Psycho

Σταματά Να Σκέφτεσαι

Είμαι σε ένα δωμάτιο.

Τι είναι εδώ;

Όχι. Δεν μπορώ να το ξανά ζήσω αυτό. Δεν θα το αντέξω δεύτερη φορά.

Προχωράω μέσα στο σκοτάδι μέχρι να βρω κάτι. Μια πόρτα ίσως;

Δεν έχω ιδέα τι ψάχνω.

Προσπαθώ να ξυπνήσω. Πως ξέρω ότι κοιμάμαι όμως;

Βλέπω ανθρώπους να με κοιτάζουν.
Είναι τόσο αγχωτικό ξέροντας ότι τώρα σε κρίνουν.

Σε κρίνουν για το αν αξίζεις ή όχι σε αυτήν την κοινωνία. Για το αν πρέπει να ζεις ή όχι. Για το τι έχεις προσφέρει και τι έχεις πάρει.

Και τότε περνούν ένα καρφί και ένα σφυρί. Σου καρφώνουν στο μέτωπο την λεγόμενη ταμπέλα.

Γιατί και εσύ πρέπει να έχεις μια όπως έχουν όλοι.

Θα αιμορραγείς από την ταμπέλα αυτή άλλοτε λίγο άλλοτε πολύ. Αναλόγως το ποσό μεγάλη και βαριά θα είναι.

Και αυτοί δεν θα σε βοηθάνε. Όχι γιατί είναι κακοί αλλά γιατί είναι ειδωλολάτρες.

Έχουν μάθει να αγαπάνε το εξωτερικό και όχι το εσωτερικό.

Έχουν μάθει να εστιάζουν στους κανόνες και όχι στην ουσία.

Και το μυαλό σου μιλάει μιλάει και όλο μιλάει.

Μα δεν είναι η φωνή του αλλά οι φωνές τους.

Μακάρι να ήταν εδώ αυτοί και όχι οι φωνές τους.

Μα γιατί πρέπει να τους ακούω κάθε βράδυ. Με στοιχειώνουν.

Αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα είχαν συμβεί όλα αυτά. Και εγώ δεν θα ήμουν τρελός. Και οι γονείς μου θα ζούσαν.

Θα ζούσαν αν τους είχες βοηθήσει

Σωστά. Λάθος. Πότε μην συμφωνείς με τις φωνές.

Έχω τρελαθεί εντελώς. Μα δεν ήμουν έτσι. Δεν ήμουν καν άρρωστος. Γιατί είμαι. Δεν θέλω να είμαι.

Μόνο εσύ νομίζεις ότι κάποιος σου μιλάει άρα είσαι.

Κοίτα πως έχεις καταντήσει. Μόνος σου σε μια γωνία του δωματίου ενός τρελοκομείου.
Κάθεσαι μόνος σου και σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι. Δεν κατάφερες τίποτα στη ζωή σου. Ούτε να τους σώσεις. Τίποτα. Γιατί δεν τους σκοτώνεις όλους; Τουλάχιστον έτσι θα έχεις κάνει κάτι.

Τι; Όχι Όχι. Δεν θα κάνω κάτι τέτοιο ποτέ.
Γιατί είμαι εδώ;
Γιατί υπάρχω.

"ΔΏΣΕ ΜΟΥ ΤΙ ΖΩΉ ΜΟΥ"