~NICOTINE~ (Luke Hemmings)

Chapter 19|| ''Όλα είναι εντάξει.''

''Anne;''άκουσα την φωνή του Luke δίπλα από το αυτί μου.

Αν και με είχε ξυπνήσει,ήθελα να προσποιηθώ ότι κοιμόμουν ακόμα.Εξάλλου δεν θέλω να πάω σήμερα στο σχολείο.Όχι μετά από αυτά που έγιναν εχθές με τον πατέρα μου.Απλά θέλω να κάτσω μαζί με τον Luke και να ησυχάσω.

''Το ξέρω ότι είσαι ξύπνια.''μου είπε και χαμογέλασα.

Πως μπορεί να το κατάλαβε;

Άνοιξα τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν τα μάτια του.Του χαμογέλασα και εκείνος μου φίλησε το μέτωπο.

''Πως το κατάλαβες;''του είπα σιγανά,προσπαθώντας να μην χαλάσω την ησυχία που υπήρχε ανάμεσα μας.Ύστερα,πήγα πιο κοντά του με αποτέλεσμα να χωθώ στην αγκαλιά του.

''Πως κατάλαβα τι;''με ρώτησε καθώς με κοίταξε.

''Ότι ήμουν ξύπνια.''του είπα και του φίλησα τον λαιμό του απαλά.

''Σε έβλεπα σχεδόν μισή ώρα,οπότε όταν είπα το όνομα σου και ξύπνησες το κατάλαβα επειδή άλλαξε ο ρυθμός της αναπνοής σου.''μου είπε με ένα χαμόγελο και πήγα λίγο πιο μακριά του.

''Γιατί με έβλεπες τόση ώρα;''του είπα και τα μάγουλα του κοκκίνησαν.

''Γιατί ήσουν τόσο ήρεμη και όμορφη όταν κοιμόσουν.''μου είπε με ένα χαμόγελο και πριν το καταλάβει,τον φίλησα στα χείλη.

Τα χέρια του μετακινήθηκα στην μέση μου καθώς μετακινήθηκα πάνω του.

Μόλις απομακρύνθηκε από εμένα,τον κοίταξα στα μάτια και τότε ήταν η στιγμή που ένιωσα ότι θα έκλαιγα.

Η πραγματικότητα μπήκε μέσα στο κεφάλι μου τόσο απότομα και τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους στα μάτια μου.

Χωρίς να το καταλάβω,βρισκόμουν ξανά μέσα στην αγκαλιά του καθώς άκουγα την φωνή του να μου λέει διάφορα χαλαρωτικά πράγματα.

Μετά από λίγο,σήκωσε το κεφάλι μου με το χέρι του,τόσο απαλά,λες και ήμουν πορσελάνινη κούκλα και με κοίταξε στα μάτια.

''Καλύτερα;''με ρώτησε και δεν του απάντησα. 

Δεν ήμουν καλύτερα και δεν ήθελα να του λέω ψέματα.

''Πες μου τι σκέφτεσαι.''μου είπε και μπορούσα να δω τον πόνο και την στεναχώρια που ένιωθε μέσα του από τα μάτια του.

Αλλά δεν ήθελα να νιώθει έτσι εκείνος.

Δεν το άξιζε.