UNEXPECTED YOU (#PIB other side of story)

CHAPTER 01 -the letter

CHAPTER 01 -the letter

Mattew's POV

Dear Christian,

First time our eyes meet I feel something that i couldn't explain. I've been looking you from far, I've been dreaming that you and i collide, I've been hoping that we end up together. All of my thought alam mo lahat.

Lahat ng pag-asa at pangarap ko biglang naglaho. I heard that aalis ka daw pupunta ka ng ibang bansa. Sabi mo sakin isasama mo ako, sabi mo dapat ako kasama mo kapag aalis ka ng ibang bansa, sabi mo kasi mahal mo ako!!

Ano ito pagkatapos ng lahat lahat iiwan mo ako ng walang dahilan?? May babae ka ba??! Siguro niloloko mo ko no?!!!

Ang sakit parin tanggapin na iniwan mo ako sa ere na para bang wala lang ako sayo? Ganon na ba ako kawalang halaga sayo? Alam mo ba? Gustong gusto kong magwala sa tapat ng bahay niyo sumbatan ka at saktan Pero naisip ko magmumukha lang akong tanga kapag ginawa ko yon.

Ang taong minahal ka ng sobra at nagpakatanga ng sobra,

Alexandra

P.S kung sino man makapulot nito pakitapon nalang. Salamat..

After kong mabasa ang sulat na nakita ko sa taas ng lamesang inuupuan ko ngayon. Hindi ko alam kung maawa ba ako sa babaing nagsulat dito o ano. Hindi ko alam kung bakit sinulat niya pa ito tapos ipapatapon. Nag-aksaya lang ng tinta ng ballpen.

"Haist!" Nilokot ko iyon at aakmang itatapon ko na sana nang may bigla akong maalala. "Pwede ko itong magamit."

I smile.

"Sir, ito na po yung kape niyo." Sabi ng staff ko sa restaurant namin ni Daddy.

Tumango lang ako bilang tugon. Napukaw ang interest ko sa taong nagsulat nito. Parang ang laki ng pinag-dadaanan niya. May nabubuong ideya sa utak ko ngayon.

Humigop ako ng kunting kape saka lumabas ng resto. Nagmamadali akong tumakbo sa kotse ko. Pumunta ako sa sementeryo at pinarinig ko iyon kina Jea at Kuya.

"Balak ko itong gawan ng kwento. Ano sa tingin niyo kuya? Jea?" Tanong ko sa puntod nila.

As if naman may sasagot sakin. Tuwing may naiisip akong gawin, tuwing nalulungkit ako at tuwing namimis ko sila dito ako lagi tumatambay. Kahit na wala na sila para sakin buhay na buhay parin sila sa puso ko.

Gabe na nang umalis ako sa sementeryo. Nakakainis! Akala ko pa naman hindi na ako malulungkot kapag pumunta ako doon. Hanggang ngayon parin kasi hindi ko matanggap ang mga nangyari. Masakit sobrang sakit!

Dumeritso ako sa bar at nag-order ng alak. Nilagok ko ito hanggang sa uminit ang buong katawan ko. Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako.

Shit! Para naman ako nitong bading!

Sorry kuya kung weak ako at hindi ko pa kayo nakakalimutan. Mahirap kasing alisin ang sugat na iniwan niyo masyado itong malalim.

"Sir ayos lang ba kayo?" Tanong nang bartender.

"Hindi ako okay! Namatay yung kaisa isang kapatid ko! Namatay din yung babaing minahal ko ng sobra, tingin mo ayos pa ba ako?" Umiiyak na sabi ko sabay lagok ng alak.

Hindi na nakaimik ang bartender. Bumalik na ito sa ginagawa niya. Sinubsob ko ang ulo ko sa mesa. Kahit na sobrang lakas ng music sa loob ng bar pakiramdam ko padin nag-iisa ako sa isang tahimik na lugar.

"Kuya, What if buhay kayo? Ano kaya kayo ngayon?" Tanong ko nalang sa sarili ko.

To be continue...