Pa Lamtumire

-13-

Ne shkolle na thane se do futej edhe anglishtja si provim i detyruar keshtu qe per siguri hyra ne nje kurs bashke me Emen, pasi Edisa ishte teper e avancuar dhe si nevojitej. Doja te flisja me dike, t'ia shprehja dikujt pasi sduroja me. Ama kisha shume turp, kisha degjuar qe shume shpesh ka ndodhur qe te bien ne dashuri me shokun ose shoqen e ngushte dhe sishte dicka qe per te pare me ndodhi mua, por ishte hera e pare qe po e provoja une nje ndjesi te tille. Bisedat me te zgjatnin edhe me shume thuajse asnje nate nuk flinim deri ne 3 te mengjesit dhe pastaj kur zgjohesha per ne shkolle, ndjehesha e vdekur. Shpesh me vinte te flija ne klase apo kur vinte ora e kursit ishte tmerr.

-Ti je cmendur qe rri gjithe naten thuajse pa gjume. Habitem se si ia del. -me thoshte Edisa

-Sa here qe i them 'naten e mire' me kerkon te rri prape. Hap ndonje teme e keshtu mbesim aty deri vone.

-Po cfare flisni aq shume?

-Hahaha muhabete ka plot.

Si tregova serish, dhe ta mendosh se skisha kurre kaq e paguximshme.

Po prisnim te vazhdonte kursi dhe u futem me Emen ne nje bar caffe.

Do i tregoja, nami te behej smund t'ua fshihja atyre qe dinin gjithcka per mua. S'kishte kuptim me!

-Ema!...E di... dua te te them dicka...

-Po...??

-Ka te beje me... Ermalin... une.. une.. epo mire e dua. Madje e dua shume dhe jo si shok.
-E pse e thua keshtu? Eshte dicka e bukur Vikena.

-Jo!! Une kam frike.

-Edhe ai te do, te betohem dallohet sa here flasim per ty. Madje mua ka thene qe te do.

-Ema! Po flet seriozisht??? Ne i themi njeri-tjetrit shume shpesh "Te Dua!" ama ne menyre shoqerore.

-Te betohem qe po, pastaj kjo duket qarte tek ai.

-Ka kohe, vite qe e dua por skam pasur guxim t'ia pranoj vetes.... e keshtu skam mundur t'ua them as juve. Edisa se di akoma.

Ate nate Ema kishte folur me te dhe i kishte thene:

-Po sikur Vikena te te donte me shume se shok?

-Oh jo Emushe! Une e di qe sdo e arrij ndonjehere dashurine e saj, keshtu qe lumturohem duke e pasur thjeshr shoqe.

Te nesermen i tregova dhe Edises.

-Si ka mundesi dhe ne sdime asgje???

-Kam dashur ta hedh pas, sia kam pranuar vetes zemer, kisha frike.

-Nuk ke bere mire aspak... gjithsesi une dua te jesh e lumtur. (dhe me perqafoi fort.)

-Jo s'besoj se do ndodhe gje, ai eshte munduar shpesh te ma shprehe dhe une se kam lejuar. Doja thjesht tua tregoja ju, s'durova dot me.

-Por... une besoj se ju duheni Vikena.

-Thone se nese dicka fatit i teket ta vendose ndodh... keshtu qe sdua te nxitohem. Sdua te shkoj e ti them : "Shiko, une tani te dua!". Jooo! Pastaj duhet menduar qe ai eshte mashkull dhe se besoj aspak se seshte i lidhur. Sa here qe flisja me te merzitesha shume, ndonjehere me vinte te qaja. Shpesh mendoja ta fshija nga fb, te largohesha fare nga ai. Por... tek e fundit ishte sjellur shume mire me mua dhe e meritonte nje shpjegim.

Me 17 maj kishte ditelindjen, Ema kishte folur nje nate perpara me te dhe e kishin lene te dilnim.Ishim 8 vete, ai kishte dashur te fliste dicka me mua por ishim shume dhe skishte patur mundesi. Kur u ndame nga ai sepse do dilte edhe me ca kusherinj me erdhi te qaj... Smundja Me!