς. Περάσαμε όμορφα μαζί εεε; Δεν περάσαμε; Ήταν ότι καλύτερο έχω ζήσει, μα πρωτίστως αισθανθεί μετά από χρόνια και σε ευχαριστώ γι'αυτό. Μα, Mat δεν μπορώ να σου το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να σε αφήσω να με εμπιστευτείς παραπάνω, στο τέλος να με αγαπήσεις και εγώ να σε απογοητεύσω. Ο εαυτός μου δεν έχει μάθει να παίρνει αγάπη. Μα ούτε και να δίνει. Έφυγα για να μην σε πληγώσω.
Φοβάμαι Mat. Φοβάμαι για σένα. Και αυτός ο φόβος με τρομάζει πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω για σένα είναι έρωτας. Μα σίγουρα είναι κάτι πολύ δυνατό που δεν μπορώ να το αγνοήςω. Mat, εύχομαι να μην με μισήσεις μα αν το κάνεις ελπίζω μια μέρα να με συγχωρέσεις γι'αυτό. Έχεις όλη την ζωή μπροστά σου και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την ζήσεις στο έπακρο.
Σε ευχαριστώ για αυτά που με έκανες να νιώσω.
Με αγάπη,
Jane."
Τελειώνοντας έχω ήδη βουρκώσει. Πετάω το γράμμα κάπου πίσω μου και χτυπώ το χέρι μου στο τραπεζάκι που βρίσκεται μπρόστα μου. Είμαι ένας μαλάκας. Έπρεπε να της πω πως νιώθω γι'αυτήν. Έπρεπε να γνωρίζει γαμώτο. Τι μαλακίες είναι όλα αυτά τώρα. Πού θα την βρω τώρα να της μιλήςω;Γαμώτο.
Έξω έχει ήδη βραδιάσει. Χωρίς να το σκεφτώ προχωρώ στο δωμάτιό μου και ετοίμαζομαι για να βγω. Το μόνο που θέλω είναι να πιω για να ξεχαστώ.
                          ~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~
Λίγη ώρα αργότερα μπαίνω στο στέκι. Είναι ένα μπαράκι που μαζευόμαστε με τα φιλαράκια μου και τα πίνουμε. Κοιτάζω γύρω για κανένα γνωστό και εντοπίζω τον Josh να κάθεται μόνος στην μπάρα. Δεν τον πολυπάω καθώς είναι γνωστός κάφρος αλλά αυτή την στιγμή δεν με πολυνοιάζει. Κατευθύνομαι προς το κενό κάθισμα που υπάρχει δίπλα του και βολεύομαι.
"Josh, που είσαι φίλε;"τον χαιρετώ.
"Mat,πού είσαι χαμένος; Έχω κάτι μέρες να σε δω."λέει και με χτυπά στην πλάτη.
"Μπλεξίματα."απαντώ και παραγγέλνω ένα ποτό.
"Αν με το μπλεξίματα εννοείς την καυτή γκόμενα που λένε πως πηδάς τότε είναι καλά μπλεξίματα."μου κλείνει το μάτι.
Στην λέξη γκόμενα σκαλώνω. Η Jane δεν είναι απλά μια γκόμενα γαμημένε μαλάκα. Ξεφυσάω και γυρίζω να τον κοιτάξω.
"Μαθαίνονται γρήγορα τα νέα έτσι;"απαντώ χαλαρός και παίρνω το ποτό που μου δίνει η κοπέλα. Μου κλείνει το μάτι και της χαμογελάω.
"Υποθέτω οτι σε λίγο θα βρίσκεστε στην τουαλέτα."μου ψιθυρίζει στο αυτί.
"Μάλλον ναι."απαντώ σφιγμένα καθώς αναγκάζω να εμφανιστεί στο προσωπό μου ένα χαμόγελο με νόημα.
Γαμώτο τι ήταν αυτό; Άλλες φορές δεν θα το σκεφτόμουν καν και τώρα είμαι εδώ να νιώθω άσχημα μόνο και μόνο που ο Josh είπε κάτι τέτοιο.
"Για πες. Το πήδηξες το γκομενάκι και τελείωσε;"με ρωτά.
Στενεύω τα μάτια μου κοιτάζοντάς τον και μου παίρνει μερικά δευτερόλεπτα να απαντήσω.
"Δεν ξέρω θα δείξει."λέω τελικά.
Δεν του αφήνω περιθώρια να ρωτήσει κάτι άλλο καθώς δεν θέλω να μου ξεφύγει τίποτα  και αύριο το πρωί να το ξέρουν όλοι.
