ျပာလြင္လြင္ေကာင္းကင္နဲ႔အျဖဴေရာင္တိမ္လွလွေလးတို႔ႀကီးစိုးေနတဲ့ ၾကာသပေတးေန႔....
Luhan, သူ႔ကိုအျဖဴေရာင္ယုန္ရုပ္ေလးေပးပီး တစ္ပတ္ျပည့္တဲ့ေန႔... ရာသီဥတုသာယာလြန္းတဲ့ၾကာသပေတးေန႔မွာ Sehun ဒီအရုပ္ဆိုင္ေလးကိုျပန္ေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္~
ဒီေန႔ ဆရာမတေယာက္အတန္းမဝင္တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေစာေစာဆင္းရေပမဲ့ သူ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ေရာ... Luhan hyung ကိုေတြ႕ခ်င္ေနတာေၾကာင့္ေရာ... သူ အရုပ္ဆိုင္ေလးဆီေရာက္လာခဲ့တာပါ~
ပီးေတာ့ hyungကို ေက်းဇူးတင္စရာလည္းရွိေသးတယ္... (ပီးေတာ့ ေတာင္းပန္စရာလည္းရွိေသးတယ္ေလ)
အၾကည္ေရာင္မွန္တံခါးေရွ႕ေရာက္ေနေပမဲ့ Sehunအထဲကိုဝင္ရဖို႔တံု႔ဆိုင္းေနမိျပန္သည္။
* sigh *
Sehun သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြခ်လိုက္မိသည္။
Luhan hyungက သူနဲ႔တကယ္ေရာသူငယ္ခ်င္းလုပ္ခ်င္တာဟုတ္ရဲ႕လား!?
သူ႔ကို သနားလို႔အဲ့လုိေျပာေပးတာလည္းဖစ္ခ်င္ရင္ဖစ္ႏိုင္တာပဲ!
Sehun, သူ႔ေရွ႕ကျမင္ေနရတဲ့မွန္တံခါးေတကေန တလွမ္းျခင္းတလွမ္းျခင္း ေနာက္ဆုတ္ေနတယ္~
သူ hyungကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္မဖစ္ေစခ်င္ဘူး!!
သူ႔ေၾကာင့္ hyungစိတ္ရႈပ္သြားမွာကို မလိုခ်င္ဘူး!!
Sehun, အေတြးေတနဲ႔စိတ္မြန္းၾကပ္လာရကာ အက်ီၤအိတ္ကပ္ထဲ တခုခုေတြ႕လိုေတြ႕ျငားအသည္းအသန္ႏႈိတ္ေနေတာ့သည္။
ႏူးညံ့တဲ့အထိအေတြ႕တခုကိုလက္ခံလိုက္ရေတာ့မွ Sehun စိတ္သက္သာစြာသက္ျပင္းခ်မိျပန္သည္။ ပီးေတာ့ သူ႔အိတ္ထဲကယုန္ေလးကို အားကိုးတႀကီးဖ်စ္ညစ္ထားျပန္သည္။
Sehun ဆိုင္ထဲကိုေနာက္တေခါက္ၾကည့္လိုက္ေပမဲ့ သူအခုထိ ဒီဆိုင္ထဲဝင္သင့္ မဝင္သင့္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသး။