Καθόταν εκεί.
Στο προαύλιο του σχολείου μαζί με τα άλλα τρία αγόρια.
Τα μαλλιά του ήταν χρυσά στο φως του ηλίου και το χαμόγελο του με έκανε να χαμογελάσω και εγώ η ίδια.
Τα μάτια του ήταν στραμμένα στον Calum, ο οποίος κάτι έλεγε εκείνη την ώρα με αποτέλεσμα να κάνει τα υπόλοιπα αγόρια να γελάσουν.
Θα κρατήσει άραγε αυτή την υπόσχεση που μου έκανε εχθές;
Θα είναι ακόμα ο ίδιος Luke με εκείνον που έκλαιγε και με φιλούσε ή θα είναι ακόμη ο ίδιος Luke με εκείνον που ξεχνάει όλο το παρελθόν μας και έπειτα με αγνοεί τελείως;
Πήρα μία βαθιά ανάσα και έβαλα τις κακές σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου,καθώς προχωρούσα προς τα αγόρια.
''Καλημέρα!''τους είπα όσο πιο φυσιολογικά μπορούσα. Δεν ήθελα να δείξω καμία από τις φοβίες μου στον Luke.
''Καλημέρα.''μου είπε ο Ashton και τα άλλα δύο αγόρια μου χαμογέλασαν.
Ο μόνος που δεν έκανε τίποτα ήταν ο Luke.
''Τι κάνετε;''ρώτησα προσπαθώντας να μην δείξω πόσο με πείραξε που δεν έκανε τίποτα ο Luke.
''Καλά...''μου είπε ο Michael και μου χαμογέλασε.
Όλα τα αγόρια είχαν ένα τεράστιο χαμόγελο στα πρόσωπα τους και δεν ήξερα γιατί.
Ίσως ήταν από αυτό που είπε ο Calum νωρίτερα.
Ακόμα όμως,ο Luke δεν είχε κάνει τίποτα.
Το μόνο που είχε κάνει ήταν να κοιτάει τα αγόρια και κάποιες φορές εμένα.
''Εμ.. Εμείς λέμε να φύγουμε γιατί θέλουμε να πάμε πιο νωρίς στις τάξεις μας.''είπε ο Michael άβολα και τον κοίταξα περίεργα.
''Από πότε θέλετε να πηγαίνετε στις τάξεις πιο γρήγορα;''ρώτησα και ο Michael χαμογέλασε.
''Από πότε έχεις γίνει τόσο περίεργη;''με ρώτησε και εκείνος και γέλασα.
''Τέλος πάντων... Πάμε εμείς.''είπε και ακολούθησε τον Ashton και τον Calum οι οποίοι είχαν είδη φύγει.
Του χαμογέλασα και ύστερα γύρισα για να κοιτάξω τον Luke ο οποίος καθόταν ακόμα σε ένα από τα παγκάκια του σχολείου.
Τα μάτια του κοιτούσαν μέσα στα δικά μου,αλλά δεν έκανε ούτε έλεγε τίποτα.
Ίσως να μην εννοούσε αυτά που είπε εχθές...
Ίσως να ήταν όλα ένα λάθος της στιγμής...
Πάλι όμως,παρά την υπόσχεση του,έκανε αυτό που είπε ότι δεν θα κάνει ξανά.
KAMU SEDANG MEMBACA
~NICOTINE~ (Luke Hemmings)
Fiksi Penggemar"Δεν μπορώ..." του είπα κοιτάζοντας τον. "Και γιατί δεν μπορείς;" με ρώτησε καθώς με κοιτούσε επίμονα. "Γιατί είμαι διαφορετική από εσένα. Είμαι μόνο ένα καλό κορίτσι." του απάντησα. "Καλό κορίτσι..." επανέλαβε σαρκαστικά,καθώς δάγκωσε ελαφρά το κάτ...
