~18:00....
'Het was echt helemaal niks aan die open dag.' Zegt Scott. 'Welke open dag?' Vraag ik. 'Maar we hebben gelukkig wel wat pokémons gevangen.' Zegt Juul. Oké Whut pokémons? Ik wilde net mijn glas pakken maar ik zette het terug toen ik het hoorde. 'Dat was niet mijn vraag en what the fack pokémons gevangen?' Vraag ik verbaasd. Even serieus in wat voor generatie zijn we nu beland? 'Pokémon go, daarmee kun je pokémons vangen zowat iedereen doet het!' Roept onze kneus overtuigd. 'Alsjeblieft zeg, hoe oud zijn jullie?' Zeg ik spottend. '17 jaar, maar spel is echt geniaal.' Zegt Scott. Sabine en ik kijken elkaar ongelofelijk aan. 'Yeah right, nou veel plezier met pokémons vangen in het echte leven.' Zeg ik sarcastisch. 'Dankjewel, nu worden we Pokémon trainers!' Roepen Scott en Juul bijna in koor. 'Kleuters.' Zucht ik.
'Willen jullie anders zometeen mee?' Vraagt Scott best serieus. 'Ik wil wel mee.' Zegt Sabine. 'Ik heb niet zoveel zin om mee te gaan, maar jij mag wel mee hoor Sab. Ik vermaak me wel.' Geef ik antwoord. 'Oké, en je vindt het echt niet erg?' Vraagt Sabine. 'Nee hoor ik wilde toch nog wat alleen doen.' Geef ik antwoord. Ik bedacht me net dat ik wel wat onderzoek kon gaan doen over 14:03. 'Nou dat is dan geregeld mensen?' Vraagt mijn moeder. 'Ja, gaan jullie nog wat doen mam?' Vraag ik. 'Je vader en ik hebben een bijeenkomst.' Antwoord me moeder terug. 'Hoe laat?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Kwart voor 7 tot morgen. Dus wij gaan zo weg.' Beantwoord mijn vader. Lange bijeenkomst dan. 'Pas goed op jullie zelf!' Zegt mijn moeder bezorgd. 'Jaja veel plezier mama en papa.' Zeg ik. 'Dankje schat.' Bedankt
Mijn moeder me.
Scott, Juul, Sabine en mijn ouders zijn inmiddels vertrokken. Ik loop naar de computer, misschien vind ik wel wat op internet. Ik doe de computer aan en pak een bakje chips. Als de computer is opgestart klik op internet en zoek ik op: 14:03. Ik krijg wel wat informatie tevoorschijn. Alleen maar nutteloze informatie. Dat 14:03 een tijdstip is weet ik ook wel zo onderhand.
Na een kwartier te hebben gezocht zie ik iets staan en klik erop ik krijg de volgende informatie te zien:
14:03 is een tijdstip. Op dit tijdstip werd in de oudheid elke dag stipt
14:03......
*Internet browser niet beschikbaar.*
Heb ik weer. Eindelijk iets gevonden wat nuttige informatie had. Is de internet browser niet beschikbaar. Wel toeval trouwens.... Geërgerd klik ik het weg en zak ik achterover. Daar gaat mijn informatie.
'Wat is er?' Hoor ik een stem vragen. Ik kijk achter me waar Kevin staat bij de ingang van het zwembad. 'Niks.' Antwoord ik kortaf. 'Jawel.' Zegt hij grijnzend. 'Ik had iets gevonden over 14:03 en toen was de browser OPEENS niet meer beschikbaar.' Zeg ik geïrriteerd. 'Dat is wel vreemd ja. Waar is de rest?' Vraagt hij. 'Weg.' Antwoord ik terug. 'Dus we zijn nu met ons tweeën?' Vraagt hij. 'Japp.' Zeg ik.
Hij pakt een stoel en gaat bij me zitten bij de computer. 'Wat had je gevonden over 14:03?' Vraagt hij. 'Dit!' Zeg ik. Ik had er een foto van gemaakt. Ik laat de foto zien. 'Oké ik type de site over en zoek het wel op via mijn telefoon.' Zegt hij terug en pakt zijn telefoon. 'Lukt het?' Vraag ik ongeduldig. 'Ja ik heb hem.' Zegt hij kalm. We lezen wat erop staat:
14:03 is een tijdstip. Op dit tijdstip werd in de oudheid elke dag stipt 14:03 bloed afgenomen van willekeurige mensen. Dit bloed werkt gebruikt voor onderzoek. Wat voor onderzoek is tot de dag van vandaag niet bekend. Wel is bekend dat er nu mensen zijn die er meer vanaf weten en verder gaan in het onderzoek. Dit komt voornamelijk voor bij jonge meisjes. Sommige worden een soort van gestalkt. Het beste is dan zo veilig mogelijk te blijven. Ga niet zelf op onderzoek uit! Want er kunnen ook andere dingen met u gebeuren.
