Psycho

Η Ιδέα

Η ώρα είναι 8 όπου να ναι θα μας πάνε στα δωμάτια μας.
Και θα αρχίσουν πάλι να φωνάζουν.
Δεν ανήκω εδώ.

Ούτε εκείνη ανήκει.

Την ακούω κάθε βράδυ να φωνάζει από το δωμάτιο της.

Την βλέπω να προσπαθεί να σκοτώσει κάποιον άγνωστο που της επιτίθεται.

Και της φωνάζω ξήπνα. Μα αυτή δεν με ακούει.

Σαν κάποιος ή κάτι να την ναρκώνει.

Τουλάχιστον δεν είναι σαν εμένα.

Είναι τρομακτικό κάποιος να θέλει να κάνει κακό στον εαυτό του ενώ άλλοι τον προσέχουν.

Μα δεν έχω κάποιον.

Και κανείς δεν νοιάζεται.

Αποτελώ κάτι που δεν χρειάζεται η κοινωνία αυτή.

Αφού δεν προσφέρω τίποτα σε κανέναν.

Είδα τον γιατρό να τρέχει τρομαγμένος προς το ιατρείο του.

Έχω ακούσει ότι εκεί δεν βοηθάει ασθενείς αλλά τους χρησιμοποιεί σαν πειραματόζωα για να δημιουργήσει ένα φάρμακο ή να τους κάνει φρικιά.

Ποιος ξέρει τι έχει κάνει τώρα λογικά κάτι πιο διαβολικό από όσο περίμενε να ήταν.

Ήταν εκεί καθόταν στον καναπέ μόνη της και σκεφτόταν.

Τι θα σκεφτόταν άραγε;

Την πλησίασα και κάθισα μαζί της.

Δεν φάνηκε να με κατάλαβε στην αρχή.
Όταν το έκανε με κοίταζε σκεπτική.

Τ(ειτ) "Εμ γειά"

Σ(ελ) "Γειά"

Τ "Δεν ξέρω αν με ξέρεις"

Σ "Είσαι ο Τέιτ μένεις στο απέναντι δωμάτιο από το δικό μου"

Τ "Χαχ σωστά"

Σ "Άκουσες τι έγινε;"

Τ "Όχι τι;"

Φάνηκε σαν να δίστασε να μου πει αλλά μετά άρχισε να μιλάει.

Σ "Έφεραν έναν ασθενή, ο οποίος έχει διαταραχή προσωπικότητας και τέλος πάντων ο γιατρός ήθελε να κάνει κάτι και τελικά κατέληξε στο να γιατρευτεί αλλά θα έχει άσχημους πονοκεφάλους μέχρι να πεθάνει κάτι το οποίο θα γίνει σύντομα "

Τ "Αυτό δεν είναι καλό. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα;"

Σ " Υπάρχει ένα φάρμακο που χορηγείται στον ασθενή μόνο αν εισέλθει σε νοσοκομείο και θεωρηθεί απαραίτητο να το πάρει κάποιος. Και όπως κατάλαβες αν γίνει αυτό το ψυχιατρίο θα κλείσει γιατί όλοι θα καταλάβουν τι σόι γιατρός είναι αυτός."