ARA'S POV
Utang na loob gusto ko ng matulog kaya Mr.brain pwede ba tumigil ka na sa kakaisip ng mga nangyari kanina, pagpahingahin mo naman ako! kainis kasi bakit ba parang pakiramdam ko pinaglalaruan ako ng pagkakataon? una nagkita kami ulit ni thomas di lang yung naging boss ko pa sya at nakasama ko pa sya sa iisang bahay ,pangalawa inamin nya sa aking hanggang ngayon ay mahal parin nya daw ako at ng hinggi pa ng second chance tapos ngayon eto namang si jeron umamin din na higit pa raw sa kaibigan ang nararamdaman nya para sa akin..
Flashback.......
Masyado naman yatang napaka-seryoso ng mukha ni jeron ngayon hirap na hirap akong basahin sa mga mata nya kung ano ba ang tumatakbo sa isipan nya ngayon, para kasing napakalim ng mga iniisip nya siguro nga importante talaga yung pag-uusap namin kaya nya ako siguro niyaya na dito nalang sa may kitchen kaming dalawa mag-usap. mabuti pa siguro kung tanungin ko na sya about dun sa pag-uusapan namin ngayon para matapos na rin ito.
"Ahem, jeron ano ba yung pag-uusapan natin ha? gaanu ba kaimportante yung sasabihin mo at kainailangan pa nating pumunta dito sa kitchen para lang pag-usapan kung ano man ang gusto mong pag-usapan", medjo naguguluhan kong tanong sa kanya. seryoso lang syang nakatingin sa akin grabe naman itong lalaki na ito kung di ko lang ito kilala malamang kanina ko pa ito tinakbuhan, nakakatakot kasi syang tignan kapag ganyang kaseryoso.
Nagpakawala muna siya ng sunod-sunod na buntong hiningga bago nagsimulang magsalita."Ars.... mag-promise ka sa akin, mag-promise ka muna na kahit ano man ang maririnig or malalaman mo eh hindi parin mag-babago ang pagtingin mo sa akin. maasahan ko ba yun sayo ara?", mababakas sa mukha ni jeron ang pag-aalinlangan para syang natatakot na hindi mo maintindihan.
"Ha? h-hindi kita maintindihan jeron bakit ano ba kasing sasabihin mo at parang tatakot na takot ka sa magiging reaction ko?", may pag-aalalang tanong ko sa kanya.
"Basta malalaman mo din, mag-promise ka muna sa akin please", kita ko ang lungkot sa mga mata ni jeron, lungkot na hindi ko alam kung ano ba ang dahilan.... Pagbigyan ko na nga lang ito kahit na naguguluhan man ako at hindi maintindihan ang mga nangyayari.
"Okay sige promise kahit ano man ang malaman ko hindi parin magbabago ang trato ko sayo. satisfy?", Pagbibigay ko nalang sa kanya para matigil na, nag-nod lang sya sa akin bilang sagot."Oh nakapag-promise na ako sa'yo baka pwede mo nang simulan yung mga sasabihin mo sa akin", Ako.
*Sigh* "Alam kong mali itong nararamdaman ko ara, alam kong hindi dapat mangyari ito, pero sa maniwala ka't sa hindi ginawa ko naman ang lahat eh sinubukan kong iwasan at pigilan itong stupid feelings kong ito.pero wala eh hindi ko nagawa hindi ko nakayang tangihan ang puso ko.", grabe sumasakit na ang ulo ko sa kakapilit na intindihin kung ano ba ang gustong iparating ni jeron.
"Pwede ba diretsuhin mo na ang gusto mong sabihin, naguguluhan kasi ako eh", Hindi ko na napigilan pang pagtaasan ng bose si jeron dahil sa sobrang inis.
Kitang kita ko parin sa expression ng mukha nya ang pagkabahala tila ba nagdadalawang isip sya kung itutuloy pa ba ang sasabihin or hindi nalang. napayuko sya saka muling nagpatuloy sa pagsasalita.
"All i want to say i-is.. is i love you, i love you more than a bestfriend", tumingin pa sya ng direkta sa mga mata ko,Nagulat ako sa sinabi nyang iyon , ano daw? mahal nya daw ako?
"Ha?s-sigurado ka ba jan jeron?", i couldn't comprehend his confession, baka kasi nang-jojoke lang ito si jeron.
"Oo naman ara sure ako sure na sure ako para sa nararamdaman ko para sa'yo", Jeron.