Denk hierbij aan:
*Internet browser niet beschikbaar.*
'Damn serieus alweer?!' Zeg ik boos.
'We weten in ieder geval meer over 14:03.' Zegt Kevin. Hij heeft gelijk. 'Dat is waar maarja.' Zeg ik terug.
'Genoeg onderzoek voor vandaag.' Zegt Kevin en hij staat op. Ik sta ook op en zet de stoelen terug op plek van afkomst. 'Ja ik heb er ook even geen zin meer in.' Zeg ik en loop naar buiten. 'Hoe laat is het?' Vraagt Kevin aan me. Ik pak mijn telefoon en kijk wat er staat. 'Het is tien voor acht.' Zeg ik. 'Nog plannen?' Vraagt Kevin. 'Nee jij?' Vraag ik terug.
'Ik ook niet.' Beantwoord hij. 'Melanie?' Vraagt hij. 'Ja Kevin?' Vraag ik terug.
'Noem me maar Kev.' Zegt hij. 'Is goed noem mij maar Mel.' Zeg ik terug. 'Is goed Mel.' Zegt hij. Ik loop naar de bank binnen want ik heb het buiten wel gezien. Ik neem plaats en ga op mijn telefoon. Ik zie dat Kevin eraan gelopen komt en naast me gaat zitten. 'Mel?' Vraagt hij. 'Ja Kev?' Vraag ik terug en kijk hem aan. 'Ik heb iets voor je.' Zegt hij. 'Wat dan?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Loop is mee.' Beveelt hij me. Ik loop hem achterna na naar buiten. 'Waar gaan we naar toe?' Vraag ik. Hij pakt mijn hand vast en loopt naar zijn Ferrari. 'Stap in madam.' Zegt hij en opent een deur. 'Gentleman.' Zeg ik met een lach op mijn gezicht. 'Weet ik.' Zegt hij en stapt in. 'Mel kijk me even aan.' Beveelt hij nog is. Ik kijk hem aan en zie dat hij een Bandana pakt. 'W-wat ga je d-doen?' Stotter ik. 'Dit moet even. Het is voor een verrassing.' Zegt hij en blinddoekt mij. 'Kev, ik ben...-' Ik wil mijn zin afmaken maar hij legt een hand op mijn mond. 'Niet bang zijn.' Zegt hij kalm. Ik "kijk" vooruit en hij start de auto. Na ongeveer een kleine driekwartier gereden te hebben staan we stil. 'We zijn er!' Roept Kevin. 'Waar zijn we?' Vraag ik. Hij reageert niet en bestuurt mij lichaam. Ik vind dit eng worden. Ik hoor heel veel mensen. Het is druk. 'Mel, nog heel even volhouden.' Stelt Kevin mij gerust. Ik hoor Kevin aan de telefoon met iemand praten. Ik kan het alleen niet verstaan door alle drukte.
'Mel?' Vraagt Kevin. 'Ja?' Vraag ik. 'Nog minder als een minuutje.' Zegt hij en ik haal opgelucht adem.
Na inderdaad minder als een minuut voel ik dat er iemand voor me staat. Wel een bekende geur. Mijn Bandana word afgedaan. Het licht doet best heel veel zeer aan mijn ogen. Ik kijk voor me en een lach vormt op mijn gezicht.
'OH MY GOD DELIANO!' Roep ik en geef hem een big-hug. 'HEAY MEL!' Zegt Deliano lachend.
'Wie zijn idee was dit?' Vraag ik trots.
'Die van ons!' Ik kijk achter me en daar staan Scott, Sabine en Juul. 'Wat lief!' Zeg ik blij. 'Graag gedaan, dit was gewoon ons plan maar dat van Pokémon go niet.' Zegt Scott. 'Ja dat Pokémon go was gewoon de perfecte timing.' Zegt Sabine. Ik geef iedereen een knuffel inclusief Juul en Kevin.
'Weten papa en mama dit?' Vraag ik aan Scott. 'Ja, en die vonden het goed. Hij verblijft hier tot wij ook weer weg gaan.' Antwoord Scott. 'Okay.' Zeg ik vrolijk. We lopen met z'n allen naar de Ferrari van Kevin. Er is te weinig plek dus ik moest maar op schoot zitten bij Sabine. We kletsen wat in de auto en ik
maak een selfie van ons allen in de auto. Deze vakantie gaat 14:03 niet van mij verpesten.
----------------------------------------------
Heay, wat vinden jullie ervan dat Deliano terug is?!
Adios amigos
~Fem_jwz~
