APTAL.

Kollarım Kopmak üzere ! Tanrım sırf Başka Bir şehire Taşınıyoruz Diye Bu kadar Gereksizlik Niye?! . Bir adım daha atsam Ayaklarım Kopacak. Koltuga Devriliyorum. Rahatlıyorum Bi an. Sonrası. Uyku..

ZIIRRR! ZIIIRR! Ahh! Tanrıım ! Bu Gürültü de ne ? Aşşagı İnmeye Çalışıyorum ama Sanki Tüm gece İçmiş Ayyaşların Yürüyüşünden Farkı Bile Yok Yürüyüşümün. Hatta Duruşumun. Farkında degilim. Kapıyı açıyorum. Gelen eylem. ''Berbat Gözüküyorsun İzel.'' Uykudan Yeni Uyanmış Birinden nasıl Olmasını Beklersiniz ki ? tabiki berbat gözüküyorum. ''Bunu söylemek İçinmi Geldin? Iıım. Ben uyuyoruum'' ''Heey ! 4 saat Sonra Uçağın Var hanımefendi. Ve Görüyorum ki Daha hazır bile degilsin. Hem bunun İçin Gelmedim Kanka. annen Aradı. Sana ulaşamıyormuş. Merak etmiş.'' Telefonuma Bakıyorum ''Evet alışverişteyken Şarjı Bitmiş. Neyse İçeri Gel Kanka'' ''ee Toparlanabildin mi?'' ''eh işte. Aslınd..'' Sözümü Kesiyor ! En nefret ettigim Şey ! ''Mertle Vedalaştınmı?!'' Hassiktir ! Bu taşınma Olayı Tamamen Unutturdu onu. Kesinlikle ayrılmam Gerekiyor Ondan. ''Olamaz. Eylem sen burda Kal. Kalan eşyaları Topla Ne bileyim işte. Ben 15 dakikaya Geliyorum'' Montumu ve Ayakkabılarımı Giydigim Gibi Fırladım. Neyseki Çok uzakta Degildim. 10 dakikalık bi Mesafe sonuçta. Şimdi asıl düşünmem Gereken Şey Mert. Ne kadar zor olabilir ki 2 Yıllık sevgilimden ayrılmak? Kimi kandırıyorum ben? Onu deli Gibi seviy... Heey ! Neler oluyor Orda? Dar bir sokak. sadece İnce Işıklar Geçiyor. Yüzleri görünmüyor. Bir Çocuk var. Bir kızı duvara Yaslamış. Bir elinde Bira şişesi var diger Eli De Kızı duvara Sabitlemek için duvarda Duruyor. Öpüşüyorlar. Yakınlaşıyorum.. Oo-olamaz! Bu mert ! Yanındaki Kızı görmek için yaklaşıyorum. Sonuçta Saçını Başını Yolacagınız Kızı Görmek istersiniz. Bu da Damla ! En yakın arkadaşlarımdan. Dayanamıyorum. Nefes alışlarım Bile degişiyor. ''MERT!'' ''İi-izel?'' Damlayı Duvara itiyorum. Saçından Tuttuyorum. Canı acıyor. ''Neden Benim sevgilim Ha! Niye! Konuşsana Küçük Orospu! '' İnliyor sadece. Nerdeyse tüm saçları elimde Çünkü. Ve inatla Çekiyorum. ''Bb-ben Bişey yapmadım'' diyor. Sinirden titriyorum. ''Ne demek Bişey yapmadım! Gelmeseydim Sevişiyordunuz Lan ! Sürtüük ! '' ''Beni sevgilin ö-öptü'' Başımdan Kaynar Sular dökülüyor sanki. Bırakıyorum damlayı. Merte dönüyorum. ''Nasıl Yaparsın?! '' ''Üzgünüm..'' Sinirleniyorum iyice. Tokat atıyorum merte. Hayatımda Kimseye o kadar sert Bi Tokat attıgımı Hatırlamıyorum. Gülümsüyor. Ağlamaya Başlıyorum. ''Bitti Mert!'' Arkamı dönüyor ve Yavaşça Yürüyorum. Kolumdan tutup Duvara yaslıyor beni mert. Tıpkı Damlaya Yaptıgı Gibi. ''Bırak beni.'' ''Sen gidiyorsun İzel.'' ''Temelli degildi. Yazları gelecektim. Yine Birlikte Olacaktık'' ''Ne Yaparım Ben sensiz ?'' ''Ne yapacagını Gördüm mert. Bırak beni!'' ''Anlamıyorsun, Dayanamam İzel. Sen gideceksin. bense Hep burda Kalacagım anlıyormusun? Gezdigimiz Tüm sokaklar, Buluştugumuz Parklar, Gittigimiz sinema Salonları ve seni Anımsatan diger Yerler. Ben heryerde senin Kokunu duyacagım. Gözlerim dolucak Her seferinde. Delirecegim Lan. Hatta yerine Başkalarını Koymaya Çalışacagım. Onlarda da senden Birşeyler bulacagım. Yine özleyecegim. Mahvolacagım! '' Ağlıyordu. Ölmek istiyorum gerçekten. Şu an öldürün beni. Onu hiç Böyle Görmedim Çünkü. Hiç içki içmezdi O.. ''Bitti Mert.'' Koşmaya Başladım. Onu bırakmak İstemiyordum. Arkamı döndüm. Mert Yere Çöktü ve İçmeye devam etti. Ağlıyordum Çünkü canım Çok yanıyordu. Mertin O hali gözümün önünden Hiç gitmiyor..

Sonunda Evdeyim. Hiçbirşey Sorulsun İstemiyorum. Eylem sesleniyor ''İzeel?'' ''Eveet'' Çıkıyorum yukarı. Nerdeyse Herşey Tamam Sadece birkaç küçük eşyam Kaldı. Şu anda Canım hiçbirşey Yapmak istemiyor. Uzanıyorum. Aglamaya Başlıyorum. ''Ne oldu?'' ''Ayrıldık işte eylem.'' ''Bu kadarmı?'' ''EVET BU KADAR NE OLMASINI BEKLİYOSUN Kİ?!'' ''Sen sinirlisin.pardon.'' ''Özür dilerim.'' ''Önemli degil'' Telefonum Çalıyor. annem. ''Alo?'' ''İzel ben birazdan Çıkacagım. Son hazırlıklarınızı Yapın.'' ''Tamam'' Eyleme Dönüyorum. ''Son dakikalarım'' Gülümsüyorum. Gözleri doluyor yanına gidip Sarılıyorum ''Hayır sakın aglama Lütfen. Biz hep Görüşecegiz'' ''Pekii. Aglamak yok..''

Kapı Çalıyor. Gelen annem. ''Hadi Kızlaar'' Yukarı Geliyor. 2 Tane annem 1er Tane de ben ve Eylem Alıyoruz . Arabaya Doğru Gidiyorlar. Bense O bomboş Eve Birkez daha Bakıyorum. Burda O kadar çok anım var kii.. Hiç Gidesim Gelmiyor. En Kötüsü de Ne Biliyormusunuz? Annenizin işi Tarafından Mutlu oldugunuz Yer ve İnsanlardan Uzak kalmak. Babam Burda Olsaydı Gitmek zorunda Kalmazdık Belkide. Neden gittin Baba? Neyse Ben atlattım O konuyu. Ve şimdi Bakıyorum Da Katetmem Gereken Birsürü Yol ve İnsan var. Hani derler Ya, ''Gitmek Gerek Bazen''..