Psycho

Μην Φύγεις

Zayn's pov

Περπατάω στον άδειο διάδρομο. Που είναι όλοι; Μήπως τους σκότωσα;

Στην σκέψη αυτή τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα. Γιατί να έχω γίνει έτσι; Δεν το θέλω. Δεν το επέλεξα.

Βλέπω στο τέλος του διαδρόμου τα καστανά μαλλιά της. Η ανάσα μου κόβεται. Είναι όντως αυτή; Από ποτέ είχα να την δω;

Από τότε που την σκότωσα μάλλον. Δεν την σκότωσα εγώ όμως.

Η μορφή της εξαφανίζεται. Όχι δεν θέλω να φύγει. Θέλω να μείνει όπως εκείνο το βράδυ που μου τραγουδούσε. Ένα τραγούδι. Ήταν των The neighbourhood νομίζω. Το τραγουδούσε τόσο ωραία. Μακάρι να είχα πεθάνει εκείνη την στιγμή. Στην αγκαλιά της.

Όμως αυτή έφυγε.

Ήθελα να κάνουμε ακόμα μια από αυτές τις συζητήσεις. Όπως εκείνη στο sad Cafe. Ήθελα να μου έλεγε ακόμα μια από αυτές τις ιστορίες της.

Ζ "Σέλλεη;"

Μίλησα ψιθύριστα για να μην ακουστώ.
Ωστόσο αυτή με άκουσε και γύρισε το κεφάλι της με απορία.

Ζ "Εμμ.. Μπορείς.. Μπορείς να μου πεις μια ιστορία;

Φάνηκε λίγο ξαφνιασμένη από την ερώτηση μου. Λογικό αλλά ήθελα τόσο να ακούσω μια και να νιώσω όπως εκείνη την ημέρα.

Σ " Τ - τι ιστορία θα ήθελες να ακούσεις "

Ζ "Δεν ξέρω. Πες μια. Οποία σου αρέσει"

Άρχισε να διηγείται μια ιστορία και εγώ άρχισα να φαντάζομαι αυτήν. Να είναι εδώ και να μου την διηγείται.

Θέλω να κλάψω. Γιατί της έκανα κακό. Μόνο αυτή με αγαπούσε και εγώ την πλήγωσα. Της έκανα κακό.
Θέλω να πάρω ένα φάρμακο να σταματήσει αυτός ο πόνος όμως δεν μπορώ γιατί δεν υπάρχει κάποιο.
Θέλω να φωνάξω τόσο που ο λαιμός μου να αιμορραγίσει και να μην βγαίνει φωνή πια.
Θέλω να πεθάνω για να μην βλάψω άλλους ανθρώπους.
Θέλω απλά να εξαφανιστώ. Και να μην νιώθω αυτόν τον πόνο στο στομάχι οπότε βγαίνω από εδώ.
Να μην νιώθω σαν κάποιος να τρυπάει τα χέρια μου και τα πόδια μου.

Θέλω να πάρω ανάσα. Γιατί πνίγομαι. Και ξέρω ότι κάνεις δεν μπορεί να με σώσει. Όχι αν δεν θέλω να σωθώ και δεν θέλω να σωθώ.

Δεν θέλει να σωθώ. Δεν με αφήνει.
Θα είμαι για πάντα έτσι;

Η ιστορία της Σελ είχε τελειώσει. Με ρώτησε αν μου άρεσε αλλά δεν της απάντησα. Προσπαθούσα να βγω, να βγω από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Θα τον έλεγχα όμως.

Χ "Zayn έλα ώρα για βόλτα"

Αναστέναξα νιώθοντας πάλι αυτόν τον πόνο που δεν ξέρω αν ήταν πόνος ή κάτι άλλο στο στομάχι μου.

Καθίσαμε πάλι στον καναπέ. Ο Χάρρυ είναι ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του. Τι μπορεί να του συνέβει;

Χ "Μαντέψτε"

Τ "Τι έγινε;"

Ρώτησε ο Τέιτ και γύρισαν όλοι προς το μέρος του. Αυτός χωρίς να τους απαντήσει έβγαλε από την τσέπη του τζιν του ένα χαρτί διπλομένο.

Χ "Ξέρεις τι είναι αυτό; Τα σχέδια του κτιρίου."

Μετά από τα λόγια του με έπιασε αυτό το αίσθημα που δεν θέλω ποτέ να νιώθω. Κάποιες φορές μπορώ να το σταματάω κάποιες φορές όχι. Μακάρι να μπορούσα να το σταματήσω.

Χ "Είσαι καλά;"

Μου ψιθύρισε ενώ οι άλλοι γελούσαν και συζητούσαν για την ζωή τους όταν έβγαιναν από εδώ. Πως ξέρουν ότι θα τα καταφέρουν; Πως ξέρουν ότι μετά η ζωή τους θα είναι ωραία;

Εκεί έξω φοβάμαι περισσότερο αλλά εδώ πνίγομαι.
Είναι σαν να σε τραβάει κάποιος στον πάτο της θάλασσας.
Και εσύ προσπαθείς να αναπνεύσεις ξέροντας πως είναι αδύνατον.
Και θέλεις να βγεις αλλά την ίδια ώρα δεν θέλεις.

Για ποιόν λόγο; Δεν υπάρχει λόγος.

Ζ "Νομίζω τον νιώθω"

Ο Χάρρυ με κοίταξε αποριμένος όμως μετά με πήρε κατευθείαν και πήγαμε πίσω στο δωμάτιο.

Δεν ξέρω ποιός ακριβώς είναι και γιατί μου το κάνει αυτό. Αλλά δεν μπορώ να τον νικήσω.

Ζ "Πάλι εσύ;"

Είπα χαμογελόντας. Αυτή με κοίταξε αλλά δεν μίλησε. Πότε δεν το κάνει.

Ζ "Πες μου πάλι αυτό το τραγούδι. Σε παρακαλώ"

Πάλι δεν μίλησε. Ξαφνικά άρχισα να τον νιώθω πάλι στο στομάχι μου.

Ζ "Πρέπει να φύγεις πριν έρθει."

Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Όχι μην μου το κάνεις αυτό. Όχι τώρα.

Ζ "ΧΑΡΡΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΏΞΕΙΣ. ΈΡΧΕΤΑΙ. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ."

Χ "Zayn δεν είναι κανείς εκεί προσπάθησε να ηρεμήσεις"

Γιατί δεν καταλαβαίνει; Αφού είναι εδώ μαζί μου.

Ξαφνικά εξαφανίζεται. Όχι μην με αφήνεις μόνο μου εδώ.

Μα πρέπει να σωθείς.

Μα δεν θέλω να με αφήσεις μόνο.

Χευυ 💜💜
Καινούργιο κεφάλαιο 💜💜
Ελπίζω να σας άρεσε 💜

Ψηφίστε και σχολιάστε πλζ γιατί σημαίνει πολλά για μένα 💜