Andrea's POV
Nasan na kaya si Ate? hindi sya bumalik kagabi ...
Nandito ko ngayon sa may Field ng University ..
"Andrea, anak" Napatingin ako sa tumawag sakin.. Si ms. Principal pala
"Bakit nyo po nagawang iwan kami ni Ate?" Ako
"I'm sorry. Nung mga panahong yun sarili ko lang ang iniisip ko ee .. hindi na kasi maganda ang pagsasama namin ng Papa nyo" Ms. Principal
"Naisip nyo po bang balikan kami ?" Ako
"Oo, hinanap ko kayo. Hindi ko alam na ikaw pala yung anak ko kasi napakabata mo pa noon at ngayon dalagang-dalaga ka na .. Patawarin mo ako anak .. hindi ko sinasadyang iwan kayo .. nung mga panahong wala ako sa Pilipinas walang araw, oras, minuto o segundo na hindi kayo pumasok sa isip ko .. patawarin nyo ko kung naging masama akong Ina pati na rin ang Papa nyo" Ms. Principal
"Naiintindihan ko po kayo. Pero ang Ate malabong maintindihan kayo. Nung araw na nakita nya ulit kayo sobrang nasaktan sya .. gusto nya kong lumipat ng university pero ayoko .. Sinabi nya lahat ng katotohanan .. Na buhay pa kayo .. Feeling ko ang sama sama ni Ate kasi nagawa nya yun sakin ... Feeling ko tinanggalan nya ko ng karapatan" Ako
"Nasaktan kasi ng sobra ang Ate mo naiintindihan ko sya kung galit na galit sya sakin at sa papa mo pero handa kong intaying dumating ang oras na mapatawad nya kami" Ms. Principal
"Ayoko pong magtanim ng galit, kasi ang Diyos hindi nagtatanim ng galit mabait pa nga sya sa mga taong gumawa ng kasamaan sa kanya eh. Ako tao lang ako nagkakamali rin kaya handa ko po kayong patawarin .. Alam kong mapapatawad din kayo ni Ate hindi man ngayon pero balang araw ." Ako
"napalaki ka ng maayos ng kapatid mo. Samantalang kami hindi ka namin napalaki ng maayos kasi wala kami sa tabi nyo .. Salamat anak at binigyan mo ko, kami ng Papa mo ng isa pang pagkakataon at sana mapatawad na din kami ng Ate mo" Ms. Principal ..
"Walang anuman po Mama " Ako
"Ang sarap pakinggan na tinatawag akong Mama ng anak ko kahit ano pang mali ang nagawa ko" Mama ..
ngiti lang ang isinagot ko sa kanya .. niyakap nya ko at niyakap ko rin sya...
"Nga po pala, nagkikita pa po ba kayo ni Papa?" Ako
"Oo, actually nagkabalikan na kami ng Papa nyo at napagdesisyunan naming humingi ng tawad sa inyong magkapatid" Mama
"Gusto ko pong makita si Papa" Ako
"Sige, isasama kita sa bahay namin :))" Mama
"Talaga po?" Ako
"Oo naman anak :))"
Princess POV
Nandito ako ngayon sa bahay ni Cherry nakituloy muna ako sa kanya .. ayokong umuwi ng bahay ..
"Oh ano? nalaman na ng kapatid mo? nagalit sayo?" Cherry
"Malamang, alangan namang matuwa pa sya na nilihim ko sa kanya ang lahat" Ako
"Alam mo, naiintindihan ka ng kapatid mo kung bakit mo nagawa yun , nashock lang sya kaya nya nasabi sayo yung mga salitang yun" Cherry
"Alam ko pero gusto ko munang lumayo" Ako
"Anong balak mo? wala ka ba talagang balak na patawarin ang mga magulang mo?" Cherry
"Alam kong naging masama ako, pero hindi ibig sabibin nun di ko na kayang magpatawad.. Mapapatawad ko din sila pero hindi sa ngayon.." Ako
"Pano yung kapatid mo?" Cherry
"Alam kong hindi sya pababayaan ni Mama" Ako
"Hay naku! Hinahanap ka nga pala ni Yohan!! may pinabibigay nga syang letter sayo di ka daw kasi nya macontact!" Cherry sabay abot ng letter sakin ..
BINABASA MO ANG
RebeL DaughTer (sLow updaTe)
FanficMasakit sa isang anak ang abandunahin nang mga magulang.. si Princess naranasan nya na yun abangan kung anong gagawin ni Princess kapag dumating ang panahon na makita nya uLit ang mga maguLang nya. Basahin ang istoryang ito at subaybayan :)
