Het Kronos Instituut

2. Torenhoog

Het plein voor het immense kasteel was verlaten op een paar mensen na. Niet gek; het was fijner om met dit weer in de kasteeltuinen te gaan zitten en daar verkoeling te zoeken onder de grote eiken en cipressen.

Een aantal pages waren aan het paardrijen, terwijl een groepje wachters in de zon lag te doezelen. Je zou denken dat er genoeg te doen was op een zonnige dag als deze, maar behalve de in het rond rennende klerken leek niemand echt iets uit te voeren.

En in die warme zon liep een groepje merkwaardige personen. Een uitvinders leerling die er meer uitzag als een vampier, een lang, lenig meisje die er niet erg gevaarlijk uit zou hebben gezien, was het niet voor de reusachtige boog op haar rug, een jonge die eruit zag alsof hij een nijlpaard zou kunnen opeten en een tovenaarsleerling die totaal ongeïnteresseerd keek. Het was dan ook niet gek dat dit vreemde groepje opgemerkt werd door de enkele mensen die ook op het plein rondliepen.

Een stevig gebouwde man sprong over het hek rond de paardenbak heen om het groepje te begroeten. "Ilmar!" Riep Arnaut en hij rende op de man af. "Hé Arnaut hoor jij Cora niet te helpen?" Arnaut snoof. "Ik moest van haar Hugo helpen met zijn ontzichtbaarheidsspreuk, maar het wilde hem maar niet lukken, dus besloten we naar Mick te gaan." "En waarom zijn jullie hier dan heengekomen?" "We wilden weten of er nog nieuws over Dimitri is," antwoordde Mick hoopvol. "En of Constance hier ook ergens is," voegde Arnaut er zachtjes aan toe. Ilmar's gezicht betrok.

"Het spijt me jongens," zuchtte hij. Mick liet zijn hoofd hangen. "We hebben nog steeds geen bericht van Dimitri, maar Driatopia is een groot stuk land en hij is nog maar een paar maanden weg," probeerde Ilmar Mick op te vrolijken. Mick keek nog armzaliger. "Misschien heeft hij onderweg problemen gekregen en kan hij daarom geen bericht sturen," opperde Hugo met een ongeïnteresseerde blik. "Of misschien nog wel erger...." Soenix legde een hand op Mick's schouder en wierp een boze blik op Hugo en Ilmar.

"Het is niet alsof jullie stompzinnig theorieën ook maar iets helpen jongens," zuchtte ze. "We zullen er maar in moeten geloven dat alles goed met hem gaat. Het is Dimitri; die kan echt wel voor zichzelf zorgen. Zijn jullie vergeten wat die jongen allemaal wel niet in het slot heeft gedaan?"

"Ja," antwoordde Mick iets zekerder nu. "Hij heeft zijn vlammen en is de alfa van onze stam!" "Dat is precies waarom hij weg is gegaan..." Zei Ilmar somber.

"Hoe dan ook, ik ben bang dat Constance er ook niet is, Arnaut. Ze heeft beloofd haar vader te helpen met zijn vergaderingen vandaag." Iedereen draaide zich om naar Arnaut in de verwachting een teleurgesteld gezicht te zien, maar Arnaut zag eruit alsof hij niet eens geluisterd had en staarde met een halfopen mond naar boven. De rest volgde zijn blik.

"Uh jongens, is het normaal dat er iemand op de toren staat?" Vroeg Arnaut.

"Wat?!" Riepen Mick en Soenix. "Nee dat is niet echt de bedoeling," bromde Ilmar verbluft. "Ach, er zijn de laatste maanden wel raardere dingen gebeurd," antwoordde Hugo die er niet erg van onder de indruk leek. "Na het slot en zo... Nah, het zou me niet eens meer verbazen als varkens ineens konden vliegen."

"Heeeellppp!" Hoorden ze de persoon van de toren schreeuwen. "Ik begin een beetje hoogtevrees te krijgen hier!" "Iemand moet hem gaan helpen," zei Mick zenuwachtig. "Wacht ik heb een plan!" Antwoordde Soenix enthousiast. "Als we in de kamer onder de toren gaan staan, dan moeten we hem met behulp van een net kunnen opvangen, toch?" "Veel te ingewikkeld en veel te riskant," zuchtte Hugo verveeld. "Het enige wat we hoeven te doen is een tijdelijke reispoel op het dak maken, dan hier eentje en als het goed is valt hij dan door de eerste reispoel heen en komt hier zo op de binnenplaats terecht."

"Dat kan ook." Soenix keek Hugo met een veneinige blik aan. Het was gewoon niet eerlijk dat hij haar de hele tijd aftroefde net als ze dacht een goed idee te hebben. Dat joch haalde echt het bloed onder haar nagels vandaan. "Ik maak de poel op het dak!" Riep ze en sprintte weg. "Vergeet de reispoelvloeistof niet!" Riep Hugo die een klein reageerbuisje naar haar toegooide. Soenix draaide zich net optijd om en ging het op. Daarna rende ze weer verder. "Uitslover," zuchtte Hugo.

"Misschien moet er even iemand achter Soenix aan voordat er iets fout gaat." Ilmar keek bezorgd. "Ze kan af en toe een beetje onvoorzichtig zijn." Hugo snoof. "Dat is wel een beetje een understatement." "Ik ga wel!" Bood Mick zich behulpzaam aan en hij rende achter Soenix aan. "Wees voorzichtig!"

Het was een hele klim naar de top en Soenix had een veel betere conditie dan Mick. Toen hij op de laatste verdieping aankwam, had Soenix de reispoelvloeistof al op het dak laten lopen. "Het enige wat je nu hoeft te doen is in de poel springen en als het goed is kom je dan uit op het plein," legde Soenix uit. "Ik tel tot drie en dan spring je in het gat oké?" De persoon leek te knikken, want Soenix begon met aftellen. "Drie... Twee..." Op dat moment herinnerde Mick zich iets heel belangrijks. "Nee niet doen!" Riep hij en hij sprintte naar het raam toe. Nog net wist hij de pols van de persoon te pakken voordat deze in de reispoel viel.

"Je moet eerst denken aan de plaats waar je heen wilt," hijgde hij buiten adem. Terwijl hij de persoon naar binnen hees. Soenix hielp hem. "Met zoveel reispoelen in Driatopia is het makkelijk te verdwalen!" Nu pas keek Mick naar de persoon die op de toren had gestaan.

Het was een meisje.