Geen enkel licht schijnt in mijn ogen, ondanks dat ik ze open heb. Wie of wat heeft mij nou weer in zijn/haar bedwang? Ik wil niet meer, ik wil niet meer, ik WIL niet meer, ik kan niet meer... Het spookt maar door mijn hoofd, tranen die over mijn bleke ongezonde huid rollen. Ik moet sterk zijn, maar ik kan het niet, ik moet mijn moet behouden ook al wil ik het niet.
Mijn leven dat overhoop is, de weg die ik nu volg, hoeveel passen moet ik nog zetten voordat het stopt? Ik probeer me in te houden, ik kan mijn energie niet aan huilen verspillen.
Voetstappen klinken in mijn oren.
Langzaam vormt er licht in mijn ogen, pijnlijk dat het is, ik heb zolang geen licht meer gezien voor mijn gevoel.
'Hoi.' Zegt een stem droog. 'Hai?' Groet ik terug. 'Wie ben jij?' Vraag ik. Nog steeds wrijf ik in mijn ogen van het licht. 'Ken je me niet meer?' Vraagt de stem. Het is een vrouwenstem. Nu herinner ik me de stem weer. DIT, kan NIET waar zijn. Meent het leven mij dit nou? 'Uit duizenden.' Zeg ik zo bitchi mogelijk. 'Weg lopen is strafbaar.' Zegt ze en ze komt naar me toegelopen. 'Ik haat je!' Schreeuw ik. 'Ik hou van je.' Zegt de stem droog. 'Laat me gaan.' Sis ik. 'Nee, ik heb je eindelijk gevonden en ik zal je nooit meer laten gaan.' Zegt ze. 'Je bent een gestoord wijf.' Stribbel ik.
'Nee, je weet heel goed wie ik ben.' Zegt ze met een lach op haar gezicht. Ik walg hier van.
Langzaam komt ze naar me toe. 'Laten we even bijkletsen.' Zegt ze terwijl ze naar mijn oor buigt. 'Wij hebben genoeg gekletst.' Zeg ik. 'Nog net zo als altijd.' Zegt ze. 'Ik ga niet met jou mee. Heks.' Zeg ik bot en ga op de grond zitten met armen over mijn knieën. 'Nog altijd eigenwijs?' Zegt ze. Ik rol met mijn ogen. 'Ik ben veranderd.' Antwoord ik. 'Ik ook.' Zegt ze. 'NEE!' Schreeuw ik. 'Zo, zo, zo dom van je.' Begint ze. 'Wat?' Vraag ik. 'Om niet mee te werken.' Verteld ze verder. Ze streelt mijn arm en ruw ruk ik het van haar weg. 'Raak me niet aan.' Zeg ik vel. 'Je bent van mij.' Fluistert ze in mijn oor. 'ECHT NIET!' Roep ik.
'Maar wie weg loopt krijgt straf.' Zegt ze met een lach op haar gezicht.
Mijn hart begint sneller te kloppen. Ik ken d'r als geen ander, haar straffen zullen me een trauma bezorgen nog meer dan ik al ooit in me leven ooit heb gehad.
'Doe wat je wilt.' Zeg ik zo harteloos mogelijk. 'Hmm, dat antwoord verrast me.' Zegt ze. Deze ruimte is trouwens net een kelder, zo afgesloten, koud, kil en gevoelloos. En dat is ook precies degene die ik voor me heb. Zielloos.
'Zullen we dan maar beginnen met je straf?' Zegt ze vol genot. 'Ik kan niet wachten.' Zeg ik met volle sarcasme. 'Dat dacht ik ook.' Antwoord ze. Ik sta op. Ze pakt iets van de muur af en komt naar me toe gelopen. 'Voor het geval je weer weg loopt.' Zegt ze en pakt me armen. Ik voel dat er ijzer omheen gaat. Handboeien. Langzaam betast ze me lichaam van boven naar benemen richten me voeten waar ze stopt. Met een ruk trekt ze me benen naar achter waardoor ik full op de grond val. 'AUW.' Roep ik. Ze sleurt me mee naar een andere ruimte. Een lange gang gaat me tegemoet. Ik zie een nooduitgang. Daar moet ik uit! In me gedachten probeer ik een plan te bedenken. Tot zover het lukt.
Ik hoor een deur open gaan en boem, me hele lichaam in 1 klap verwarmd. Ik word op een stoel gedrukt. Ik word vastgezet en strak ook. Ik zie een lach haar gezicht vormen. Ik zit voor een kachel. Ik slik.
'Word mijn meisje nu bang?' Zegt ze op een kinderachtige toon. 'Heks.' Die woorden roep ik hardop. Mijn topje word losgescheurd. Wat the fack is ze van plan? Ze zit op me schoot. 'Ga van me af!' Stribbel ik tegen. Ze staat op en loopt naar de kachel. Ze pakt een staaf met aan het einde een gebroken hard.
Ze komt weer naar me toe gelopen en drukt het net iets boven me linkerborst. 'AAAAAAAAAAAWWW.' Schreeuw ik het uit. Ik word hier gewoon gebrandmerkt! Vol genot drukt ze nog even door. De tranen die over mijn wang rollen van pijn. Ze haalt eindelijk de staaf van me af en drukt het weer in de kachel. Ik probeer er niet naar te kijken. Ze gaat weer op me zitten en betast het gebrandmerkte stuk huid. 'Nog 1 darling.' Fluistert ze in mijn oor en ze geeft een kus op me wang. Ze staat weer op en draait me om. Ik zit nu met de rug naar de kachel. Help me. Roep ik in mijn gedachten. Help me.
Ze loopt weg en ik hoor haar de staaf pakken. Ik hoor de voetstappen weer naar mij toe komen. Ze drukt mijn shirt omlaag en drukt het einde op mijn rechter schouderblad. 'AAAAUUW.' Schreeuw ik nog harder als net. Weer stromen de tranen over mijn wangen van pijn. En weer drukt ze even door.
En alweer haalt de staaf eindelijk van me lichaam. Ik hoor haar weg lopen.
'IK HAAT JE!' Schreeuw ik.
Ze klapt de deur dicht. Het doet haar niks en boeit haar niks.
Hier kom ik nooit weg. Ik friemel tot zover ik kan in mijn zakken. Niks, noppes, nada. Dit word mijn dood. Ongetwijfeld.
----------------------------------------------
HEAY, ben ik weer 💁🏼🙋🏼. Spannend.... wat denken jullie? Wie is hettttt?
Btw, over 3 weken VAKANTIE 😏🎉 k kan nu al niet meer wachten damn. Oké tot het volgende hoofdstuk sgatjesss!
WEL BLIJVEN LEZEN EH? Love u all❤️👋🏻
Adios amigos
~Fem_Jwz~
