Baby You're My Destiny

The Finale

[Kinabukasan maagang nagising si Richard, paglabas niya ng kwarto saktong nag-aayos na ng dining table ang mga Tito niya.]

"O hijo sakto gising mo, kakain na. Masarap niluto ng Tita mo, extra special kasi nandito ka daw tska alam niyang masayang-masaya ka ngayon." (^-^) anyaya ni Tito Vicente.

Ngiting tagumpay naman ang Richard.

"Siya nga pala hijo, asan na si Maine? Tulog pa ba?" Tanong naman ni Tito Joey.

Bago pa nakasagot si Richard, biglang lumabas mula sa kusina sila Tita Helen, Tita Eileen at Jhe dala-dala ang mga niluto nila.]

"Wow mga Tita ang babango naman ng mga yan, nakakagutom!" ｡^‿^｡

"Naku hijo, sinarapan namin talagang tong mga to para sa inyo ni Maine. Asan na ba siya? Gisingin mo na kaya." (*^_^*) nakangiti pang sabi ni Tita Helen.

[Siya namang paglabas ni Maine sa kwarto ni Richard. Sa may baba kasi yung piniling kwarto ni Richard.]

(⊙o⊙) (⊙o⊙)？

Literal na nanlaki ang mata ng lahat except siyempre si Richard na abot tenga ang ngiti.

"Good morning Mahal ♥♥♥" (^-^) sabay kiss sa cheeks.

Di malaman ng dalawa kung matatawa ba o sila o magtataka sa reaksyon ng lima.

"Good morning po mga Tito.. Tita.. Jhe.! Pasensya na po tinanghali ata ako ng gising." (^_^)

Para naman silang natauhan ng madinig ang boses ni Maine.

"Hija... Magkasama kayong natulog dalawa?" (⊙o⊙) di na napigilang magtanong ni Tito Vicente.

"PO?!" (⊙o⊙) at sila naman ang nanlaki ang mata, haha. Di kasi nila alam pano mag-eexplain.

"Ahm.. Tito... Tita.. .wala pong nangyari, promise!" medyo pinagpawisan ang Richard sa kaba. Hahaha.

"Opo.. wala po talaga... maniwala po sana kayo." ﹋o﹋ pulang-pula na sa hiya si Maine buti nalang nasa tabi niya si Richard.

And they laughed.

"Bat ganyan itsura niyo?, naniniwala naman kami, ok? Alam naman naming masyado kang mahal ng pamangkin namin at nirerespeto ka niya." (^-^) banat ni Tito Joey.

"Sige na umupo na kayo, kumaen na tayo habang mainit pa tong nga ulam." anyaya ni Tita Eileen.

[After that very special breakfast, naglakad-lakad muna ang dalawa, magtatanghaling tapat na sila sandaling tumambay sa isang cottage.]

"Mahal, anong oras ba yung flight natin? Excited na kong umuwi, sobrang miss ko na miss ko na sila Mommy, Daddy at syempre si Ate." (^_^)

"Hapon pa flight natin mahal eh. Pero ... to make you happier, may surprise ako sayo." (-‿◦)

"Ano yun?" (^.^）

"Just close your eyes. And at the count of three dahan-dahan kang dumilat, ok?" (^_^)

"Ok!" and she close her eyes.

[After kumaway at sumipol ni Richard to mark a signal, nagsimula na siyang magbilang.]

1...2...3!

Maine slowly opened her eyes.

"MOM? DAD? ATE?!" (⊙o⊙)？

[She's literally iyak tawa habang tumatakbo palapit sa kanila to give them her warmest hug.]

"Sorry po..." (ಥ_ಥ)