KÖRDÜĞÜM

•4•OKUL

~~°Senin ağına düşmek gibi bir niyetim yok Aras KARAYEL... ~~°

Bölüm şarkısı : Jaymes Young - I'll be good

İyi okumalar ;-)

❄

Baran kısa sürede yanımızda belirdi. Çok sinirli gözüküyordu ve kesinlikle haklıydı. Hızlıca arabadan inip yanımıza geldi. "Evet hanginiz başlıcak? Dinliyorum."

Defne hemen konuşmaya başlamıştı. O da biliyordu eğer ben konuşursam saçmalardım. En iyisi onun konuşmasıydı. "Biz biraz kafa dağıtmak için okuldan bir arkadaşın doğum gününe gelmiştik ama işler biraz karıştı. Birkaç kişi sarkıntılık etti bizde seni aramak zorunda kaldık." konuşması bittiğinde nefes nefeseydi. Bu kıza bayılıyorum özellikle bu huyuna hiç takılmadan tek nefeste herşeyi anlatmıştı ben olsam elime yüzüme bulaştırırdım.

"Ve siz bana buraya gelirken haber vermediniz. Amacınız neydi ki? Anlamıyorum." haklıydı çocuk hem bizim için endişelenmişti hem de ona haber vermediğimiz için kırılmıştı.

"Şey haber verseydik izin vermezdin sensiz gelmemize. Zaten çok yoğun çalışıyorsun, yoruluyorsun bir de bizimle uğraşma diye haber vermedik." cidden iyi konuşmuştum bu sefer. Her ne kadar Defne'ye bir şey belli etmesemde Baran'ın bana karşı ilgisi olduğunun farkındaydım ve şuan onun gönlünü alabilecek tek kişide bendim.

"Sen öyle diyince ben nasıl sinirli kalabilirim ki?" konuşurken gözümün içine bakıyordu. Her ne kadar gözümü çevirmek istesemde daha fazla kırılmasın diye bende gözlerinin içine bakmaya devam ettim.

Defne'nin şuan bize sırıtarak baktığına adım gibi emindim. "Oldu o zaman. Ben kaçayım. Siz biraz daha bakışın." deyip arkasını dönmüş gidiyordu ki Baran seslendi. "Her ne kadar gitmeni istesemde teyzeme söz verdim. Senide eve bırakıcam hadi binin arabaya." bakışlarını benden Defne'ye çevirdiğinde bende aynısını yapmıştım ve tamda tahmin ettiğim gibi yüzündeki o kendine has sırıtışıyla gözlerini bizde gezdiriyordu.

Baran'nın halinden memnun olduğu yüzündeki gülümsemeden belliydi. Ama ben bunu o şırıtığa ödetirdim. Rahatsızca yerimde kıpırdanınca Defne daha fazla uzatmayıp hızlıca arabaya bindi. Bizde arkasından arabaya binince Baran motoru çalıştırıp gaza bastı. Tam bir hız tutkunuydu fakat arabada biz varız diye yavaş! gidiyordu.

"Miray eve mi gececeksin Defnelere mi?" yarın Defne'nin okulunda ilk günümdü ve birlikte gidecektik. "Eve geçiyim ben Defne yarın sabah bize geliyorsun. Taner abi götürür yarın bizi."

"Hayır hanımefendi şimdi Baran önce size götürüyor bizi okul formalarını alıyoruz oradan bize geçiyoruz ve sabah bizden gidiyoruz." eminim Defne bu planı bir hafta önceden yapmıştı zaten benim onun karşısında seçim yapma hakkım yoktu. Her şeyin en iyisini düşünürdü benim için. "Karar verdiniz mi şimdi nereye gidiyoruz?" Cevabını adı gibi biliyordu ama işte yinede kibarlıktan soruyordu. "Miraylara sür kuzen."

Baran bizim evin önünde durunca hızlı bir şekilde arabadan inip hızlı adımlarla kapıya ilerledim zile bastıktan kısa bir süre sonra Hafize teyze o güzel gülümsemesiyle kapıyı açmıştı. "Tontonum ben bugün Defnelerde kalıcam. Haberin olsun. Bildirirsin o adama."

Hızlıca merdivenlerden inerken okul formalarımı bez çantamın içine koyup okul çantamla birlikte omzuma astım ve evden çıktım.

Baran arabadan çıkmış sürücü koltuğunun yanında bulunan yolcu koltuğunun kapısına yaslanmıştı. Benim geldiğimi görünce hemen kapımı açtı. Bu kibarlığı karşısında sadece gülümsemiştim. Ona çok umut vermek istemiyordum o benim çocukluk arkadaşımdı ve öylede kalacaktı. "İsterseniz sabah sizi ben bırakabilirim." Baran'ın fikri her ne kadar cazip gelse de kabul edemezdim zaten işten sonra yaklaşık her akşam birlikteydik daha fazla bizim peşimizden koştursun istemiyorum. "Çok saol biz gideriz. Zaten çok yoruluyorsun bari sabah uyu biraz."