Περνάμε σε άλλο θέμα και συνεχίζουμε συζητώντας διάφορες βλακείες χωρίς καμιά ουσία καθώς πίνουμε αδιάκοπα.
                             ~~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~···~~~~~~~~~~~~
Αρκετά ποτά αργότερα δεν νιώθω τίποτα, δεν σκέφτομαι τίποτα. Όταν σηκώνω το κεφάλι μου ρίχνοντας μια ματιά τριγύρω νομίζω ότι όλα κινούνται σε πολυ αργούς ρυθμούς. Ένα χέρι τυλίγεται γύρω μου και μόλις αντικρίζω το πρόσωπο στο οποίο ανήκει χαμογελάω στραβά.
"Πάμε στις τουαλέτες."λέω στην κοπέλα από το μπαρ και σηκώνομαι τραβώντας και εκείνη από πίσω μου.
Χωνόμαστε μέσα σε μια άδεια τουαλέτα και κλειδώνω την πόρτα. Με σπρώχνει δυνατά πάνω της και με φιλάει άτσαλα. Το αίσθημα της αηδίας  εμφανίζεται μέσα μου και την απομακρύνω διακριτικά. Την αναγκάζω να λυγίσει τα γόνατά της και δειχνει να πιάνει το νόημα. Ξεκουμπώνει την ζώνη μου και τα κουμπιά του παντελονιού μου και το σπρώχνει προς τα κάτω. Το μόριο μου εμφανίζεται, έτοιμο για δράση και παραξενεύομαι. Δεν το περίμενα να είναι έτσι. Με παίρνει στο στόμα της και ο αναστεναγμός που βγάζω φαίνεται να ευχαριστεί την κοπέλα. Αυτόματα θυμάμαι πως η Jane με έκανε να νιώθω πιο όμορφα. Για λίγα λεπτά συγκρίνω τις δύο κοπέλες. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με της Jane. Την τραβώ από τα μαλλιά φέρνοντάς την στο ύψος της και την γυρίζω ώστε να βλέπω την πλάτη της. Στηρίζει τον εαυτό της στην πόρτα και κατεβάζω όπως όπως τα ρούχα της. Φοράω στα γρήγορα το προφυλακτικό που κρατούσα στην πίσω τσέπη του παντελονιού μου και μπαίνω μέσα της δυνατά. Φωνάζει και καλύπτω με το χέρι μου το στόμα της για να μην την ακούω. Το μόνο που με νοιάζει αυτή την στιγμή είναι να ικανοποιήσω τον εαυτό μου και αδιαφορώ πλήρως για το αν η κοπέλα θα το ευχαριστηθεί. Συνεχίζω ακόμα πιο γρήγορα χτυπώντας δυνατά μέσα της.
"Ηρέμησε babe, είμαι όλη δικιά σου για όςη ώρα θέλεις."ακούω να λέει μέσα στον χαμό από αναστεναγμούς.
"Μην ξαναμιλήσεις."απαντώ κοφτά και την σπρώχνω πιο πολύ σην πόρτα.
Η κορύφωσή μου δεν αργεί να έρθει. Δύο δυνατές ωθήσεις και το προφυλακτικό είναι γεμάτο. Τραβιέμαι γρήγορα έξω βγάζοντας το προφυλακτικό και πετώντας το στον κάδο. Κουμπώνομαι χωρίς να μιλήσω και ανοίγω την πόρτα να βγω.
"Φιλε πού πας; Δεν είμαι έτοιμη και ουτε καν το όνομά σου δεν ξέρω."λέει με υφάκι και κλείνει την πόρτα δυνατά.
"Δεν νομίζω να σε ένοιαζε τόσο το όνομά μου όταν σε πηδούσα."πετάω.
Ανοίγω την πόρτα και φεύγω. Την ακούω από μέσα να με στολίζει με διάφορες λέξεις αλλά δεν δίνω σημασία. Προχωρώ προς την θέση που ήμουν πριν μα ο Josh λείπει. Παραγγέλνω ακόμα ένα ποτό. Και το ένα γίνονται δύο και τα δύο τρία και καταλήγω να πίνω με τον μπάρμαν μέχρι τα ξημερώματα.

Hey Everyone 🖖🏼
I'm back. Αυτό έχω μόνο να πω. Επιτέλους free για το υπόλοιπο καλοκαίρι. Θα προσπαθήσω να ανεβάζω πιο συχνά. Ευχαριστω για την υπομονή σας. Δείξτε λίγη κατανόηση γιατί #panellinies2017 . Συγγνώμη για τυχόν λάθη.
Kisses 💋
xxx

Song:Whiskey On The Rocks-AC/DC