Princess's POV
"Ikaw????" sabay naming sabi nitong lalaking nakabangga ko dati sa restaurant. haissst! so sya pala ang anak ni mr. Sanchez ..
"Hayy kung minamalas ka nga naman" bulong nya . bumulong pa dinig ko naman.
"As if namang gusto kong kameeting ka duh?!" sabi ko .
"May sinabi ba ko? tapusin na nga natin tong meeting na to" - Yohan
"Yeaah di kasi maganda atmosphere dito ee kaya sige tapusin na natin to"
*After nang meeting nila*
"Ok so tapos na pwede ka nang umalis" sabi ko
"Sama mo naman di mo manlang ba gustong magpakilala tau sa isa't isa?" tanong nya.
"ah ok sige pagbibigyan kita ako si Princess , Princess Romualdez . Yan pwede ka na bang umalis?" Sabi ko habang nakataas ang isa kong kilay.
"Ako si Yohan Sanchez. Alam mo try mong bawasan ang pagkamataray mo " sabi nya habang nakahawak na sa door knob nang pinto..
"Ganda mo pa naman . sige ka walang magkakagusto sayo nyan" Yohan sabay labas .
napatulala ako at the same time sa sinabi nya ..
may kung anong kakaiba akong nararamdaman sa dibdib ko.
"Hayyy.. nakakainis yun kung anu-ano pinagsasabi!"
Andrea's POV
hayyy ang sarap talaga dito sa field nang university ang presko ang ganda nang view. Break time namin ngayon at andito ako nakaupo sa ilalim nang puno.
"Iha, madalas kaba dito?" nagulat ako nang may magsalita.
"Kayo po pala Ms. Principal" sabi ko sabag tayo
"hahaha, sige maupo ka lang . di naman ako magagalit eh. anong pangalan mo iha ?" sabi ni ms. Principal.
"Ah Andrea po :)" sabi ko
"Andrea.....,, ang gandang pangalan" sabi ni ms. Principal na para bang may naalala.
"Hmmm. bakit po ? may problema po ba kau?"
"Wala naman. may naalala lang ako "sabi nya na napangiti pero may halong lungkot o guilt.
"Bakit parang ang lungkoy nyo po ms. Principal?"
"Ahh. importanteng tao kasi sakin ang naalala ko sa pangalan mo" Sabi nya.
"Hmmm.. ganun po ba? bakit nasan po ba sya?"
"Actually hindi ko din alam eh . pero hinahanap ko sila"
"Sila? " tanong ko
"Oo sila, mahalaga sila sakin kasi mga anak ko sila"
"Eh bakit nawawala po ba sila ?"
"Iniwan ko sila dati sa mga Magulang ko kasi kailangan kong pumunta nang ibang bansa para sa trabaho ko. Naghiwlay kami nang asawa ko nun kasi madalas kaming mag-away , hanggang sa hindi ko na kinaya nakakasawa kasi yung palaging nag aaway nakipag hiwalay ako sa kanya nalaman ko din na may iba syang babae. Hindi ko gustong iwan ang mga anak ko pero kinakailangan dahil para sa kanila din naman yun. pero pag-uwi ko dito wala na daw nakatira sa bahay nang mga magulang ko at patay na raw ang mga ito. Hindi ko alam kung nasan o saan ko hahanapin ang mga anak ko pero hindi ako sumuko hinanap ko parin sila . may mga nagsasabi na baka patay na daw ang mga anak ko , baka daw nagpalabuy-laboy sa daan nawalan ako nang pag-asa na mahahanap ko pa sila. Hindi man lang ako nakahingi nang tawad sa kanila kung nasan man sila gabayan sana sila nang panginoon alam nang diyos kung gaano ko sila kamahal hindi ko gugustuhing mawala sila " Sabi nya habang naiyak. naawa ako sa kanya kaya niyakap ko sya alam kong sincere sya sa sinasabi nya ramdam ko yun. kaya kung buhayvman o patay ang mga anak nya sigurado akong mapaptawad din sya nang mga yun.
*Ringggggg* *ringggg*
"Naku, pasenaya ka na andrea nadramahan pa kita . sige pumasok ka na baka mahuli ka pa sa klase mo, Maraming salamat sa pakikinig. napakabait mong bata ang swerte nang mga magulang mo sayo"
"Naku wala po iyon sige po aalis na po ako babye :)" Sabi ko sabay alis na.
hayy kung alam lang ni ms. Principal na wala na kong mga magulang..
~~
A/n: uwaaaah nitatamad talaga akong mag UD eeh pasensya na.
BINABASA MO ANG
RebeL DaughTer (sLow updaTe)
أدب الهواةMasakit sa isang anak ang abandunahin nang mga magulang.. si Princess naranasan nya na yun abangan kung anong gagawin ni Princess kapag dumating ang panahon na makita nya uLit ang mga maguLang nya. Basahin ang istoryang ito at subaybayan :)
