Het Kronos Instituut

4. Het meisje genaamd Isabella

"Bij Solar en Luna, waarom duurde het zo lang? En waarom hebben jullie de reispoel niet gebruikt?" Hugo keek woedend. "Het spijt me, maar het was te gevaarlijk. Door het warme weer zijn de daken gloeiend heet en begon de reispoel al te verdampen," legde Mick uit. "Het is ook een beetje mijn schuld," biechtte Soenix beschaamd op. "Als Mick er niet was geweest, was Isabella nu waarschijnlijk aan de andere kant van Driatopia geweest."

Mick draaide zich verbaasd naar Isabella om. "Dus je heet Isabella?" Isabella knikte. "Isabella Fortuyn om precies te zijn, maar noem me maar Isa." Ze maakte een buiging. "En wie zijn jullie om precies te zijn?" De vrienden keken elkaar om de beurt met een rare blik aan. Isabella gedroeg zich erg... vreemd. De manier waarop ze sprak, haar gebaren en uiterlijk leken hier niet helemaal thuis te horen.

"Mijn naam is Mick," glimlachte Mick om de stilte te breken. "Aangenaam kennis te maken Mick." Isabella leek erg in haar nopjes en helemaal oké, ondanks het feit dat ze een paar minuten geleden nog doodsbang op de toren van het kasteel had gestaan.

"Soenix," stelde Soenix zich voor. Ze schudde kort Isabella's hand en stopte hem daarna weer terug in haar jaszak. "Ik ben Arnaut." "Leuk je te ontmoeten Arnaut." Ook hij stak zijn hand uit, maar dit keer leek Isabella hem bijna uit de kom te schudden. Arnaut trok snel zijn arm terug en hield hem dicht tegen zich aan. "Een ferme handdruk," fluisterde hij onder de indruk. "Ik ben Ilmar. Ik ben Arnaut's... leraar?" Ilmar was zo slim om niet zijn hand uit te steken.

"En hoe kan ik jou noemen?" Isabella keek in Hugo's richting. "Hugo," bromde Hugo. Opeens stapte Isabella op hem af en omhelsde hem. "Wat?!" Hugo stond perplex. Isabella stapte weg. "Nou, je zag er gewoon uit als iemand die een knuffel nodig had," antwoordde Isabella vrolijk. "Raar mens..." Mompelde hij en bloosde. "Ik heb helemaal geen knuffels nodig..."

"Dussss...." Mick schraapte zijn keel. "Wat deed je op de toren? Niet om brutaal te zijn, maar het was een beetje... vreemd." "O gewoon," Isabella haalde haar schouders op. "Ik was erg bang en schreeuwde hard naar beneden in de hoop dat iemand me zou komen helpen en dat gebeurde ook. Het uitzicht is erg mooi vanaf daar, maar ik zou het toch niet aanraden." "We snappen wel wat je daar aan het doen was,  maar hoe kwam je daar?" Vroeg Hugo die nog niet helemaal van de plotselinge knuffel bekomen leek te zijn.

"Oh." De vraag leek Isabella te verbazen. Ze haalde een klein apparaatje uit haar jaszak. "Nou, mijn tijdmachine is, denk ik, kapot gegaan en daardoor kwam ik op de toren terecht." "Een tijdmachine?" Arnaut gaapte haar aan. "Ja een tijdmachine," antwoordde Isa trots. "Wat dacht je dan dat het was? Een kaasschaaf?"

"Een echte tijdmachine?" Mick keek er verwonderd naar. "Hoe werkt het dan? Kan ik er even naar kijken?" "Natuurlijk," antwoordde Isabella nonchalant en ze gaf het apparaatje aan Mick. "Het heeft niet zoveel nut om uit te leggen hoe het werkt,  want het is makkelijker om het mee te maken, maar ja... Het werkt nu dus niet."

"Wauw," zei Mick gefascineerd. Hij was nog net niet aan het kwijlen bij het aanzicht van die technologie. "Het lijkt wel een beetje op de technologie gebruikt in de idificus." "Idificus?" Vroeg Isabella. "Laat maar," wuifde Soenix Isa ' s vraag weg. "Het is een lang verhaal. Ik denk dat het wel 67 hoofdstukken zou opleveren als we het ooit neer zouden moeten schrijven."

"Is er een manier waarop je hem kunt maken?" Vroeg Mick terwijl hij het apparaatje verder bestudeerde. "Nou..." Twijfelde Isabella. "Misschien met de juiste onderdelen..." "Mijn leermeester is een uitvinder, misschien kan hij je wel helpen?" Isabella knikte opgelaten. "Dat zou fantastisch zijn!" Toen keek ze weer treurig. "Het zal waarschijnlijk wel weken duren tot hij weer werkt. Het repareren van een tijdmachine is erg tijdrovend." Arnaut grinnikte om Isa's vreemde woordenkeuze,  maar de rest keek hem vreemd aan. Arnaut had altijd al een apart gevoel voor humor gehad.

"Dat geeft niet," grijnsde Mick vrolijk. "Je mag van Thomas vast wel in de winkel blijven slapen!" "Denk je dat echt?" "Ja vast; Thomas is niet de moeilijkste. Ooit heeft hij een zeemeermin bij hem laten logeren. Hoe heette ze ook alweer? Ik geloof dat haar naam Magnolia was..." "Dus het is echt geen probleem?" "Nee," zuchtte Soenix die er genoeg van begon te krijgen. "Laten we gewoon naar hem toe gaan en dan zien we het vanzelf wel." "Één klein probleempje," mompelde Mick zachtjes en hij gaf de kapotte tijdmachine aan Isabella terug. "Thomas zit op dit moment in een vergadering van de gouden pijl en hij is niet klaar voor vier uur...." Soenix slaakte een luidde zucht en plofte op de grond.

"Er zit zeker niets anders op dan te wachten of wel?" Vroeg Arnaut. "Oké ik ben weg hier," bromde Ilmar die blijkbaar nog andere dingen te doen had. "Het was leuk je te ontmoeten, Isabella." Hij knipoogde vriendelijk. "Insgelijks." Isabella maakte een korte buiging waarna Ilmar wegliep.

Het groepje slofte naar een grasveld en ploften neer. Hugo begonnen al snel weer met het oefenen van spreuken terwijl Soenix hem luid aanmoedigde; of beledigde,  hoe je het maar bekijkt. Mick en Isa hadden het al gauw weer over technologie en Arnaut kauwde op een grassprietje en keek naar de hemel,  waarschijnlijk fantaserend over wat hij vanavond zou gaan eten. Iedereen hoopte dat de vergadering van de gouden pijl snel over zou zijn of dat er iets opwindends zou gebeuren en gelukkig hoefden ze op één van de twee opties niet lang te wachten.

Sietze kwam aangaloperen met een brede glimlach op zijn gezicht en een heen en weer wapperende brief in zijn hand. Hij sprong uit het zadel en landde hijgend voor het groepje stomverbaasde vrienden. "Ik... ben meteen... Hier... naartoe gekomen... wacht... even..." Hij stak zijn hand op, steunde met zijn andere arm op zijn been en boog voorover om op adem te komen.

"Ik dacht al dat ik jullie hier zou vinden. Ik ging er vanuit dat jullie het nieuws wel als eersten zouden willen horen." "Wat is er nou?" Vroeg Hugo ongeduldig. "Niet iedereen heeft hier de hele dag de tijd!"

Sietze maakte de brief open. "Jongens,  ik heb bericht van Dimitri."