'Ze is dood.' Grijnst ze. Ik geloof dit niet, mijn zusje. Niet zij. Weer probeer ik tranen te onderdrukken en weer mislukt het. Er stroomt weer een traan over mijn wang, achtervolgend stromen er tranen achterna. Nooit heb ik erover gepraat.
Nooit had ik dit iemand vertelt.
Ze pakt een pistool en richt het op mij. Ik ben zwak, te zwak om erop te reageren. Mijn ogen zien wazig. Een schot klinkt door mijn oren. Het word zwart voor mijn ogen. Ik hoor nog stemmen, het vervaagt steeds meer. Tot op het moment dat ik echt niks meer hoor. Het is volledig zwart, geluidloos, gevoelloos en gedachteloos.
Alsof het leven van mij hierbij is beëindigd maak ik het levenloos.
alsof een rups in zijn cocon zit zal ik er alleen niet uit gaan. Mijn toekomst die zal ergens anders zijn. Waar? Weet ik niet.
------Vervolg👇🏻-----------vervolg👇🏻-----
POV. Sabine
Daar ligt Scott. Verslagen op de grond als in een dood persoon. Zou hij echt dood zijn?
Al was hij niet zomaar een persoon ik had altijd al van hem gehouden. Ik wil het noodnummer bellen maar ik heb een pistool op me gericht en tranen springen uit mijn ogen. Juul zit op de grond naast Scott. Het is te wazig voor mijn ogen door de tranen in mijn ogen om te zien waar hij is geraakt.
Ik hoor sirenes uit de verte in mijn oren. 'Jullie zijn nog niet van mij af.' Sist ze. Ik sta nog geschokt van alles dat er gebeurd. Ik kan het allemaal maar moeilijk bevatten. Ze rent weg. Te zwak om erop te reageren laat ik haar gaan.
Ik snap het niet. Alles niet. Vanaf het moment van het vliegveld. Ze verborg al die tijd een geheim. En al die jaren dat ik haar ken, ze verborg een persoon. Haar perfecte leven, haar lach. Het was niet altijd perfect en haar lach was niet altijd echt. Maar, al die tijd dat ik haar kende, ik wist dat er iets niet klopte in de puzzel. En nu, nu snap ik de puzzel. Voor Melanie was het elke dag stoeien welk puzzelstukje ze zou neerleggen die dag. Het was geen gewone puzzel. De puzzel had 2 kanten, de kant met het zwart erin. Het zwart overdekte de waarheid. En, de kant zonder het zwart, die kant liet de waarheid wel zien. Maar die kant van de puzzel hield ze geheim. Ze liet die niemand zien, zelfs mij niet.
Everyone has a side who nobody knows. And that's the dark side. Only the owner can put the lights on. But if they don't have te power they can't.
Ik hoor een luide knal van een deur.
Voor ik het weet staan er 2 politie agenten in het huis. Scott ligt nog op de grond en Juul is inmiddels opgestaan.
Hij staat naast me. De agenten beginnen te praten in het Spaans. Probleem, ik kan geen Spaans en Juul ook niet. 'Sorry, i don't speak euhm spanish?' Komt er vragend uit mijn mond. Ze kijken naar Juul. 'I don't speak Spanish.' Zegt hij.
De agenten komen naar ons toe en onze armen worden ruw op onze rug "gelegd". 'Wat gebeurd er?' Vraag ik fluisterend aan Juul. 'We zijn aangehouden.' Antwoord hij. 'Hoe weet je dat?' Vraag ik. 'Dat hoorden ik.' Antwoord hij terug. 'Je sprak toch geen Spaans?' Vraag ik nogmaals een vraag. 'Niet vloeiend.' Antwoord hij weer. Ik zucht. We verlaten het huis. Ik kijk nog naar Scott. Ik hoor een ambulance. De tranen stromen nog steeds uit mijn ogen. Ruw worden we auto ingeduwd en rijden we weg. Juul snikt zachtjes.
'Ik ben bang.' Snik ik. 'Het komt goed.'
Fluistert Juul terug. Ik wil nu het liefst zijn hand even vasthouden. Gewoon als troost. Waarom kan deze vakantie niet gewoon normaal zijn? Ik kan geen Spaans. Moet ik een verklaring afleggen. Ik had niet eens een wapen, hoe the fuck kan ik verdachte zijn?
Er zwermen nog zoveel meer vragen door mijn hoofd.
Many questions no answers.
'Don't say anything and follow me.' Zegt een agent. De auto stopt voor een groot gebouw. Ik gok een politiegebouw.
