Όταν δείτε αυτό ( ***) στην ιστορία πατήστε το τραγούδι που έχω βάλει από πάνω μαζί με το Gif.. για να ακούτε και καλά εκείνη την στιγμή το τραγούδι... :)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
''Anne;''μου είπε η φωνή του Ashton από το τηλέφωνο.
Πήρα μία βαθιά ανάσα και χαμογέλασα.
''Τι έγινε; Περάσατε;''τον ρώτησα και η αγωνία στην φωνή μου ήταν προφανής.
''ΝΑΙ!''μου είπε δυνατά και γέλασα.
Ήθελαν τόσο πολύ να περάσουν στην ομάδα όλοι τους και τώρα που το κατάφεραν νιώθω τόσο περήφανη για εκείνους.
''Χαίρομαι πάρα πολύ!''του είπα και μπορούσα να φανταστώ το χαμόγελο που θα είχε στα χείλη του.
''Αφού ακόμα είναι νωρίς,θέλεις να έρθεις στο σπίτι του Michael;''με ρώτησε και κοίταξα την ώρα.
Όντως ήταν ακόμα πολύ νωρίς,οπότε αποφάσισα να πάω.
''Φυσικά και θα έρθω.''του είπα καθώς σηκώθηκα από το κρεβάτι μου για να βάλω τα παπούτσια μου.
''Ωραία. Μόνο που θα είναι και ο Luke.''μου είπε σιγανά και σταμάτησα να βάζω τα παπούτσια μου.
Μάλλον θα μαζευτούν όλοι μαζί στο σπίτι του Michael για να γράψουν κάποιο τραγούδι ή απλά για να βρεθούν όλοι μαζί.
Αλλά δεν με ένοιαζε πλέον για τον Luke.
Η παρουσία του δεν θα με αποτρέψει από το να βλέπω αυτά τα αγόρια που πλέον είχαν γίνει οι κολλητοί μου.
Συνέχισα να δένω τα κορδόνια μου και χαμογέλασα.
Ίσως χαμογέλασα για να πείσω τον εαυτό μου ότι ήμουν ένταξη με αυτό....
''Δεν με νοιάζει Ashton.Αλήθεια. Θέλω να σας δω πάρα πολύ και δεν θα με εμποδίσει ένας Luke από αυτό.''του είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι,πήρα τα κλειδιά του σπιτιού μου και βγήκα από το δωμάτιο μου.
''Ωραία. Να έρθω να σε πάρω;''με ρώτησε και χαμογέλασα.
''Όχι,δεν πειράζει. Θα περπατήσω.Εξάλλου δεν είναι πολύ μακριά το σπίτι του Michael από το δικό μου.''είπα και πήγα στο σαλόνι όπου βρισκόντουσαν οι γονείς μου.
''Εντάξει. Πρόσεχε όμως.''μου είπε και έκλεισα το τηλέφωνο.
Προχώρησα πιο κοντά από τον καναπέ που συζητούσαν οι γονείς μου και ξερόβηξα για να τους τραβήξω την προσοχή.
ČTEŠ
~NICOTINE~ (Luke Hemmings)
Fanfikce"Δεν μπορώ..." του είπα κοιτάζοντας τον. "Και γιατί δεν μπορείς;" με ρώτησε καθώς με κοιτούσε επίμονα. "Γιατί είμαι διαφορετική από εσένα. Είμαι μόνο ένα καλό κορίτσι." του απάντησα. "Καλό κορίτσι..." επανέλαβε σαρκαστικά,καθώς δάγκωσε ελαφρά το κάτ...
