LLS1: EROBERN {Completed}

Welcome Back!

Kanina pa sipat ng sipat ang dalaga sa suot nyang relo. Mahigit sampung minuto na syang naghihintay sa sundo nya. Ang sabi sa kanya pagbaba nya pa lang ng eroplano nandun na ang susundo sa kanya pero anong oras na wala pa ito
Baka naman ibang eroplano ang binabantayin nun!

"Ehem" tumingin sya sa lalaking tumikhim at parang tumigil ang pag ikot ng mundo nya, bumilis ang tibok ng puso nya, parang kinikiliti ang tyan nya at higit sa lahat nagluluha ang mga mata nya

Anong ginagawa nya dito?

"What are you doing here?"bulong na tanong nya

"Fetching you"

"W-what?"

"Still not change. Bingi ka parin katulad ng dati" napairap sya sa sinabi nito

"Thank you for a good compliment coming from you Mr. Erobern"

"Well the pleasure is mine Mrs. Erobern" namula sya sa sinabi nito

"What ever Mr--! What ever" ayaw nya ng sabihin ang epilyedo nito dahil baka maibalik lang sa kanya

"Let's go. They all waiting for you like me I always waiting for you" umasta na lang syang hindi narinig ang huli nitong sinabi

Sa lahat lahat ng pwedeng sumundo sakin bakit sya pa? Natauhan sya ng marealize ang kaganapan. No! Hindi pwede! Hindi pwedeng sya ang may ari ng Caramel Comp. I don't like being with him. Please god spare me!

"Nakasimangot ka dyan?" Hindi ko alam kung bakit ang presko presko nitong kumilos habang kasama ako na akala mo'y walang nangyari, after all hindi nya pala alam ang pinagdaanan ko. Wala syang alam.

"Don't talk to me" malamig at masungit na aniya ng dalaga

"May nagbago pala sayo" napataas ang isa nyang kilay

"Lalo kang sumungit, well like what I said to your Mom I can handle it" napairap na lang sya sa hangin at pinikit ang mata

"Galit ka ba sakin?" Hindi nya ito inimikan at nagpanggap na natutulog

"*sigh* silence means yes. Don't worry I will do anything to remove that hated in your heart and place it with love" gusto nya itong barahin pero pinili nya ang pagtikom ng bibig

"I know you're awake and yes I also know what are you thinking. But believe me when I say Ich Liebe Dich. Goodnight mi Liebte"

Tuluyan ng pumikit ang mga mata nya. Tahimik lang na nabiyahe si Vincent. Tumingin sya sa dalaga na natutulog.

Hindi ka parin nagbabago at sana hindi parin nagbabago ang nilalaman ng puso mo. Sana nga.

Mabilis lang ang biyahe nila dahil hindi traffic. Pagdating nila sa village ng dalaga hindi parin ito gising. Ginising nya ito at ang bilis nitong nagising. Mukhang may nagbago na nga sa kanya

"Where are we?"

"In your house" nanlaki ang mata nito na animo'y nagulat

"Sa bahay? Anong ginagawa natin dito? I thought sa kumpanya agad ang deretso"

"Kumpanya? Kaya ka ba nandito dahil sa kumpanya?" Hindi nya alam? Bigla syang nakaramdam ng dismaya

"Yes. Dahil may trabaho ako dito"

"Kung wala kang trabaho hindi ka uuwi dito?" Ramdam nya ang gigil nito

"Pakialam mo ba? Makababa na nga" akmang bubuksan nya ito ng makitang naka-lock

"Open the door"

"Hindi mag usap tayo"

"Open the door"