Goh Sabine, logisch als je bent aangehouden dat je dan naar een politie-bureau gaat...
Een zucht verlaat mijn mond.
We worden ruw uit de auto gerukt. Ik word er zo ondertussen wel moe van. Beetje zachter mag ook wel. 'Auw.' Komt er uit mijn mond als ik stevig word vastgepakt. Weer word ik rug mee getrokken. Wat een liefde hier, tfoe kan ik niet tegenop. Sarcasme heerst.
We staan voor een balie en de agenten zeggen iets in het Spaans tegen de agente achter de balie. Ik kijk naar Juul. Hij lijkt het een beetje te volgen. 'Wat zeggen ze?' Vraag ik. Voor Juul kan antwoorden word er aan mijn arm getrokken. Een 'auw.' Verlaat mijn mond.
We worden meegesleurd naar een kamer. Het lijkt wel op een cel. We worden erin geduwd en onze handboeien gaan eindelijk af. Voorzichtig raak ik mijn polsen aan.
Ze hadden die gevallen echt te strak gedaan. Marteling gewoon. Juul doet hetzelfde. De agenten lopen weg en doen de kamerdeur dicht. Er staan niet eens stoelen. Als je over skeer spreekt. Is dit een toppunt.
'Wat zeiden ze nou allemaal?' Vraag ik.
'We zijn verdachte en we moeten wachten tot een volwassen iemand komt. En, we moeten morgen een hele verklaring afleggen er komt een persoon die alles vertaalt voor ons. Daarna mogen we misschien weg. Het kan zijn dat we hier moeten blijven.' Antwoord Juul. Ik zak op de grond.
'En ook nog is in het buitenland.' Zucht ik. 'We hebben recht op een advocaat.' Zegt Juul. 'Dat kan wel zo zijn maar als onze verklaring niet goed genoeg is, zijn wij de lul.' Zeg ik. 'Hey, we hebben niks gedaan, dat weet iedereen. Behalve hun. Bovendien, het is een luxe vakantie-huis. Misschien hangen er wel camera's.' Stelt hij me gerust. Hij heeft gelijk. Het komt wel goed. 'Ik hoop het.' Zeg ik.
Hij gaat naast me zitten en slaat twee armen om me heen. Ik was gestopt met huilen maar ik voel de tranen alweer komen. 'Sssst.' Troost Juul me. 'Ik wil naar huis.' Snik ik.
'Voor je het weet ben je weer thuis.' Zegt Juul. 'Nee, misschien zit ik hier nog wel een maand in dit land.' Kraak ik hem af. 'Vast niet.' Onderbreekt hij mij en m'n gesnik. 'Misschien is Scott wel dood.' Snik ik. 'Niks is met zekerheid op dit moment. Maar dat houd niet in dat we van het slechte moeten uitgaan.' Zegt hij. Weer heeft hij gelijk. Ik zeg er niks op. Ik weet ook niet zo goed wat ik erop moet zeggen.
'Sab, stop met huilen. Wees even sterk. Niet alleen voor jezelf. Melanie en Scott zouden ook willen dat je niet de hele tijd zit te huilen.' Het klinkt hard maar Juul heeft gelijk. Ik moet sterk zijn. Voor Melanie en Scott.
----------------------------------------------
Heay, sorry dat dit hoofdstuk niet zo super lang is. Er komt geen deel 3. Het volgende hoofdstuk is ook gewoon weer P.O.V. Melanie.
Ik zal het erbij zetten. Zoals jullie zagen heb ik een aantal zinnen schuingedrukt. Je kan het zien als quotes. Ik bedacht ze en vond ze erbij passen.
Hier op de camping even een samenvatting maken:
Van de Squad zijn er al 5 weg.
Kasper: belg. (Hij was geniaal met zijn praatjes.)
Niels: Nederlander. (Hij kan facking goed Frans dus hij vertaalde alles. Het was Google translate voor de squad. Hij was ook best grappig.) wie gaat nu alles vertalen. 😩
Joris: Nederlander. (Ik kon best goed met hem overweg.)
Paul: Frans. (Een fuckboy en Player maar ondanks dat wel aardig.)
Tim: Nederlander. (Een echte avonturier. Altijd risico's nemen. Maar wel heel aardig.)
Dat was het wel zo beetje. Ik mis hun wel. Niels en Tim zijn vandaag weg gegaan. Ik ben al heel vaak naar de Macdonalds gelopen.
Einde verslag.
Adios amigos
~Fem_Jwz~
